Επιτέλους ο καιρός μετά από πολλές μέρες κακοκαιρίας, εκείνο το Σάββατο μετά την εορτή των Φώτων, ήταν καλός. Είχε βγει ο ήλιος και η θερμοκρασία είχε ανέβει εν συγκρίσει με τις προηγούμενες μέρες. Πάμε μια βόλτα είπαμε όλοι μαζί, αφού αποφασίσαμε να βγούμε από το καβούκι μας. Οι προτάσεις και επιθυμίες πολλές. Άλλες μακρινές και άλλες πιο κοντινές. Ο καιρός όμως όσο καλός και αν ήτανε δεν ευνοούσε να απομακρυνθούμε από την Αθήνα. Και επειδή τα παιδιά μου δεν θέλουν να μου χαλούν το χατίρι, υπερίσχυσε η δικιά μου επιθυμία να επισκεφθούμε ακόμη έναν άλλο αρχαιολογικό χώρο της Αθήνας. Τον λόφο Φιλοπάππου.
Όχι βέβαια πως και οι υπόλοιποι δεν ευχαριστήθηκαν. Για αυτούς μάλιστα, είναι και μια ευκαιρία να γνωρίσουν το αρχαίο παρελθόν της Αθήνας, επισκεπτόμενοι τους αρχαιολογικούς χώρους, όταν είμαστε μαζί. Όπως σας έχω πει και σε παλαιότερη ανάρτησή μου στο Ανθομέλι, τώρα που ο δρόμος μας βγάζει τακτικότερα στην Αθήνα, θέλω να μαθαίνω περισσότερα για την πρωτεύουσα μας, ξεκινώντας βέβαια από την αρχαία εποχή έως και την τωρινή και όπως φαίνεται έχω ακόμα πολλά να μάθω.
Πρώτη- πρώτη που συμφώνησε να πάμε αυτή τη βόλτα ήταν η εγγονή μου, η Μελίτα, αναφωνώντας ένα δυνατό ΝΑΙ!!! και μετά είπε “τι θα φορέσω;” γιατί ως γνωστό το μήλο κάτω από την μηλιά θα πέσει όπως λέει και ο σοφός λαός. Ποιόν θα μοιάσει το παιδί; Φυσικά τη μαμά του. Ευτυχώς λύσαμε την απορία της εύκολα και γεμάτοι ζωντάνια όλοι μας ξεκινήσαμε για τη βόλτα μας στην Αθήνα.
Προς τον λόφο Φιλοπάππου
Ξεκινήσαμε για τον λόφο Φιλοπάππου με σύμμαχο τον καλό καιρό γιατί με διαφορετικές καιρικές συνθήκες η βόλτα μας αυτή θα ήταν αδύνατη. Με οδηγό τον γαμπρό μου παρκάραμε το αυτοκίνητο πολύ εύκολα και πολύ κοντά στον προορισμό μας, γιατί δεν ξέρω αν σας το έχω ξαναπεί, ο Κώστας τηλεφωνεί για… πάρκινγκ!! Αστειεύομαι βέβαια αλλά επειδή έχει και ένα αυτοκίνητο πόλης, τα καταφέρνει περίφημα και πάντα βρίσκει θέση παρκαρίσματος χωρίς κόπο, όπου και αν βρεθεί.
Ο πεζόδρομος Διονυσίου Αρεοπαγίτου
Ο κομψός πεζόδρομος της Διονυσίου Αρεοπαγίτου ήταν γεμάτος από κόσμο που όπως και εμείς, μετά από μέρες κλεισούρας είχε ξεχυθεί να απολαύσει επιτέλους την όμορφη μέρα. Οικογένειες με μικρά παιδιά, το τρενάκι περιήγησης να πηγαινοέρχεται, μουσικοί, πλανόδιοι μικροπωλητές, τουρίστες όλοι μαζί απολαμβάναμε την υπέροχη μέρα και τον χειμωνιάτικο ήλιο.
Η όμορφη θέα προς τον Παρθενώνα καθώς περπατούσαμε και το Μουσείο της Ακρόπολης μου θύμισε την περιήγηση που είχαμε κάνει την προηγούμενη φορά που ήμασταν στην Αθήνα και σας την είχα περιγράψει σε άλλη μου ανάρτηση.
Μπορείτε να διαβάσετε την ανάρτησή μου και να ξεναγηθείτε και εσείς μαζί μου στην Ακρόπολη: Ξενάγηση στην Ακρόπολη και στο Μουσείο.
Skip the line εισιτήρια για Μουσείο της Ακρόπολης: Χωρίς ουρές. Περιλαμβάνει:
- Είσοδος στο μουσείο χωρίς αναμονή στην ουρά
- Πρόσβαση στη μόνιμη συλλογή
- Πρόσβαση στις προσωρινές εκθέσεις
- Χάρτης του μουσείου διαθέσιμος σε 8 γλώσσες
Ακρόπολη των Αθηνών: Εισιτήριο εισόδου Περιλαμβάνει:
- Πρόσβαση στον χώρο της Ακρόπολης και στις πλαγιές χωρίς αναμονή στην ουρά
- Πρόσβαση σε όλα τα ερείπια του Ναού
- Πρόσβαση στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού
- Πρόσβαση στο Θέατρο του Διονύσου Ελευθερέως
Περιήγηση στα αξιοθέατα της Αθήνας με ένα λεωφορείο hop on hop off
Όλα όμως έχουν ένα stop. Οι μπάρες στην αρχή του λόφου μας δήλωναν πως από το σημείο αυτό ξεκινούν τα λεωφορεία hop on hop off και όλοι οι περιπατητές πρέπει να βάλουν τα δυνατά σας για να ανεβούν με τα πόδια στο λόφο του Φιλοπάππου. Ζήλεψα όσους ανέβαιναν στα λεωφορεία εκείνη τη στιγμή και μου ήρθε στο μυαλό όλη η διαδρομή όταν πριν λίγους μήνες και εμείς είχαμε ανέβει σε ένα hop on hop off και κάναμε περιήγηση στα αξιοθέατα της Αθήνας!
Διαβάστε ποια αξιοθέατα της Αθήνας μπορείτε να δείτε: Περιήγηση στα αξιοθέατα της Αθήνας με ένα λεωφορείο hop on-hop off
Καθώς περάσαμε τις μπάρες και μπήκαμε στο δρόμο προς τον λόφο Φιλοπάππου μια υπέροχη αίσθηση με κυρίευσε αμέσως! Αισθάνθηκα μια ελευθερία, μια χαρά, μια αισιοδοξία αντικρίζοντας το πράσινο τοπίο ολόγυρά μας. Δένδρα ψηλά, δένδρα χαμηλά, θάμνοι, δημιουργούσαν ένα θαυμάσιο δασύλλιο που δικαίως έχει επιλεχτεί και ως τόπος που οι Αθηναίοι γιορτάζουν τα κούλουμα την Καθαρά Δευτέρα. Μονοπάτια δεξιά και αριστερά, παγκάκια για ανάπαυση και μπροστά μας ένας ανηφορικός πλακόστρωτος δρόμος που θα μας οδηγούσε σε μια ακόμη πτυχή της αρχαίας ιστορίας μας.
Ο λόφος Φιλοπάππου έχει πάρει το όνομά του από το ομώνυμο ταφικό μνημείο του Ρωμαίου Ύπατου Φιλόπαππο, ενώ στην αρχαιότητα ήταν γνωστός ως ο λόφος των Μουσών από το Ιερό των Μουσών που υπήρχε εκεί.
Ξέρετε είμαι λάτρης της ιστορίας. Θέλω να μαθαίνω ότι μπορώ από την ιστορία κάθε τόπου, είτε περπατώντας, είτε επισκεπτόμενη κτίρια, μουσεία και μνημεία. Και αυτό επειδή το κάνω σε κάθε πόλη που επισκέπτομαι στην Ευρώπη, δεν θα το κάνω στην Ελλάδα και για την Αθήνα; Εννοείται βέβαια και για την όμορφη Θεσσαλονίκη στην πόλη και μάλιστα όταν έχω παρέα και τα εγγόνια μου;
Διαβάστε τις αναρτήσεις μου για να γνωρίσετε τα αξιοθέατα της Θεσσαλονίκης:
Μια κυριακάτικη βόλτα στη Θεσσαλονίκη
Η Θεσσαλονίκη γιορτάζει! Πάμε μία βόλτα;
Ξενάγηση στο λόφο Φιλοπάππου
Η καφέ πινακίδα που έγραφε προς Μνημείο Φιλοπάππου μας οδήγησε ασφαλώς στο μονοπάτι το οποίο ήταν γεμάτο από τουρίστες που και αυτοί ήθελαν να μάθουν για την ιστορία της Αθήνας και είχαν έρθει ο καθένας τους από πολύ μακριά. Να μη μάθουμε εμείς; Εσείς τι λέτε; Εάν συμφωνείτε ελάτε να ανεβούμε μαζί τον λόφο Φιλοπάππου.
Ευτυχώς το πλακόστρωτο μονοπάτι δεν ήταν τόσο ανηφορικό, όσο στην αρχή φαινόταν και καθώς ανεβαίναμε η θέα που ήταν από τις πιο όμορφες που έχω δει, μας συνεπήρε. Το μονοπάτι που περπατούσαμε χαράχτηκε επάνω στα αρχαία μονοπάτια και τα σχέδια που έχουν γίνει σε αυτό με κομμάτια από μάρμαρο, κεραμίδι και πέτρες δένουν τόσο αρμονικά μεταξύ τους που είναι ένα μοναδικό έργο τέχνης. Παράλληλα με το μονοπάτι υπήρχαν αρχαία μνημεία, βράχοι, μάρμαρα, που έχουν ανασκαφεί από τον αρχαίο χώρο και όλα μαζί συνταίριαζαν για να μας αφηγηθούν την ιστορία του τόπου μας.
Το πλάτωμα φωτογράφησης, το ονομαζόμενο Άνδηρο
Ανεβήκαμε αρκετά γρήγορα και φτάσαμε σε ένα πλάτωμα, ντυμένο με μάρμαρο, όπου ο περισσότερος κόσμος έπαιρνε την ανάσα του. Η ονομασία του είναι Άνδηρο και το πλάτωμα αυτό δημιουργήθηκε από τον Δημήτρη Πικιώνη ακριβώς για το σκοπό αυτό. Για ξεκούραση και για φωτογραφίες πανοραμικές προς την Ακρόπολη των Αθηνών. Διότι από το σημείο υπάρχει η καλύτερη θέα προς το λόφο της Ακρόπολης και τον Παρθενώνα. Καθίσαμε στα μαρμάρινα καθιστικά και στις μικρές πέτρινες κατασκευές που υπάρχουν στο Άνδηρο για να ξεκουραστούμε και εμείς, αλλά και επιπλέον για να βγάλουμε τις πιο όμορφες φωτογραφίες με φόντο την Ακρόπολη.
Διαβάστε την ανάρτηση στο Ανθομέλι: Επίσκεψη στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών
Να σας πω την αλήθεια είχαμε ζεσταθεί πολύ, λόγω του ανηφορικού δρόμου, τόσο που θέλαμε να βγάλουμε τα πανωφόρια μας. Όμως ως συνετοί άνθρωποι που είμαστε εξακολουθούσαμε να τα φοράμε μήπως αρπάξουμε καμία πούντα χειμωνιάτικα, ενώ αργότερα τα βγάλανε μερικοί… χάριν της φωτογράφησης (δείτε παρακάτω). Ο κάθε περιπατητής και τουρίστας ήθελε να βγάλει αναμνηστική φωτογραφία από το σημείο αυτό και γι αυτό η λίστα αναμονής ήταν μεγάλη. Ουφ!!! Επιτέλους ήρθε και η σειρά μας. Πολλές φωτογραφίες. Δεν σας λέω πόσες! Όχι έτσι, όχι αλλιώς, εμείς οι δύο, εμείς οι τρεις, εμείς οι πέντε! Πόσες πια! Όμως έχουμε δίκιο, γιατί αυτή η θέα με φόντο την Ακρόπολη είναι μοναδική!
Μνημείο Φιλοπάππου
Το μνημείο Φιλοπάππου στην κορυφή του λόφου ήδη διακρίνονταν και μας καλούσε από μακριά. Είχαμε και άλλη ανηφόρα να ανεβούμε. Είχαμε όμως και δυνάμεις, αλλά ίσως σε λίγο να μην είχαμε σύμμαχο τον καλό καιρό, γιατί βαριά σύννεφα άρχιζαν να σκεπάζουν τον αττικό ουρανό. Πρώτη και καλύτερη η Μελίτα ξεκίνησε παρακινώντας μας να φύγουμε γρήγορα και πήρε φόρα προς την ανηφόρα. Ποιός ξέρει, ίσως τα μικρά παιδιά να ζούνε καλύτερα αυτές τις βόλτες από εμάς, χωρίς βέβαια να ξέρουν ακόμα τη σπουδαιότητά τους, την μοναδικότητά τους, την ιστορικότητά τους. Όμως καταγράφονται στη μνήμη τους και πολύ αργότερα είμαι σίγουρη πως θα θυμούνται και θα αναπολούν αυτές τις στιγμές.
Μην παραλείψετε να το κάνετε και εσείς και μη χάνετε την ευκαιρία να κάνετε τέτοιου είδους βόλτες με τα παιδιά σας. Οι παιδότοποι, οι παιδικές χαρές, η τηλεόραση και άλλα σας περιμένουν όλο το χρόνο. Τα βήματα όμως προς την ιστορία δεν γίνονται καθημερινά και τα παιδιά από πολύ νωρίς πρέπει να το κάνουν αυτό, όπου και αν βρίσκονται, σε όποιο μέρος της γης και αν ταξιδεύουν και τώρα και όταν μεγαλώσουν. Με αυτές τις σκέψεις στο μυαλό μου, αλλά και με γέλια, με φωνές και πάνω από όλα με διάθεση φτάσαμε επιτέλους στην κορυφή του λόφου, όπου φάνταζε θεόρατο και μεγαλοπρεπές το μνημείο Φιλοπάππου ή σωστότερα ότι έχει μείνει από αυτό.
Διαβάστε την ανάρτηση: Επίσκεψη με τα παιδιά στην ανακαινισμένη Εθνική Πινακοθήκη
Μα ποιος ήταν αυτός ο Φιλόπαππος και το μνημείο του;
Ο Φιλόπαππος ήταν απόγονος ηγεμόνων από την περιοχή της σημερινής Συρίας, ο οποίος μετά την κατάλυση του κράτους του από τους Ρωμαίους μετοίκησε στην Αθήνα τον 1ο αι. μ.Χ. Όσο ζούσε στην Αθήνα έκανε πλούσιες χορηγίες στο δήμο των Αθηνών και για να τον τιμήσουν του δώσανε τον τίτλο του Αθηναίου πολίτη. Την εποχή εκείνη η Αθήνα ήταν υπό ρωμαϊκή κυριαρχία και οι Ρωμαίοι του δώσανε τον τίτλο του Ρωμαίου Ύπατου.
Ο Φιλόπαππος είχε μεγάλη έπαρση και ενώ κατά την παράδοση της αρχαίας Αθήνας δεν επιτρεπόταν να γίνονται ταφικά μνημεία σε ιερά υψώματα και εντός των τειχών της πόλης, κατά παράβαση ύψωσε το μνημείο του τάφου του σε αυτή την περίοπτη θέση επάνω στο λόφο των Μουσών. Από το ταφικό μνημείο, καλύτερα να το πούμε Μαυσωλείο, έχει απομείνει σήμερα μια μεγάλη μαρμάρινη πρόσοψη ύψους 12 μ. που έχει επάνω του ανάγλυφες παραστάσεις από την σημαντικότερη στιγμή της ζωής του Φιλόπαππου κατά την ανακήρυξή του ως Ρωμαίος Ύπατος.
Η θέα προς την Αθήνα ήταν φανταστική! Πώς να μη πάρουμε και άλλες πόζες και άλλες φωτογραφίες και άλλα βίντεο! Η εικόνα αυτή μου αποτυπώθηκε στο μυαλό και έχω να σας πω, πως θέα όμορφη της Αθήνας απολαύσαμε και από τον βράχο της Ακρόπολης, όμως θέα της Αθήνας με την Ακρόπολη μαζί, μόνο από το λόφο Φιλοπάππου είχαμε τη δυνατότητα να απολαύσουμε! Γυρίζοντας κυκλικά τίποτε δεν μας εμπόδιζε να έχουμε την Αθήνα στο πιάτο μας!
Πώς όμως θα αποχωριζόμασταν αυτή την εξαιρετική θέα της Αθήνας; Μόνο ο αέρας που δυνάμωνε εδώ επάνω και τα σύννεφα που ερχόντουσαν απειλητικά από μακριά ήταν ικανά να μας κάνουν να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής.
Η κατηφόρα ήταν ευκολότερη περπατώντας επάνω στο όμορφο μονοπάτι που χάραξε η ομάδα του μεγάλου Έλληνα αρχιτέκτονα Δημήτριου Πικιώνη, που με φαντασία και δεξιότητα λάξευσε τις πέτρες, ώστε όλο το έργο του να ταιριάζει απόλυτα με το φυσικό τοπίο.
Πικιώνης Δημήτριος – Σπουδαίος Έλληνας αρχιτέκτονας
Ο Πικιώνης Δημήτριος γεννήθηκε στον Πειραιά το 1887 από Χιώτες γονείς. Ενώ σπούδαζε πολιτικός μηχανικός γνώρισε τον σπουδαίο Τζόρτζιο Ντε Κίρικο που τον μύησε στη ζωγραφική. Η αγάπη του προς αυτήν τον οδήγησε στο ζωγράφο Παρθένη και έγινε ο πρώτος του μαθητής. Αυτός τον έπεισε να συνεχίσει με την ζωγραφική και το 1908 έφυγε για το Μόναχο και το 1909 για το Παρίσι. Εκεί παράλληλα με τις σπουδές του στη ζωγραφική γράφτηκε και στη αρχιτεκτονική σχολή. Η επιλογή του αυτή ήταν καθοριστικής σημασίας.
Όταν γύρισε στην Ελλάδα το 1930 μονιμοποιήθηκε στη έδρα της Διακόσμησης στο ΕΜΠ ως έκτακτος καθηγητής και το 1943 αναγορεύτηκε τακτικός καθηγητής. Το 1966 εκλέχθηκε τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών στην έδρα της Αρχιτεκτονικής. Οι αρχιτεκτονικές επεμβάσεις του σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας ήταν πάρα πολλές και πολύ αξιόλογες.
Έχτισε σπίτια, σχολεία αλλά το σημαντικότερο έργο του ήταν η διαμόρφωση του αρχαιολογικού χώρου γύρω από την Ακρόπολη, τα μονοπάτια στον λόφο Φιλοπάππου και του Αρείου Πάγου το 1954-57. Συγκέντρωσε τους καλύτερους τεχνίτες της Αθήνας και δουλεύοντας μαζί τους κυριολεκτικά με τα χέρια πολλές φορές και αυτοσχεδιάζοντας δημιούργησε το μεγάλο αυτό έργο.
Η ομορφιά και η διαμόρφωση όλου του αρχαιολογικού έργου ήταν στα χέρια του, την εποχή μάλιστα που η Ελλάδα άνοιγε τους ορίζοντές της τουριστικά! Το όραμά του ήταν να συνταιριάξει την παράδοση με την μοντέρνα αρχιτεκτονική και το πέτυχε. Τα υλικά και τα διακοσμητικά μοτίβα που χρησιμοποίησε για τον περιβάλλοντα χώρο, αξιοποίησαν και συνταίριασαν πλήρως την αρχαία με την νεότερη μοντέρνα τέχνη. Πέθανε το 1968.
Η φυλακή του αρχαίου φιλόσοφου Σωκράτη
Το μονοπάτι κατάβασης από το λόφο Φιλοπάππου που ακολουθήσαμε μας οδήγησε στις φυλακές του Σωκράτη. Αμφιλεγόμενος τόπος. Λένε πως εδώ φυλάκισαν τον μεγάλο Έλληνα φιλόσοφο, αλλά και στην αρχαία αγορά κατά τις ανασκαφές βρέθηκε κτίριο που η έρευνα λέει πως ήταν η φυλακή που οδηγήθηκε ο Σωκράτης μετά την καταδίκη του. Ίσως! Εμείς βγάλαμε τις φωτογραφίες μας, τις κρατάμε και δεν το επεξεργαζόμαστε ως στοιχείο. Γιατί ξέρετε δεν έχει σημασία που φυλάκισαν τον Σωκράτη. Σημασία έχει πως τον θανάτωσαν δίνοντάς τον να πιει το κώνειο και αυτό είναι το μελανό σημείο της ιστορίας μας και έχει τη μεγαλύτερη σημασία για όλους μας. Δυστυχώς!
Σωκράτης, Αθηναίος φιλόσοφος 469-399 π.Χ.
Ο Σωκράτης με τα μαθήματά του έβαλε στίγμα στην εποχή του και όλοι οι φιλόσοφοι πριν από αυτόν ονομάστηκαν προσωκρατικοί. Δεν είχε σχολή, δεν πληρωνόταν, όμως είχε πολλούς ακολούθους μαθητές και δίδασκε σε όποιο σημείο της πόλης βρισκότανε. Έλεγε πως ακούει μια φωνή μέσα του, το δαιμόνιο, που του απαγόρευε να κάνει κάποια πράγματα καλά ή κακά. Τα θέματά του ήταν σχετικά με την κοινωνία, την πολιτική, την θρησκεία.
Έλεγε πως η λογική είναι μια προϋπόθεση για να ζήσει κανείς μια καλή ζωή και πως η αληθινή ευτυχία εξαρτάται από το αν κάνουμε αυτό που είναι σωστό. Παραδεχόταν πως και ο ίδιος δεν γνωρίζει, γιατί τη γνώση την αποκτά κανείς μόνο όταν παραδεχθεί την άγνοιά του. “Εν οίδα ότι ουδέν οίδα”=Το μόνο που γνωρίζω είναι ότι δε γνωρίζω τίποτα.
Το 399 π.Χ. οι Αθηναίοι τον κατηγόρησαν πως διαφθείρει τους νέους και τους κάνει ασεβείς προς τους θεούς και την κοινωνία, τον δίκασαν και τον καταδίκασαν να πιει το κώνειο. Είχε τη δυνατότητα με την βοήθεια των μαθητών του να δραπετεύσει, όμως αυτός προτίμησε να πεθάνει υπακούοντας τους νόμους της πατρίδας του.
Σε αυτό το σημείο του λόφου ήταν που η σύνεση για την οποία σας μίλησα πιο επάνω μας άφησε και οι τρελοφωτογραφίες πήραν και έδωσαν. Ανάλαφροι πλέον και χωρίς μπουφάν η Κάλη, ο Κώστας και η Μελίτα αφέθηκαν στον φωτογραφικό φακό του μπαμπά Χρήστου και βγάλανε υπέροχες φωτογραφίες καρέ καρέ που τους δείχνουν να πετάνε.
Φτάσαμε καταϊδρωμένοι στο αρχικό πλακόστρωτο δρόμο και αφού καθίσαμε να ξεκουραστούμε στην εκκλησία του Άη Δημήτρη του Λουμπαδιάρη, πήραμε τον δρόμο της επιστροφής μας.
Άγιος Δημήτριος, ο Λουμπαδιάρης
Η εκκλησία χτίστηκε επί Τουρκοκρατίας, αλλά και κατά άλλους ίσως τον 9 αι. μ. Χ. Βρίσκεται σε αυτή την πανέμορφη κατάφυτη περιοχή επάνω στον πλακόστρωτο δρόμο του Δημήτρη Πικιώνη και αναστηλώθηκε και συντηρήθηκε από τον ίδιο το 1955. Σε αυτό το πανέμορφο εκκλησάκι τελούνται ρομαντικοί γάμοι και βαφτίσια. Η παράδοση λέει πως η εκκλησία την ονομασία Λουμπαδιάρης την πήρε από το εξής περιστατικό:
Ο Τούρκος φρούραρχος της Αθήνας ο οποίος διέμενε στα Προπύλαια, την παραμονή της γιορτής του Αγίου Δημητρίου είχε στήσει μια λουμπάρδα (μεγάλο κανόνι) στα Προπύλαια γιατί ήθελε να ανατινάξει την εκκλησία και τους χριστιανούς που εκκλησιάζονταν. Η χάρη όμως του Αγίου μεσολάβησε και εκείνη τη στιγμή έπιασε φοβερή καταιγίδα. Ένας κεραυνός που έπεσε στην πυριτιδαποθήκη των Προπυλαίων τα ανατίναξε και βρήκαν τραγικό θάνατο ο φρούραρχος, η οικογένειά του και οι πυροβολητές, ενώ η εκκλησία και οι πιστοί σώθηκαν.
Στάση στη Ρωμαϊκή αγορά
Κατεβήκαμε από τον λόφο Φιλοπάππου και η βόλτα μας συνεχίστηκε και κατευθυνθήκαμε προς τον Άρειο Πάγο, τη Ρωμαϊκή αγορά, το Μοναστηράκι, τη βιβλιοθήκη του Αδριανού και καταλήξαμε σε ένα όμορφο στέκι για φαγητό στην οδό Αθηνάς.
Skip the line – Combo Ticket: Ρωμαϊκή και αρχαία αγορά skip the line εισιτήρια & 2 Audio Tours.
Ένα υπέροχο μουσείο που μπορείτε να επισκεφθείτε στην Αθήνα με τα παιδιά σας: Επίσκεψη στο Μουσείο Ψευδαισθήσεων-Museum of Illusions
Φαγητό στο Μοναστηράκι
Εκεί και ενώ τρώγαμε και λέγαμε πόσο όμορφα περάσαμε οι πρώτες ψιχάλες της βροχής άρχισαν να χτυπάνε στα τζάμια. Οι ψιχάλες έγιναν σταγόνες και οι σταγόνες καταιγίδα. Μπορεί η νεροποντή να μην ήτανε διάρκειας αλλά ήτανε δυνατή και ο δρόμος γέμισε με ρυάκια. Ικανοποιηθήκαμε για την ώρα που έπεσε η βροχή και θεωρήσαμε τους εαυτούς μας πολύ τυχερούς που η βροχή αυτή δεν μας έπιασε επάνω στο λόφο, ώστε να μας χαλάσει τη βόλτα μας και να μουσκευτούμε έως το κόκκαλο.
Αργά το απογευματάκι ήταν όταν φτάσαμε πλέον σπίτι μας κουρασμένοι αλλά τόσο ευχαριστημένοι! Είχαμε μάθει ακόμα μια σελίδα της ιστορίας μας. Είχαμε περάσει υπέροχες οικογενειακές στιγμές. Είχαμε κλειδώσει στο μυαλό μας ανεπανάληπτες ταξιδιωτικές εμπειρίες.
Εσείς έχετε επισκεφθεί το λόφο Φιλοπάππου; Εάν όχι σας προτείνω τη μικρή ανάβαση στο μνημείο Φιλοπάππου και είμαι σίγουρη πως θα έχετε κάνει μια μικρή αλλά υπέροχη… εκδρομή μέσα στο κέντρο της Αθήνας!
Με αγάπη
μαμά Μαρία από το Ανθομέλι
Pin it fot later
Ακολουθήστε το Ανθομέλι στο Facebook, στο Instagram και γίνετε μέλη της ταξιδιωτικής μας ομάδας Ταξίδια με το Ανθομέλι στο Facebook.
