Virtual ξενάγηση στο σπίτι της Άννας Φρανκ και η ιστορία της

Αφορμή για να βρω αυτή τη virtual ξενάγηση στάθηκε μία εργασία που έπρεπε να φτιάξει η κόρη μου για το μάθημα της κοινωνικής και πολιτικής αγωγής. Έπρεπε να διαβάσει ένα βιβλίο και να το αναλύσει από κοινωνικής απόψεως. Επέλεξε το βιβλίο “Το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ”. Πρόκειται για το ημερολόγιο που έγραψε μια 13χρονη εβραιοπούλα, το 1933, το οποίο εκδόθηκε από τον πατέρα της μετά τον θάνατό της σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Η αναζήτηση πληροφοριών γύρω από την ιστορία της μας συνάρπασε και μας θύμισε όλη την κτηνωδία των ναζί εκεί την μαύρη περίοδο της ιστορίας. Στο Άμστερνταμ λειτουργεί ως μουσείο το σπίτι της Άννας Φρανκ.

Η ιστορία της Άννας Φρανκ

Η Άννα μαζί με την οικογένειά της εγκατέλειψαν τη Γερμανία και πήγαν να μείνουν στο Άμστερνταμ λόγω της ναζιστικής κατοχής. Μετά από λίγο καιρό κι επειδή η μεγαλύτερη αδερφή της έλαβε πρόσκληση για να πάει σε στρατόπεδο εργασίας, αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το σπίτι τους και να κρυφτούν στο πίσω μέρος ενός κτηρίου, όπου στεγαζόταν η εταιρεία του πατέρα της Άννας. Μείνανε σε αυτό το «Μυστικό Παράρτημα» για 2 περίπου χρόνια, μαζί με μια ακόμη φιλική τους οικογένεια και έναν άντρα, ώσπου τους ανακάλυψε η Γκεστάπο και οδηγήθηκαν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης.

«Ήμουν στον επάνω όροφο με την οικογένεια Van Pels στο δωμάτιο του Peter, βοηθώντας τον με τα σχολικά του. Ξαφνικά κάποιος ήρθε να ανεβαίνει τις σκάλες και στη συνέχεια άνοιξε την πόρτα και υπήρχε ένας άνθρωπος ακριβώς μπροστά μας με ένα πιστόλι στο χέρι του. Στον κάτω όροφο συγκεντρώθηκαν η σύζυγός μου, τα παιδιά και η οικογένεια Van Pels και στάθηκαν εκεί με τα χέρια τους ψηλά στον αέρα.», είπε ο πατέρας της μετά την επιστροφή του.

Μεταφέρθηκαν στο Βέστερμποργκ, το σπουδαιότερο γερμανικό στρατόπεδο στην Ολλανδία. Αργότερα, στάλθηκαν στο Άουσβιτς, το διαβόητο στρατόπεδο εξόντωσης της γερμανοκρατούμενης Πολωνίας. Η Άννα με την αδελφή της, Μάργκοτ, δύο μήνες πριν από τον θάνατο της μητέρας τους, στάλθηκαν στο Μπέργκεν-Μπέλσεν της Γερμανίας. Οι δύο αδελφές κόλλησαν τύφο αλλά τελικά η Μάργκοτ πέθανε από σοκ όταν έπεσε από την κουκέτα της, ενώ η Άννα από τη στεναχώρια της, λίγες μέρες μετά. Ήταν δύο μήνες πριν την απελευθέρωση της Ολλανδίας και δυο μήνες πριν γίνει 16 χρονών!

Η οικογένεια της Άννας δεν ήταν η μόνη που κρύβονταν. Η δική της ιστορία εκπροσωπεί όλους τους κρυμμένους ανθρώπους στις Κάτω Χώρες. Κατά τη διάρκεια του πολέμου, υπήρχαν 300.000-330.000 ανθρώπων κρυμμένοι στις Κάτω Χώρες. Αυτό περιελάμβανε 28.000 Εβραίους. Μπορεί να μην είναι μεγάλος ο αριθμός, σε σχέση με τον συνολικό αριθμό των ατόμων που κρύβονταν, αλλά ως ποσοστό της εβραϊκής κοινότητας των 140.000 ατόμων, ήταν ένας σημαντικός αριθμός. Μερικοί άνθρωποι κρύφτηκαν στα δάση, χτίζοντας καλύβες και σκάβοντας υπόγεια τούνελ. Γενικά όμως ήταν πολύ δύσκολο να κρυφτεί κανείς σε ένα μέρος για τόσο χρονικό διάστημα όσο η Άννα και οι δικοί της.

Η ζωή στο Μυστικό Παράρτημα

Η ζωή στο σπίτι δεν ήταν εύκολη. Επειδή κάτω από το κρυφό σπίτι, στο ισόγειο και στον πρώτο όροφο του παραρτήματος, οι επιχειρηματικές εγκαταστάσεις συνέχιζαν να λειτουργούν, για πολλές ώρες δεν μπορούσαν να κάνουν κανέναν θόρυβο, να μαγειρέψουν ή να πάνε στην τουαλέτα. Περπατούσαν με κάλτσες και το μόνο που μπορούσαν να κάνουν ήταν να διαβάσουν, να γράψουν ή να κάνουν προετοιμασίες για το μεσημεριανό γεύμα. Όταν οι εργάτες πήγαιναν σπίτι τους για το μεσημεριανό μπορούσαν και πάλι να λειτουργήσουν κανονικά μέσα στο σπίτι.

Το ημερολόγιο της Άννας βρέθηκε στο πάτωμα μετά τη σύλληψή τους. Σώθηκε χάρη στις δύο από τους 5 βοηθούς που είχαν οι δύο οικογένειες κατά την περίοδο που κρύβονταν. Αργότερα εκείνες το παρέδωσαν στον πατέρα της Άννας, που ήταν και ο μόνος που επέστρεψε μετά τον πόλεμο. Ο πατέρας δεν γνώριζε για όλα όσα είχε γράψει η κόρη του, αλλά διαβάζοντας το ημερολόγιό της αποφάσισε να το εκδώσει γιατί ήταν αυτό που εκείνη ονειρευόταν.

Διαβάστε επίσης στο Ανθομέλι: Ένα συγκλονιστικό ταξίδι στο Άουσβιτς της Πολωνίας

Το σπίτι της Άννας Φρανκ

Σήμερα το σπίτι της Άννας Φρανκ και αφού γλύτωσε την κατεδάφιση, είναι μουσείο και δέχεται πάνω από ένα εκατομμύριο επισκέπτες κάθε χρόνο.

Vιrtual tour στο σπίτι της Άννας Φρανκ

Η κόρη μου μαθαίνοντας για την ιστορία της Άννας και της οικογένειάς της ονειρεύτηκε ένα ταξίδι στο Άμστερνταμ. Ως τότε όμως, αρκέστηκε σε ένα virtual tour που τη βοήθησε να κάνει εικόνα όλα όσα είχε διαβάσει αλλά και να αντλήσει ακόμα περισσότερες πληροφορίες για την εργασίας της. Μάλιστα συμπεριέλαβε το link στο power point που ετοίμασε και ταξίδεψε και τους συμμαθητές της εκεί.

Επισκεφτείτε online το μουσείο της Άννας Φρανκ εδώ κάνοντας μια εικονική περιήγηση.

Η ξενάγηση ξεκινάει από τη βιβλιοθήκη, που ήταν η μυστική πόρτα του κρυφού σπιτιού τους. Άνοιγε με τη βοήθεια των φίλων της οικογένειας που τους έφερναν προμήθειες αποτελώντας τον δίαυλο επικοινωνίας με τον έξω κόσμο.

Πατήστε επάνω σε κάθε δωμάτιο και εξερευνήστε το γυρνώντας 360 μοίρες. Διαβάστε τα κείμενα ή δείτε τα βίντεο πατώντας επάνω στα κυκλάκια που υπάρχουν σε κάποια σημεία αντλώντας περισσότερες πληροφορίες για την ιστορία της Άννας.

Πριν επισκεφτείτε το μουσείο και αν δεν έχετε διαβάσει το βιβλίο σας προτείνω να μπείτε και εδώ.

Virtual tour στο σπίτι που μετακόμισαν αρχικά

Επίσης, μπορείτε να κάνετε κι ένα virtual tour στο σπίτι όπου έμενε η οικογένεια της Άννας στην Ολλανδία πριν αναγκαστούν να κρυφτούν στη μυστική κρυψώνα. Διαβάστε εδώ μία σύντομη παρουσίαση της ιστορίας της.

Το ημερολόγιο της Άννας

Στα 13α γενέθλια της Άννας οι γονείς της τής έκαναν δώρο ένα ημερολόγιο, το οποίο η ίδια επέλεξε από το βιβλιοπωλείο. Τότε δεν θα μπορούσε να φανταστεί πόσο θα τη βοηθούσε στα χρόνια που θα κρύβονταν στο Μυστικό Παράρτημα. Η πραγματική γραφή του ξεκίνησε δύο ημέρες μετά τα γενέθλιά της, στις 14 Ιουνίου 1942. Η τελευταία καταχώρηση σε αυτό χρονολογείται στις 5 Δεκεμβρίου 1942 (στους 5 μήνες εγκλισμού). Μετά συνέχισε να γράφει σε άλλα τετράδια και χαρτιά. Το τελευταίο γράμμα της Άννας χρονολογείται την 1η Αυγούστου 1944, τρεις ημέρες πριν από τη σύλληψή τους.

Στην ανάγκη της να επικοινωνήσει με κάποιον έγραφε το ημερολόγιο σε μορφή γράμματος σαν να μιλάει σε κάποια φανταστική φίλη της με το όνομα Κίτυ (ήταν χαρακτήρας μιας σειράς βιβλίων). Αν και η γραφή είναι απλή, γράφει με εξαιρετική ωριμότητα. Περιγράφει πώς είναι να ζει σε μια περίοδο που υπάρχει πόλεμος και πείνα αλλά τις περισσότερες φορές είναι γεμάτη αισιοδοξία, δεν χάνει το κουράγιο της και έχει μεγάλη δύναμη. Καταγράφει τα συναισθήματα και τη ρουτίνα της αλλά και στοιχεία κοινωνικά, οικονομικά και πολιτιστικά της περιόδου εκείνης μέσα από τα μάτια μιας εφήβου. 

Στις 28 Μαρτίου 1944, οι άνθρωποι που κρύβονταν στο Μυστικό Παράρτημα άκουσαν μια έκκληση στο ραδιόφωνο από τον ολλανδό υπουργό Bolkestein, ο οποίος είχε φύγει στο Λονδίνο λόγω του πολέμου. Ζήτησε από τους Ολλανδούς να κρατήσουν σημαντικά έγγραφα, ώστε να είναι σαφές μετά τον πόλεμο τι είχαν όλοι βιώσει κατά τη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής. Εμπνευσμένη από αυτό η Άννα σχεδίαζε μετά τον πόλεμο να δημοσιεύσει ένα βιβλίο για την περίοδο του αυτοεγκλισμού τους. Άλλωστε ήταν όνειρό της να γίνει κάποτε συγγραφέας ή δημοσιογράφος. 
Άρχισε να εργάζεται σε αυτό το έργο την άνοιξη του 1944 ξαναγράφοντας μεγάλο μέρος του ημερολογίου της σε φύλλα χαρτιού, παραλείποντας ορισμένα κείμενα και προσθέτοντας άλλα. Ας μην ξεχνάμε πως η Άννα ήταν ήδη 15 χρονών κι έτσι πολλά πράγματα ήταν διαφορετικά για εκείνη. Η Άννα δούλεψε σκληρά και σε λίγους μήνες, έγραψε περίπου 50.000 λέξεις, γεμίζοντας περισσότερα από 215 φύλλα χαρτιού. Το ημιτελές δεύτερο ημερολόγιό της και τα υπόλοιπα κείμενα σε φύλλα χαρτιού σώθηκαν χάρη σε μία από τους βοηθούς των κρυμμένων εβραίων που τα κράτησε με την ευχή κάποτε να της τα επιστρέψει . 

Η έκδοση του βιβλίου της

Όταν ο Otto, ο πατέρας της Άννας, πήρε στα χέρια του το ημερολόγιο της κόρης του δεν ήθελε να το διαβάσει, δεν άντεχε. Έναν μήνα μετά όμως αποφάσισε να το εκδώσει σύμφωνα με την επιθυμία της κόρης του. Στην πρώτη έκδοση ο Otto συνέταξε ένα ημερολόγιο της Άννας, τα κείμενα της ημερολογιακής της γραφής και μερικά διηγήματα παραλείποντας όμως κάποια σημεία όπως αυτά που αναφέρονταν στη δική του σχέση με τη σύζυγό του. Τελικά το βιβλίο εκδόθηκε το 1947, με τίτλο “The Secret Annex”, λίγο περισσότερο από πέντε χρόνια μετά τα 13α γενέθλια της Άννας, την ημέρα που έλαβε το ημερολόγιό της. Ακολούθησαν πολλές ακόμα εκδόσεις και μεταφράσεις σε περισσότερες από 70 γλώσσες! Ως τον θάνατό του το 1980, ο Otto λάμβανε πολλά γράμματα από αναγνώστες που τους είχε αγγίξει η ιστορία τους.

Το βιβλίο μπορείτε να το προμηθευτείτε από εδώ στην έκδοση που το έχω εγώ. Θα βρείτε κι άλλες εκδόσεις του βιβλίου. Η γραφή του είναι απλή και μπορεί να διαβαστεί από παιδιά άνω των 10 ετών. Για μικρότερα παιδιά υπάρχει και η έκδοση σε κόμικ.

Το βιβλίο έχει πολύ ενδιαφέρον για τα παιδιά. Εκτός από τις γνώσεις που αποκτούν για εκείνη την περίοδο της ιστορίας, καταλαβαίνουν πως τίποτε στη ζωή δεν είναι δεδομένο και τους βοηθάει να εκτιμήσουν όλα όσα έχουν. Αν μάλιστα το έχετε διαβάσει κι εσείς, θα σας δοθεί η ευκαιρία να συζητήσετε μαζί τους για πολλά κοινωνικά θέματα, όπως τον πόλεμο, τον Χίτλερ, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπως αυτό του Άουσβιτς, τους Εβραίους και γενικότερα τις κοινωνικές διακρίσεις και ανισότητες της εποχής.