Day 5: Bird

Τελευταία και καταϊδρωμένη σήμερα; Αφού νόμιζα ότι δεν θα προλάβω! Από το πρωί λείπω από το σπίτι. Δουλειά, βόλτα για αγορά παπουτσιών για τα παιδιά, μεσημεριανό οικογενειακώς σε ταβερνούλα, μεσημεριανή ξεκούραση διαβάζοντας το βιβλίο μου (με κλειστό laptop για να μην παρασυρθώ), επίσκεψη στην κουνιάδα μου που αναρρώνει από εγχείρηση και τελικά σπίτι! Τα παιδιά κοιμούνται, ο Γιώργος πήγε για περπάτημα κι εγώ διαβάζω τα δικά σας στα γρήγορα και τα σχόλια αύριο! ‘Εχω και το βιβλίο μου να τελειώσω και είμαι στο καλύτερο σημείο!
Ναι, αλλά σας χρωστάω μια φωτογραφία! Bird είναι το σημερινό θέμα της φωτογραφικής μας πρόκλησης! Και φυσικά δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από μια φωτογραφία του καρδερινοκάναρού μας. Είναι ο μικρός μας Τσιριτρό! 

 

Τον χάρισε στην κόρη μου ο μπαμπάς μου πριν 3 περίπου χρόνια. Όταν μας τον έφερε στο ξύλινο κλουβάκι του δεν είχα ιδέα για πουλιά. Μπαίνω στο ίντερνετ κι αρχίζω να ψάχνω τα σχετικά. Υποτίθεται ότι το συγκεκριμένο του το έδωσαν από το pet shop ως τραγουδισταρά! Αλλά το πουλί μουγκάθηκε! Τι να κάνω λοιπόν; Κατεβάζω ένα cd με φωνές πουλιών του δάσους. Αυτό λέει το κάνουμε για να μάθουν να μιμούνται τις φωνές τα μικρά πουλάκια. Δεν ξέρω αν έφταιγε το cd ή αν πράγματι ήταν τραγουδισταράς, αλλά σαν ξεκίνησε να τραγουδάει (είχε μάλλον σταματήσει λόγω της αλλαγής του περιβάλλοντος) δεν έλεγε να σταματήσει. Μας ξυπνούσε από τα χαράματα, κελαηδούσε τα μεσημέρια όταν θέλαμε να κοιμηθούμε, πολλές φορές και μέσα στην νύχτα. Φωνή υψίφωνου!  Τι πίνεις και δεν μας δίνεις βρε παιδί μου; Μην μπορώντας να κάνουμε κάτι άλλο, αρχίσαμε να τον σκεπάζουμε όπως τα παπαγαλάκια. Το καλοκαίρι που μας πέρασε το κελάηδημά του μειώθηκε ώσπου τον χειμώνα σταμάτησε εντελώς! (Φυσικά το διάστημα αυτό δεν το σκέπαζα) Το μόνο που έκανε ήταν ένας ήχος σαν συνεχόμενο βογκητό θα μπορούσα να πω. Μου έλεγε η μαμά μου ότι μάλλον είναι στα τελευταία του. Ίσως και να τον παραμελήσαμε λίγο γιατί ήταν σαν να μην υπήρχε. Τελικά αποδείχθηκε ότι απλά ήθελε να έχει καθαρό κλουβάκι και μπόλικη τροφή. Όταν άρχισα και πάλι να τον περιποιούμαι σε πιο συχνή βάση, συνήλθε. Άρχισε και πάλι να κελαηδάει και μάλιστα ακόμη πιο μελωδικά! Τώρα πλέον ευχαριστιέται κανείς να τον ακούει!  Και όταν καμιά φορά τον ξεχνάω αρχίζει τα βογκητά και χτυπήματα του ράμφους στο ξυλάκι που στέκεται! Άσε που όταν πάνε τα παιδιά και του μιλάνε αυτός τους λέει τουί τουί! Σαν να τα χαιρετάει!
Δεν το  περίμενα αυτό από ένα πουλί! Μου έχει κάνει τρομερή εντύπωση! 

Kathy 

---

                                                 Ελληνικά ιστολόγια που συμμετέχουν μέχρι στιγμής, είναι: