Πιστεύω πως η περιοχή της Μάνης στην Πελοπόννησο με τα κάστρα τα γεμάτα ιστορία, τα πυργόσπιτα που κρύβουν μέσα τους πολλά μυστικά, τις απόκρημνες ακτογραμμές της, αλλά και τα πεντακάθαρα νερά της που σε δελεάζουν για μια βουτιά, θα μπορούσε να είναι το ιδανικό σκηνικό για μια κινηματογραφική ταινία. Τα πανέμορφα χωριά της φωλιασμένα ανάμεσα στα δυσπρόσιτα βουνά της περιοχής διατηρούν έως και τις μέρες μας την παραδοσιακή αρχιτεκτονική τους. Όμως και οι Μανιάτες με τον ασυμβίβαστο χαρακτήρα τους κρατούν ακόμα και σήμερα αυτόν τον ιδιαίτερο τρόπο της ζωής τους με τα αυστηρά ήθη και έθιμα, τη φιλοπατρία και την υπερηφάνεια να τους κατακλύζει αφού ποτέ δεν υποδουλώθηκαν, δεν έσκυψαν κεφάλι σε κατακτητή και πάντοτε έζησαν ελεύθεροι! Ας ξεκινήσουμε το οδοιπορικό μας στη Μάνη το οποίο θα ολοκληρωθεί σε δύο μέρη.
Λίγα λόγια για την ιστορία της Μάνης
Η Μάνη ήταν κατοικημένη από την παλαιολιθική εποχή. Στους επόμενους αιώνες κατοικήθηκε από τους Αχαιούς και του Δωριείς και η ιστορία της ταυτίστηκε με τη Σπάρτη. Ο Όμηρος αναφέρει στην Ιλιάδα πως η πόλη ήταν μια από τις επτά πόλεις που προσέφερε ο Αγαμέμνονας στον Αχιλλέα για να τον πείσει να επιστρέψει στη μάχη, μετά τη διαμάχη τους στον πόλεμο της Τροίας. Αργότερα την υπέταξαν οι Φράγκοι και έκτισαν τρία φρούρια για να ελέγχουν την περιοχή που τα ερείπιά τους σώζονται έως και σήμερα. Την εποχή του Βυζαντίου, η Μάνη έγινε δεσποτάτο του Μυστρά, με την ηγεσία των Παλαιολόγων. Κατά την τουρκοκρατία η Μάνη δεν υποτάχθηκε άμεσα στους Οθωμανούς! Μετά το τέλος της επανάστασης του 1821, όταν ο Ιωάννης Καποδίστριας θέλησε να ανασυντάξει τις απελευθερωμένες περιοχές σε ενιαίο κράτος, οι Μανιάτες αντιστάθηκαν να υποταχθούν και αντέδρασαν. Το αποτέλεσμα της ένοπλης αντίδρασή τους, ήταν η δολοφονία του Καποδίστρια από τον Γεώργιο Μαυρομιχάλη, τον γιο του οπλαρχηγού και ηγεμόνα της Μάνης, Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη.
Το οδοιπορικό μας στη Μάνη
Από την Καρδαμύλη έως και τα Σπήλαια Δυρού
Το οδοιπορικό μας στη Μάνη θα συμπεριληφθεί σε δύο αναρτήσεις (α΄και β΄μέρος) χωρίς να κάνω διαχωρισμό των Μανιάτικων τοποθεσιών ανάλογα με τον νομό στον οποίο ανήκουν.
Στον παρακάτω χάρτη θα βρείτε όλα τα μέρη στα οποία θα ταξιδέψουμε στην Πελοπόννησο. Μπορείτε να ζουμάρετε αλλά και να πατήσετε πάνω σε αυτόν, να τον αποθηκεύσετε ή να τον συμβουλεύεστε στο δικό σας ταξίδι στέλνοντάς τον στο email σας.
Καρδαμύλη
Ξεκινήσαμε το ταξίδι μας για να γνωρίσουμε τη Μάνη μετά από τις πολύ όμορφες μέρες που περάσαμε στην Καλαμάτα και ο πρώτος σταθμός μας ήταν η Καρδαμύλη. Η ιστορική αυτή πόλη βρίσκεται κάτω από την ψηλότερη κορυφή του Ταϋγέτου στην ίδια θέση και με το ίδιο όνομα από τα αρχαία χρόνια. Οι φυσικές ομορφιές και οι εντυπωσιακές παραλίες που διαθέτει αποτελούν έναν ανεκτίμητο θησαυρό για την Έξω ή Μεσσηνιακή Μάνη.
Η διαδρομή μας ήταν μικρή, αφού η Καρδαμύλη απέχει μόλις 35 χλμ. από την Καλαμάτα, αλλά πολύ εντυπωσιακή περνώντας ανάμεσα από ελαιώνες και ορεινά τοπία. Η Καρδαμύλη μας άρεσε πολύ! Είναι ένα σχεδόν άθικτο παραθαλάσσιο χωριό, στην άκρη του Μεσσηνιακού Κόλπου που πρέπει να καμαρώνει για τα εντυπωσιακά αρχοντικά με τους όμορφους κήπους, τα λιθόστρωτα δρομάκια, αλλά και για το γραφικό λιμανάκι της.
Τα σπίτια της δεν είναι πολύ παλιά, αλλά έχουν κρατήσει την παραδοσιακή αρχιτεκτονική τους. Χτίστηκαν περίπου στα τέλη του 19ου αι. όταν το χωριό άρχισε να παίρνει και πάλι ζωή στηριζόμενο στην παραγωγή του λαδιού και του σαπουνιού.
Στη βόλτα που κάναμε μέσα στη Καρδαμύλη μας εντυπωσίασαν τα πυργόσπιτα, τα γραφικά στενά δρομάκια και οι όμορφες γωνιές της. Ειδικά μας εντυπωσίασε ο παλιός οικισμός της Παλιάς Καρδαμύλης, που βρίσκεται σε μικρή απόσταση από το κυρίως χωριό και είναι χτισμένος γύρω από την εκκλησία του Αγ. Σπυρίδωνα.
Εκεί βρίσκεται και το περίφημο Μουσείο των Μούρτζινων, που ήταν η κατοικία των Τρουπάκηδων – Μούρτζινων. Εάν σας αρέσουν τα ταξίδια στο παρελθόν, εδώ θα μάθατε για την καθημερινή ζωή των Μανιατών του 17ου αι. Είναι ο χώρος που έζησε μια από τις ισχυρότερες οικογένειες της Μάνης, ο οποίος σήμερα έχει αναστηλωθεί και λειτουργεί ως μουσείο. Σίγουρα πάρτε μαζί σας νερό, βάλτε καπέλο και αθλητικά παπούτσια.
Παραλίες στην Καρδαμύλη
Η Καρδαμύλη έχει εκπληκτικές παραλίες με κρυστάλλινα νερά, άλλες κοσμοπολίτικες και άλλες απομακρυσμένες και ήσυχες. Μερικές από αυτές είναι τα Ριτσά με τα μεγάλα και μικρά βότσαλα, τα Δελφίνια, το Καλαμίτσι με τα ψηλά κυπαρίσσια και ο Φονέας με την άγρια ομορφιά και τους τεράστιους βράχους. Εδώ η θάλασσα έχει βαθύ μπλε χρώμα και πολλές φορές μεγάλα κύματα (τον χειμώνα) που γίνονται επικίνδυνα και δικαιολογούν απόλυτα την ονομασία της. Μια παραλία όνομα και πράγμα! Βρίσκεται ανάμεσα στην Καρδαμύλη και τη Στούπα. Είναι λίγο δύσκολη η πρόσβασή της γιατί πρέπει να κατεβείτε ένα μονοπάτι, αλλά η θάλασσα θα σας αποζημιώσει για την μικρή ταλαιπωρία. Θα έλεγα όμως πως δεν ενδείκνυται για μικρά παιδιά, γιατί βαθαίνει απότομα.
Ένα είναι σίγουρο πάντως. Πως σε όλες τις παραλίες της Καρδαμύλης θα κολυμπήστε σε καθαρά, κρυστάλλινα νερά, θα χαρείτε τον ήλιο και θα απολαύσετε υπέροχα ηλιοβασιλέματα.
Το Φαράγγι Βυρού στην Καρδαμύλη
Εάν είστε φίλοι της πεζοπορίας μπορείτε να φτάσετε έως το φαράγγι του ποταμού Βυρού (βρίσκεται έξω από την Καρδαμύλη μήκους 19 χιλμ), όπου θα εντυπωσιαστείτε από την άγρια ομορφιά του και τις εκτυφλωτικές άσπρες κροκάλες. Θα ακολουθήσετε τα σηματοδοτημένα μονοπάτια, θα περπατήσετε σε ένα υπέροχο φυσικό τοπίο μέσα στο δάσος και θα συναντήσετε πολλά βυζαντινά πετρόχτιστα εκκλησάκια. Στο φαράγγι θα δείτε και τους λαξεμένους τάφους των Διόσκουρων. Θα είναι για εσάς μια μοναδική εξόρμηση στη φύση.
Η Στούπα
Πολύ κοντά στην Καρδαμύλη, σε απόσταση μόλις 7,5 χλμ., βρίσκεται το μικρό παραθεριστικό χωριό, η Στούπα και είπαμε να κάνουμε μια στάση για να την γνωρίσουμε και από κοντά, αφού είχαμε ακούσει τόσα για αυτήν. Και εδώ η διαδρομή που κάναμε ήταν φανταστική με τη θάλασσα να τη βλέπουμε από τον δρόμο να λάμπει από ψηλά κάτω από τον ήλιο του καλοκαιριού και με τα σπίτια της με τις κόκκινες στέγες να είναι διασκορπισμένα ανάμεσα στους ελαιώνες.
Η Στούπα από ένα ήσυχο ψαροχώρι που ήταν παλιά με λίγους κατοίκους, σήμερα έχει γίνει ένας πολύ καλός τουριστικός προορισμός που τον επιλέγουν πολλοί για τις καλοκαιρινές διακοπές τους. Και αυτό έγινε, γιατί διαθέτει τρεις πανέμορφες παραλίες. Η μια μάλιστα που εμείς βρεθήκαμε ήταν μέσα στο χωριό. Έχει όμως και δυο άλλες μαγευτικές παραλίες, τη Χαλικούρα και τη μεγάλη πλατιά και διάσημη παραλία της Καλογριάς, η οποία μαθαίνω ότι έχει ανεβάσει και πάρα πολύ τις τιμές της στις ξαπλώστρες, οπότε να πάτε προετοιμασμένοι!
Η παραλία Καλογριάς ήταν ο τόπος που το 1917-18 ο Νίκος Καζαντζάκης και ο Αλέξης Ζορμπάς γνωρίστηκαν και από τη γνωριμία τους αυτή ο συγγραφέας έγραψε το μυθιστόρημα «Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά». Το διάσημο τραγούδι που ακούγεται στην κινηματογραφική ταινία «Zorba the Greek (1964)» το έχουμε χορέψει (συρτάκι) άπειρες φορές τόσο εμείς όσο και χιλιάδες ξένοι σε όλο τον κόσμο οι οποίοι επισκέπτονται τη Στούπα γνωρίζοντας την ιστορία αυτή.
Ο δρόμος μετά από τη Στούπα έγινε πλέον ορεινός. Αφήσαμε τις παραλίες και περνούσαμε μέσα από τα πετρόχτιστα μικρά χωριά που είναι διάσπαρτα στις πλαγιές της Μανιάτικης γης. Το ένα χωριό διαδέχονταν το άλλο καθώς εμφανίζονταν σε κάθε στροφή του φιδογυριστού δρόμου. Κάστρα, πύργοι και εκκλησιές ενωμένα και αυτά ανακατεμένα σε ένα συνεχές παζλ χρωμάτων και εικόνων. Όλα αυτά που βλέπαμε ήταν απλώς πανέμορφα και ήταν σαν να ζούσαμε σε μια άλλη εποχή.
Διαβάστε επίσης στο Ανθομέλι τις παρακάτω αναρτήσεις και μάθετε και για άλλους σημαντικούς ιστορικούς προορισμούς της Ελλάδας:
- Επίσκεψη στον αρχαιολογικό χώρο της Αρχαίας Ολυμπίας και στο μουσείο της
- Ναύπλιο, στο επιβλητικό Παλαμήδι
- Εκδρομή στη Λίμνη Βουλιαγμένης ή Ηραίου στην Κορινθία
Το χωριό Θαλάμες
Κατά τη διαδρομή μας είπαμε να σταματήσουμε σε ένα από αυτά για ένα δροσερό καφεδάκι, γιατί μας έκανε εντύπωση ο μεγάλος πλάτανος της πλατείας του. Ήταν το χωριό Θαλάμες. Μας εξέπληξε η προτομή του Γεωργίου Γεννηματά που βρισκόταν στην πλατεία και διερωτηθήκαμε γιατί άραγε; Στο καφενεδάκι που καθίσαμε κάτω από τον μεγάλο ίσκιο του πλάτανου μάθαμε και για την ιστορία του χωριού.
Οίτυλο
Συνεχίσαμε το ταξίδι μας στη Μάνη με προορισμό τώρα την παραλία του Νέου Οίτυλου. Περάσαμε από το παλιό ορεινό χωριό Οίτυλο και κατηφορίσαμε προς την παραλία.
Η πανοραμική θέα προς τον κόλπο του Οίτυλου και τους οικισμούς που αντικρίζαμε ήταν υπέροχη! Τρεις είναι οι οικισμοί. Το Καραβοστάσι, το Νέο Οίτυλο και το Λιμένι. Σταθμεύσαμε στην παραλία του Ν. Οίτυλου και δεν σταματούσαμε να βγάζουμε φωτογραφίες. Προς τη βόρεια πλευρά της παραλίας βλέπαμε τον οικισμό Καραβοστάσι, γεμάτο από νέα κτίρια και ξενοδοχειακές μονάδες. Ενώ προς τα αριστερά μας και νότια διακρίναμε το Λιμένι που είναι το επίνειο της Αρεόπολης και που θα ήταν και ο επόμενος προορισμός μας.
Νέο Οίτυλο
Το Οίτυλο μας φιλοξένησε στο άνετο πάρκινγκ που βρίσκεται μπροστά στη θάλασσα, παρέα και με άλλους αυτοκινούμενους και περάσαμε μακριά από τον πολιτισμό όμορφες και χαλαρωτικές μέρες διακοπών.
Διαβάστε επίσης στο Ανθομέλι τις δυο πρώτες αναρτήσεις για την Πελοπόννησο:
- Ταξίδι στην Πελοπόννησο, από την Πάτρα έως την Πύλο (α’ μέρος)
- Ταξίδι στην Πελοπόννησο από τη Μεθώνη έως την Καλαμάτα (β’ μέρος)
Διαμονή στην περιοχή
Για τη διαμονή σας προτείνω επίσης να περιηγηθείτε σε αυτόν το χάρτη της booking. Πατώντας επάνω στα καταλύματα μπορείτε να μάθετε περισσότερες λεπτομέρειες γι αυτά και να κάνετε την κράτησή σας.
Λιμένι
Το γραφικό Λιμένι με τα γαλαζοπράσινα νερά είναι το επίνειο της Αρεόπολης. Ένας οικισμός που παραμένει γραφικός και μοιάζει σαν ζωγραφιά όταν τον κοιτάς από ψηλά. Το Λιμένι ήταν η πατρίδα της οικογένειας των Μαυρομιχαλαίων και ο πύργος του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη που έχει αναστηλωθεί με το τετραώροφο κτίσμα του δεσπόζει μέσα στο χωριό.
Μέσα στον κόλπο του Λιμενίου δεν υπάρχει αμμουδερή παραλία, όμως η πεντακάθαρη θάλασσα και η ομορφιά του φυσικού τοπίου πραγματικά είναι πολύ δελεαστικά και προκαλούν τον κάθε επισκέπτη να κολυμπήσει στα νερά του. Επειδή όμως το μεγαλύτερο τμήμα της ακτής είναι βραχώδες μέσα και έξω από το νερό, οι περισσότεροι προτιμούν για κολύμπι την παραλία του Ν. Οίτυλου. Όμως εάν θέλετε να κάνετε βουτιές από τα βράχια το μέρος είναι δανικό. Οι ταβέρνες που υπάρχουν δίπλα στο κύμα θα σας ταξιδέψουν στις γεύσεις τους και εσείς θα ταξιδέψετε μέσα από την άγρια ομορφιά του τοπίου με φόντο τον πύργο των Μαυρομιχαλαίων και τα όμορφα ηλιοβασιλέματα.
Να σημειώσω πως στο Λιμένι δεν υπάρχουν καταστήματα και δημόσιες υπηρεσίες, γιατί ο Δήμος θέλησε να κρατήσει αναλλοίωτο το γραφικό χαρακτήρα του οικισμού.
Ο Πύργος του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη στο Λιμένι της Μάνης
Ο ιστορικός Πύργος θεμελιώθηκε από τον πατέρα του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη και ήταν η πρώτη κατοικία του ηγεμόνα της Μάνης (λέγεται και Παλάτι Μαυρομιχάλη). Ο Πετρόμπεης αργότερα και μετά το χτίσιμο και ενός νέου κτίσματος, διέθεσε το οίκημα για να μένουν και να τρώνε οι οπλαρχηγοί του κατά την επανάσταση του 1821. Στο κτίριο κατοικούσαν οι απόγονοι του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη μέχρι και τα μέσα του περασμένου αιώνα οπότε και εγκαταλείφθηκε με αποτέλεσμα να ερημωθεί και τελικά να καταρρεύσει. Το Υπουργείο Πολιτισμού με νόμο ανακήρυξε το πυργόσπιτο ως διατηρητέο κτίριο μοναδικής ιστορικής κληρονομιάς.
Στο Λιμένι δεν διανυκτερεύσαμε, απλά το απολαύσαμε κάνοντας μόνο τη μικρή μας βόλτα, αφού εξ άλλου ο προορισμός μας ήταν η Αρεόπολη που απέχει μόνο 5 χλμ. από το Λιμένι.
Αφιέρωμα στην Πελοπόννησο:
- Ταξίδι στην Πελοπόννησο – απο την Πάτρα ως την Πύλο
- Ταξίδι στην Πελοπόννησο – από την Μεθώνη έως την Καλαμάτα
- Ταξίδι στην Πελοπόννησο – Οδοιπορικό στη Μάνη Ι
- Ταξίδι στην Πελοπόννησο – Οδοιπορικό στη Μάνη ΙΙ
- Ταξίδι στην Πελοπόννησο – από το Γύθειο έως την Ελαφόνησο
- Οικογενειακές διακοπές στην Μονεμβασιά
- Επίσκεψη στον αρχαιολογικό χώρο της Αρχαίας Ολυμπίας και στο μουσείο της
Αρεόπολη
Η Αρεόπολη, η πρωτεύουσα της Μέσα Μάνης, μας άρεσε από την πρώτη ματιά. Η βόλτα μας στο παλιό μέρος του καλοδιατηρημένου ιστορικού οικισμού με τα στενά σοκάκια, τους ξενώνες και τα πέτρινα σπίτια του, που έχει διατηρήσει τον παραδοσιακό του χρώμα, μας ενθουσίασε. Ανάμεσα στα σπίτια υψώνονταν και οι παλιοί ψηλοί πύργοι που κάποτε ήταν κατοικίες των ισχυρών μανιάτικων οικογενειών και σήμερα είναι ζωντανά σημάδια του παρελθόντος. Το καμπαναριό όμως από τον ναό των Ταξιαρχών που είναι και η μητρόπολη της Αρεόπολης, πραγματικά ήταν πολύ ψηλό σε σύγκριση με τα γύρω χαμηλά σπίτια.
Η ιστορική πλατεία της 17ης Μαρτίου 1821 όπου ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης ύψωσε με τους οπλαρχηγούς του τη σημαία της επανάστασης του 1821 είναι μια μικρή όμως τόσο όμορφη και γραφική πλατεία που αξίζει να την επισκεφθείτε στο ταξίδι σας στη Μάνη, Όλα τα κτίρια της πλατείας είναι πετρόχτιστα, ανανεωμένα και άριστα δεμένα ιστορικά με το παρελθόν και το παρόν.
Εκτός όμως από τους μανιάτικους πύργους, τα καλντερίμια και τις παραδοσιακές ταβέρνες, η Αρεόπολη έχει και πολλές αξιόλογες εκκλησίες όπως του Αγ. Ιωάννη του Προδρόμου (17ος αι.), την Παναγία τη Γεωργιάνικη του 18ου αι.(εκκλησία των Μαυρομιχαλαίων) και τον προφήτη Ηλία στην κορφή της Αρεόπολης. Στη γύρω περιοχή υπάρχουν και παλαιότερες εκκλησίες που πολλές χρονολογούνται από τη βυζαντινή εποχή.
Στη βόλτα μας το βραδάκι με το αεράκι του βουνού και της θάλασσας να μας αγγίζει περάσαμε και από το κέντρο του χωριού. Εκεί στη μεγάλη πλατεία τίμησαν και οι Μανιάτες τον μεγάλο οπλαρχηγό τους, Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, παιδί της γης τους, κάνοντάς του το άγαλμα.
Γύρω από την πλατεία κόσμος πολύς, ταξιδιώτες και ντόπιοι μπαινόβγαιναν στα μαγαζιά, ενώ άλλοι απολάμβαναν το φαγητό τους στις ταβέρνες ή το ποτό τους στα καφέ. Σήμερα η Αρεόπολη έχει γίνει ένας σημαντικός τουριστικός προορισμός, με χιλιάδες επισκέπτες κάθε καλοκαίρι να απολαμβάνουν ήσυχες διακοπές.
Παραλία Πύργου Δυρού
Από την Αρεόπολη ανοίγονται δυο δρόμοι. Ο ένας κατευθύνεται προς το Γύθειο την όμορφη πόλη του Λακωνικού κόλπου και οδηγεί στο τρίτο “πόδι” της Πελοποννήσου και ο άλλος σας προκαλεί να εξερευνήσετε ακόμα περισσότερα μέρη της Μάνης και καταλήγει έως και το ακρωτήριο Ταίναρο. Εμείς αποφασίσαμε να επισκεφθούμε τα περίφημα σπήλαια Δυρού και να φτάσουμε έως και το Πόρτο Κάγιο, γι αυτό φυσικά πήραμε τον επαρχιακό δρόμο Αρεόπολης- Γερολιμένα. Και σε αυτή τη μικρή σχετικά διαδρομή περίπου (15 χλμ.) το τοπίο στη Μάνη ήταν μοναδικό. Οι μικροί βραχώδεις όρμοι με τα πεντακάθαρα νερά, οι μικροί οικισμοί που περνούσαμε στο δρόμο, τα πυργόσπιτα που ξεπρόβαλλαν από εκεί που δεν περιμέναμε, οι βυζαντινές εκκλησίες που ήταν διάσπαρτες στις βουνοπλαγιές, μας μαγνήτιζαν το βλέμμα αντικρίζοντάς τα.
Στη διαδρομή σας μπορείτε να κάνετε μια παράκαμψη και να πάτε στην παραλία Δυρού όπου μπορείτε και ως αυτοκινούμενοι να διανυκτερεύσετε ή να κάνετε απλώς το μπάνιο σας. Είναι μια μεγάλη βοτσαλωτή παραλία με πολύ καθαρά και ρηχά νερά. Εμείς προσπεράσαμε την διασταύρωση αυτή και κατευθυνθήκαμε προς το χωριό Πύργο Δυρού. Εκεί κάναμε παράκαμψη δεξιά και μετά από 4 χλμ. φτάσαμε στον κόλπο Δυρού, όπου βρίσκονται τα σπήλαια Δυρού (Γλυφάδα ή Βλυχάδα, Καταφύγιο και Αλεπότρυπα).
Σπήλαιο Γλυφάδα Δυρού
Το σπήλαιο Γλυφάδα ή Βλυχάδα Δυρού είναι μοναδικό σπήλαιο στο είδος του και θεωρείται ένα από τα ωραιότερα στον κόσμο. Το σπήλαιο άρχισε να σχηματίζεται πριν από εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια, ανακαλύφθηκε όμως το 1949. Το μεγαλύτερο μέρος του σπηλαίου καλύπτεται με θαλασσινό νερό και είναι γεμάτο από σταλακτίτες και σταλαγμίτες. Η θερμοκρασία στο εσωτερικό είναι 16ο – 19ο C. Η περιήγηση στο σπήλαιο γίνεται με βάρκα. Διαρκεί 45 λεπτά και ο βαρκάρης είναι και ο ξεναγός.
Η ισορροπία μας ανεβαίνοντας επάνω στη βάρκα, λόγω του μισοσκόταδου, ήταν λίγο δύσκολη, αλλά η έκπληξή μας για όλα αυτά που βλέπαμε και η προσπάθειά μας να ακούσουμε τον βαρκάρη, μας έκανε να ξεχαστούμε και να… ακινητοποιηθούμε, εντυπωσιασμένοι από το υπέροχο έργο της φύσης. Ο βαρκάρης ως οδηγός του “κάτω κόσμου”, έτσι μου φάνηκε και μια ανατριχίλα με διαπέρασε, με τη δυνατή του φωνή και λόγω της ακουστικότητας του σπηλαίου, μας μιλούσε για την ιστορία του και τα σχήματα των σταλακτιτών. «Αυτό είναι “το Λευκό αρκουδάκι”, αυτή “η κρεμασμένη αλεπού”, εδώ είναι “ο μανδύας του Απόλλωνα”…..».
Αφεθήκαμε στην μαγεία των φωτισμένων σχηματισμών και το μόνο που ακούγονταν ήταν τα επιφωνήματά μας. Διανύσαμε το “πέτρινο δάσος” και φτάσαμε στη “μεγάλη αίθουσα“. Στη συνέχεια όσοι είχαν κόψει εισιτήριο για να ακολουθήσουν το χερσαίο μονοπάτι έπρεπε να κατεβούν από τη βάρκα και να φτάσουν σε άλλους σχηματισμούς όπως το “ανάκτορο του Πλούτωνα”, τα “νούφαρα” κ. αλ. Εμείς επιστρέψαμε και βγήκαμε ξανά στο “πάνω κόσμο” με το φως του ήλιου να μας τυφλώνει μετά από τόσα λεπτά μέσα στο σκοτάδι του σπηλαίου.
Φύγαμε από το Σπήλαιο Δυρού ενθουσιασμένοι από τις εντυπωσιακές του εικόνες και στο GPS του αυτοκινούμενου βάλαμε τώρα προορισμό το λιμάνι του Γερολιμένα. Στο δρόμο μας επάνω, σε μια διασταύρωση και μέσα σε ένα γυμνό τοπίο σταματήσαμε για να δούμε ακόμα ένα ηρώο με μια προτομή. Ποιος να ήταν; Διαβάσαμε και ήταν η προτομή του Κωνσταντίνου Δαβάκη, ήρωα του 1940 στο Αλβανικό μέτωπο που η καταγωγή του ήταν από τη Μάνη. Μα πόσους ήρωες έχει γεννήσει αυτή η Μάνη σκεφτήκαμε! Πολλούς επώνυμους και άλλους τόσους ανώνυμους. Με πρώτους από όλους τους ίδιους τους Μανιάτες που με τον ατίθασο χαρακτήρα τους, την υπερηφάνεια τους και την φιλοπατρία τους πολέμησαν ανά τους αιώνες σαν λιοντάρια για να είναι πάντα ελεύθεροι.
Ο Κωνσταντίνος Δαβάκης γεννήθηκε στα Κεχριάνικα της Μάνης (λίγα μέτρα από τον κεντρικό δρόμο όπου βρίσκεται η προτομή του, είναι το χωριό του). Συνταγματάρχης του πεζικού με το απόσπασμά του από 2000 άνδρες, το πρωί της 28ης Οκτωβρίου του 1940 και μετά από σκληρές μάχες ανάγκασε την πρώτη ιταλική μεραρχία που θέλησε να εισβάλει στην Ελλάδα, να υποχωρήσει. Μετά μερικές μέρες ο Δαβάκης τραυματίστηκε και αποχώρησε όμως με τη νίκη τους εκείνη κατάφεραν να φέρουν την πρώτη ήττα του άξονα, με αποτέλεσμα την ανύψωση του ηθικού όλων των Ελλήνων. Το τέλος του Δαβάκη ήταν άσχημο. Το 1943 συνελήφθη για αντιστασιακή δράση και το πλοίο που τους μετέφερε στην Ιταλία σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, τορπιλίστηκε και όλοι οι επιβαίνοντες πνίγηκαν. Μετά το θάνατό του η Ακαδημία Αθηνών του απέμεινε το αργυρό μετάλλιο της αυτοθυσίας και πολλές οδοί και πλατείες φέρουν το όνομά του.
Να σημειώσω εδώ πως μας εντυπωσίασε ακόμα ένα άγαλμα που είδαμε στην παραλία Δυρού και που τιμά την ηρωικότητα όλων των γυναικών της Μάνης. Η Μανιάτισσα γυναίκα με το δρεπάνι στο χέρι. Ατενίζει το πέλαγος και με βλέμμα αποφασιστικό βρίσκεται εκεί για να θυμίζει σε όλους μας την τόλμη και την ανδρεία που έδειξαν οι γυναίκες της Μάνης, ώστε να εκδιωχθούν τα ασκέρια του Ιμπραήμ Πασά από τη γη τους. Δυστυχώς φωτογραφίες δεν έχω καλές, αλλά διέκρινα μετά από μεγέθυνση τα λόγια που είναι χαραγμένα επάνω στην πέτρα.
Βλέπει γυναίκες να χέρουν και τα δρεπάνια να κρατούν τους αραπάδες να χτυπούν.
Εύγε σας μετά εύγε σας γυναίκες άνδρες γίνετε σαν ανδρειωμένες μάχεσθε σαν αμαζόνες κρούετε.
Ταξίδι στην Πελοπόννησο
Το ταξίδι μας συνεχίζεται με το Δ΄ μέρος του δικού μας οδοιπορικού στην Πελοπόννησο και στη Μανιάτικη Γη. Έχουμε ακόμα πολλά να δούμε και να σας ταξιδέψουμε ακόμα περισσότερο. Θα χαρούμε να μείνετε μαζί μας και φυσικά εάν θέλετε να μας μιλήσετε και για τις δικές σας ταξιδιωτικές εμπειρίες στην Πελοπόννησο. Μπορείτε και να κοινοποιείτε τις αναρτήσεις μας για να τις διαβάσουν ακόμα πιο πολλοί αναγνώστες και να γνωρίσουν τις ομορφιές της πατρίδας μας.
Στην επόμενη ανάρτηση της ενότητας “Ταξίδι στην Πελοπόννησο” (δ΄μέρος) θα φτάσουμε έως και το ακρωτήριο Ταίναρο, το νοτιότερο άκρο της ηπειρωτικής Ελλάδας, θα ανακαλύψουμε τις«Πύλες του κάτω κόσμου» και θα γνωρίσουμε χωριά και παραλίες της Λακωνικής Μάνης.
Καλά και ασφαλή ταξίδια να έχετε πάντα!
Μαμά Μαρία
Υ.Γ. Η ανάρτηση με το Ταξίδι στην Πελοπόννησο είναι προσωπική και όχι ένας ταξιδιωτικός οδηγός, οπότε συμπεριλαμβάνει τις τοποθεσίες που επισκεφθήκαμε εμείς, είτε γιατί μας άρεσαν, είτε γιατί μας φάνηκαν όμορφες, είτε γιατί υπήρχε καλός χώρος στάθμευσης για το αυτοκινούμενο μας, χωρίς να αποκλείω πως υπάρχουν και πολλά άλλα μέρη ή και παραλίες που είναι εξ ίσου όμορφες και αξίζουν τη δική σας επίσκεψη. Σε εσάς μένει να τις ανακαλύψετε!
If you like it, pin it!
Ακολουθήστε το Ανθομέλι στο Facebook, στο Instagram και γίνετε μέλη της ταξιδιωτικής μας ομάδας Ταξίδια με το Ανθομέλι στο Facebook. Βρείτε όλους τους διαγωνισμούς που τρέχουν στο Ανθομέλι εδώ.
Απολαυστικό, φωτεινό, πολύχρωμο άρθρο! μπράβο στη μαμά Μαρία!
Ελένη μου σ ευχαριστώ πολύ . Σύντομα θα έρθουμε και στη δική σου Λακωνική μανιατικη γη με τις όμορφες αλλά πιο δυσπρόσιτες παραλίες. Άλλος αέρας πνέει στον Λακωνικό κόλπο με μια πόλη μαγευτική το όμορφο Γύθειο να μας παίρνει το μυαλό . Σε αναμονή λοιπόν