Η Κυανή ακτή, γνωστή και ως Γαλλική Ριβιέρα, είναι ταυτισμένη με τις λέξεις dolce vita και glamour. Πάνω από 100 χλμ. μήκος είναι οι δαντελωτές ακρογιαλιές, αλλά και οι βραχώδεις περιοχές, στις οποίες απλώνεται η Γαλλική Ριβιέρα (Cote d’Azur), στην επαρχία της Προβηγκίας, στη Νοτιοδυτική Γαλλία. Επάνω σε αυτή την ακτή της Μεσογείου είναι χτισμένες πανέμορφες πόλεις και χωριά που λούζονται στον ήλιο, 300 μέρες το χρόνο. Κοσμοπολίτικα θέρετρα, υπέροχα αξιοθέατα, πολυτελή αυτοκίνητα, γιοτ, πανάκριβα ξενοδοχεία, βίλες, αρχοντικά, καζίνο, έως και πριγκιπάτο διαθέτει αυτή η πανέμορφη και γοητευτική περιοχή της Γαλλίας.
Παρόλο που η καλή εποχή της Κυανής ακτής έχει περάσει στο παρελθόν, εξακολουθεί ακόμα και σήμερα η Γαλλική Ριβιέρα να είναι ένας κοσμοπολίτικος δημοφιλής τουριστικός προορισμός. Προσελκύει χιλιάδες απλούς επισκέπτες, αλλά και προσωπικότητες από όλο τον κόσμο, για να ζήσουν λίγη από τη μαγεία της. Τα λιμάνια της είναι γεμάτα με πολυτελή γιοτ. Τα καζίνο δουλεύουν ασταμάτητα για τους λεφτάδες. Όμως δεν λείπουν και οι απλές απολαύσεις για τους απλούς ταξιδιώτες, αφού υπάρχει παντού η καταγάλανη θάλασσα, οι ατελείωτες παραλίες με άμμο ή βότσαλα. Όλα αυτά μέσα σε εντυπωσιακούς μικρούς και γραφικούς κόλπους, άλλοτε ομαλούς και άλλοτε με κατακόρυφους γκρεμούς. Τα όμορφα τοπία τα σπαρμένα από λεβάντες, οι κοσμοπολίτικες υπέροχες πόλεις, αλλά και τα μικρά γραφικά χωριουδάκια, αποτελούν για όλους μια όαση ξεκούρασης και ξεγνοιασιάς.
Αυτή την περιοχή, την Γαλλική Ριβιέρα της Κυανής ακτής, η οποία παίρνει τη σκυτάλη από τη Ριβιέρα της Ιταλίας αποφασίσαμε να την επισκεφθούμε, να τη γνωρίσουμε και να είναι ο επόμενος ταξιδιωτικός μας προορισμός, ως συνέχεια του ταξιδιού μας μετά την Ιταλία. Επιλέξαμε από την Κυανή ακτή να δούμε τις πόλεις Μεντόν, Νίκαια, Αντίμπ, Kάννες, Σαιν Τροπέ και φυσικά το πριγκιπάτο του Μονακό, με τον διάσημο λόφο του Μόντε Κάρλο.
Δείτε επίσης στο Ανθομέλι: Ταξιδιωτικές Αναμνήσεις από την Ιταλική Ριβιέρα
Έπρεπε όμως πρώτα να αποφασίσουμε ποιόν δρόμο θα ακολουθούσαμε μπαίνοντας στη Γαλλία, γιατί μας δίνονταν δύο επιλογές. Η πρώτη μας επιλογή ήταν να διανύσουμε τους δρόμους Corniches (δρόμοι Κορνίς), που είναι χαραγμένοι στις πλαγιές των παραθαλάσσιων Άλπεων, είναι παλιοί, αλλά καλοδιατηρημένοι και προσφέρουν απίστευτη θέα στη Γαλλική Ριβιέρα. Οι δρόμοι Κορνίς είναι τρεις. Ο μεγάλος (Grande Corniche), ο μεσαίος (Moyenne Corniche) και ο κάτω δρόμος. Η άλλη μας επιλογή ήταν να πάρουμε τον αυτοκινητόδρομο, που έχει αρκετές ανηφοροκατηφόρες, τούνελ και φυσικά διόδια. Η διαδρομή αυτή μπορεί να είναι πιο γρήγορη, αλλά δεν παρουσιάζει κανένα ενδιαφέρον.
Δεν αργήσαμε να αποφασίσουμε. Για να απολαύσουμε το ταξίδι μας στη Γαλλική Ριβιέρα και τις ομορφιές του τόπου, είπαμε να πάρουμε τον κάτω δρόμο, που θα μας έδινε το πλεονέκτημα να ξεναγηθούμε σε όλες τις πόλεις της Ριβιέρας. Είχε όμως και ένα μειονέκτημα αυτός ο δρόμος που εμείς επιλέξαμε. Επειδή είναι ο πιο κοντινός στη θάλασσα και περνάει μέσα από όλες τις μεγάλες πόλεις, θα είχε περισσότερη κίνηση με σίγουρα μποτιλιαρίσματα. Οι προβληματισμοί μας όντως επιβεβαιώθηκαν, όμως παρ’ όλα αυτά δεν μετανιώσαμε για την επιλογή μας αυτή.
Κυανή Ακτή ή Γαλλική Ριβιέρα
Μεντόν (Menton)
Περάσαμε τα Ιταλογαλλικά σύνορα και σε περίπου 2 χλμ. φτάσαμε στην πρώτη πόλη της γαλλικής Ριβιέρας, στη Μεντόν. Ήδη με την πρώτη ματιά διακρίναμε το υψηλό καμπαναριό της εκκλησίας που υψωνόταν πάνω από τις κεραμιδένιες στέγες των σπιτιών.
Η πόλη ήταν γεμάτη με μεσαιωνικά ψηλά και στενά πενταώροφα σπίτια κολλημένα το ένα δίπλα στο άλλο, δημιουργώντας έναν όμορφο πίνακα ζωγραφικής. Στη βόλτα μας μέσα στην πόλη χαθήκαμε στα γοητευτικά όμορφα και πολύ στενά δρομάκια της και κυριολεκτικά το απολαύσαμε.
Μετά από την περιήγησή μας σε αυτά πήραμε τον ανηφορικό δρόμο για την μεγάλη εκκλησία που είχαμε διακρίνει από την αρχή. Η ανηφόρα ήταν μεγάλη, αλλά άξιζε τον κόπο, γιατί η θέα της πόλης από εκεί επάνω ήταν εντυπωσιακή. Στο ύψωμα έστεκε όμορφη και επιβλητική η βασιλική του Saint Michel. Η πλατεία μπροστά από την εκκλησία ήταν γεμάτη από τουρίστες, αλλά και με καθίσματα, πράγμα που δήλωνε πως το βράδυ θα γινόταν κάποια συναυλία.
Διαβάστε στο Ανθομέλι: Ο Πύργος του Άιφελ στο Παρίσι με τα παιδιά
Κατηφορίσαμε προς την παραλία χαζεύοντας τις βιτρίνες στα πολλά τουριστικά μαγαζάκια και κάναμε ένα μεγάλο περίπατο κατά μήκος της παραλίας με τα πολλά καφέ και τα εστιατόρια που τον απολαύσαμε, παρόλο που η μέρα ήταν πολύ ζεστή. Περάσαμε τη μαρίνα της πόλης, τη γεμάτη από μικρά και μεγάλα σκάφη, από ιστιοφόρα και μικρές βάρκες το ένα κολλητά στο άλλο, δημιουργώντας σε αυτήν το αδιαχώρητο. Ενώ βρισκόμασταν ακόμα στον παραλιακό δρόμο θαυμάσαμε το υπέροχο αρχιτεκτονικά μοντέρνο κτίριο που στεγάζει το μουσείο Ζαν Κοκτώ (Musee Jean Cocteau).
Info: Mην παραλείψετε να επισκεφθείτε το Musee Jean Cocteau εάν κάποτε βρεθείτε και εσείς στη Μεντόν. Περιέχει 2000 έργα του Ζαν Κοκτώ, του πολυτάλαντου Γάλλου καλλιτέχνη, ζωγράφου, ποιητή και σκηνοθέτη. Έζησε ένα μεγάλο μέρος της ζωής του στη Μεντόν και όταν πέθανε δώρισε τα έργα του στην πόλη. Το Μουσείο θα ενθουσιάσει όσους το επισκεφθούν και ειδικά τους λάτρεις της τέχνης.
Μετά από μια διαδρομή περίπου 30 λεπτών με τα πόδια φτάσαμε στον υπέροχο δρόμο Promenade du Soleil. Ο παραλιακός δρόμος ήταν γεμάτος από κόσμο και στις αμμουδιές της παραλίας άλλοι κολυμπούσαν και άλλοι έκαναν την ηλιοθεραπεία τους. Νομίζω πως αυτός ο περίπατος μας έδωσε την ευκαιρία να χαλαρώσουμε και να ηρεμήσουμε μετά από τον έντονο ρυθμό μετακίνησης που είχαμε διανύοντας την ιταλική Ριβιέρα, και να απολαύσουμε την όμορφη πόλη της Μεντόν, την ονομαζόμενη και μαργαριτάρι της Γαλλίας.
Στην περιοχή αυτή ο καιρός είναι πολύ ήπιος όλο τον χρόνο, γιατί τα βουνά, οι παραθαλάσσιες Άλπεις, κατεβαίνουν μέχρι τις ακτές της Μεσογείου και ως ασπίδα προστασίας, την προφυλάσσουν από το κρύους βοριάδες το χειμώνα. Γι αυτό η Μεντόν είναι η μεγάλη κυρία της περιοχής με τους υπέροχους τροπικούς παραδεισένιους κήπους της που περιβάλλουν τις πολυτελείς βίλες. Οι κήποι αυτοί είναι σχεδιασμένοι με πολλή τέχνη και λεπτομέρεια από σχεδιαστές κήπων, που ανάμειξαν την γαλλική φινέτσα με εξωτικές πινελιές. Είναι γεμάτοι με σιντριβάνια, πέργκολες, εξωτικά φυτά, κάκτους και φοίνικες.
Info: Η Μεντόν είναι και η πόλη της λεμονιάς, γιατί οι λεμονιές ευδοκιμούν όλο το χρόνο, χάρη στο ζεστό κλίμα της. Κάθε Φεβρουάριο διοργανώνεται το Menton Lemon Festival, ένα ξεφάντωμα με φρούτα, με παρελάσεις, με άρματα και έργα τέχνης όλα φτιαγμένα από εσπεριδοειδή, πορτοκάλια και λεμόνια. Το βράδυ αυτά τα έργα τέχνης που βρίσκονται στους δρόμους και στις πλατείες φωταγωγούνται και δίνουν μια άλλη νότα στο όλο φεστιβάλ και σε ολόκληρη την πόλη.
Η Μεντόν είναι ένας παράδεισος για όλους, αλλά περισσότερο και για όσους λατρεύουν τα φυτά. Υπάρχουν μεγάλες αγορές με λουλούδια και μεγαλοπρεπείς κήποι. Απλοί ροδόκηποι και υπέροχα πάρκα. Ενδιαφέρον έχουν το Μουσείο φυτών και ο καταπληκτικός Βοτανικός Κήπος με μια μοναδική ποικιλία φοινικόδεντρων και εξωτικών φυτών.
Info for Campers: Camping Municipal St. Michel, Route de Ciapes, Menton – Frankreich, A8 E80 Έξοδος 59
Μονακό (Monaco)
Μετά από την όμορφη και γραφική Μεντόν, ο παραλιακός δρόμος Κορνίς στη Γαλλική Ριβιέρα μας έφερε στο πριγκιπάτο του Μονακό. Η θέα της πόλης που αντικρίσαμε από ψηλά εμείς και όλοι όσοι περνούσαν από εκεί, ήταν μοναδική. Και εκεί που λέγαμε, πως δεν θα μπορούσαμε να σταματήσουμε για να βγάλουμε φωτογραφίες λόγω στενότητας του δρόμου, να σου εμφανίστηκε μπροστά μας ένα πάρκινγκ. Κόσμος πολύς και ο καθένας περίμενε τη σειρά του για την μια και μοναδική φωτογραφία που του δινόταν η ευκαιρία να βγάλει, από το μπαλκόνι του δρόμου.
Όλο το Μονακό στα πόδια μας! Μπορούσαμε με μια ματιά να το κλείσουμε όλο μέσα μας. Μα τόσο μικρό είναι; Ναι! είναι μόλις 2 τ.χλμ., και είναι το πιο πυκνοκατοικημένο ανεξάρτητο κράτος στον κόσμο. Και για αυτό είναι μοναδικό!
Το Πριγκιπάτο του Μονακό στη Γαλλική Ριβιέρα είναι μόνιμη κατοικία εφοπλιστών, καλλιτεχνών και γαλαζοαίματων, αλλά και ένα κοσμοπολίτικο θέρετρο της αριστοκρατίας. Είναι μια χώρα των πλουσίων που μπορούν να κάνουν τραπεζικές επενδύσεις, και να έχουν μηδενική φορολογία οι επιχειρήσεις τους. Είναι όμως και ένας επίγειος φορολογικός παράδεισος, για τους κατοίκους της, γιατί έχει μια και μοναδική πρωτοτυπία. Οι υπήκοοι του, οι Μονεγάσκοι, δεν πληρώνουν φόρους! Το Μονακό έχει τόσους πολλούς ουρανοξύστες λόγω της μικρής του έκτασης και της μεγάλης του οικιστικής ανάπτυξης, που πολλοί το αποκαλούν “Χονγκ Κονγκ της Μεσογείου” ή “παραθαλάσσιο Λας Βέγκας”.
Περπατώντας στο λιμάνι με τα πολυτελή γιοτ και τα πανάκριβα εστιατόρια αισθανόμουν πως ζούσα σε ένα τρελό όνειρο. Μα που βρίσκομαι αναρωτιόμουνα! Πολυτελέστατα γιοτ από όλη την υφήλιο βρίσκονταν αραγμένα στις μαρίνες.
Στις θαλαμηγούς καθόταν παρέες και πίνανε τα ποτά τους και τα αυτοκίνητά τους, όπως ας πούμε μια απλή Bugatti, ήτανε παρκαρισμένα μπροστά τους και περίμεναν τον οδηγό τους για μια βόλτα στους φιδογυριστούς δρόμους του πριγκιπάτου. Lamborghini, Rolls Royce και Ferrari περνούσαν από δίπλα μας σαν να ήτανε τα απλά αυτοκίνητα της καθημερινής δικής μας ζωής. Εξάλλου, ήδη από το μεγάλο πάρκινγκ των αυτοκινήτων στο λιμάνι, είχαμε καταλάβει το τι θα δούνε τα μάτια μας. Ήταν τόσα τα πανάκριβα αυτοκίνητα γύρω μας που νιώσαμε πως μάλλον βρισκόμασταν μέσα σε έκθεση πολυτελών αυτοκινήτων και όχι σε ένα πάρκινγκ.
Από τη μαρίνα που βρισκόμασταν ψηλά στο λόφο αντικρίζαμε και το Πριγκιπικό Ανάκτορο των Γκριμάλντι. Έχει δεσποτική θέση επάνω στον απότομο βράχο του Μονακό και έχει θέα τη Μεσόγειο θάλασσα. Η παλιά πόλη του Μονακό που είναι χτισμένη και αυτή πάνω στο βράχο είναι γεμάτη με πολυτελείς επαύλεις, όμορφες μικρές πλατείες και αμέτρητα μικρά καταστήματα που πωλούν αναμνηστικά.
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΓΚΡΙΜΑΛΝΤΙ
Η οικογένεια Γκριμάλντι που κατάγονταν από τη Γένοβα της Ιταλίας, κληρονόμησε το πριγκιπάτο από το 14ο αι. και απέκτησε πριγκιπικό τίτλο. Τότε το Μονακό εκτεινόταν από τη Μεντόν έως την Αντίμπ και συντηρούνταν από τους φόρους της καλλιέργειας των λεμονιών. Όταν το 1860 η Μεντόν παραχωρήθηκε στη Γαλλία, το Μονακό κόντεψε να χρεοκοπήσει. Όμως ο τότε πρίγκιπας Κάρολος Γ΄ κατασκεύασε ένα καζίνο σε μια έρημη και βραχώδη περιοχή, σε ένα λόφο, ο οποίος προς τιμήν του από τότε ονομάστηκε Μόντε Κάρλο (βουνό του Καρόλου). Πάρα πολλοί ήταν οι πελάτες του καζίνο, το εγχείρημα αποδείχθηκε επικερδές, έγινε διάσημο, απέφερε πολλά έσοδα στο πριγκιπάτο και το Μονακό όχι μόνο δεν χρεοκόπησε, αλλά αντιθέτως απάλλαξε από τους φόρους τους κατοίκους του.
Στα χρόνια που πέρασαν, η ιστορία των Γκριμάλντι συνεχίστηκε. Οι εποχές ήρθαν και πέρασαν, αλλά η παραμυθένια εποχή του Μονακό ήρθε μόνο, όταν ο πρίγκιπας Ρενιέ Γ΄ παντρεύτηκε την Αμερικανίδα ηθοποιό Γκρέις Κέλι. Τότε το Μονακό πήρε άλλη λάμψη. Πήρε λάμψη γυναίκας, ομορφιάς, οικογένειας, ευτυχίας. Δυστυχώς όμως η ευτυχία αυτής της παραμυθένιας εποχής κόπηκε απότομα, όταν η Γκρέις σκοτώθηκε σε αυτοκινητικό δυστύχημα το 1982. Η ιστορία παρόλα αυτά συνεχίζεται, γιατί συνεχίζεται και η ζωή όλων αυτών που μένουν, ωστόσο σύμφωνα με τη συνθήκη του 1918, αν η οικογένεια Γκριμάλντι εξαλειφθεί, το πριγκιπάτο του Μονακό θα ανακηρυχθεί αυτόνομο κράτος, κάτω από τη γαλλική προστασία.
Ο λόφος του Μόντε Κάρλο με το διάσημο καζίνο του Μονακό, βρίσκεται πίσω από το λιμάνι, καθώς και το κτίριο της Όπερας. Και τα δύο αξίζουν μια επίσκεψή σας, έστω να τα δείτε και μόνο σαν κτίρια, ή και σαν ταξιδιωτική ανάμνηση.
Μέσα στις επισκέψεις σας στα αξιοθέατα του Μονακό σας προτείνω, εάν θέλετε να επισκεφθείτε το Ωκεανογραφικό Μουσείο, όπου θα θαυμάσετε το εξαιρετικό ενυδρείο του.
Eισιτήρια για το Ωκεανογραφικό Μουσείο του Μονακό μπορείτε να αγοράσετε online πατώντας εδώ από την Get Your Guide
Hop On – Hop Off bus- Μονακό
Λόγω των ανηφορικών δρόμων της πόλης σας προτείνουμε να χρησιμοποιήσετε το Ηop on-Hop Off λεωφορείο ώστε να μπορέσετε να δείτε όλα τα αξιοθέατά της σε μία μέρα! Εμπιστευτείτε το Ανθομέλι και κλείστε το εισιτήριό σας online μέσω της Tiqets πατώντας εδώ.
Διαβάστε στο Ανθομέλι : Παρίσι, βόλτα με hop on hop off λεωφορείο
Το Μονακό δεν είναι όμως μόνο διάσημο για όλα αυτά, αλλά είναι διάσημο και για το Grand Prix της Formula 1 που διεξάγεται κάθε χρόνο τον Μάιο, όπου οι ανηφορικοί στριφογυριστοί δρόμοι του κλείνουν και μετατρέπονται σε πίστα αγώνων. Μπορεί το Μονακό και το καζίνο του να μην το έχετε δει, έχετε όμως σίγουρα δει στην τηλεόραση τους φιδωτούς δρόμους της, όταν διεξάγονται οι αγώνες της Formula 1. Εμένα να σας πω η άσφαλτος των δρόμων μου είχε ήδη κάνει πολύ εντύπωση όταν την είδα. Μου φάνηκε πως δεν ήταν μια συνηθισμένη άσφαλτος, πως ήταν λαμπερή, ασφαλής, ποιότητας και σαν να την είχαν στρώσει πριν λίγο!!!
Νίκαια (Nice)
Την επόμενη ημέρα αφήσαμε το Μονακό και αναχωρήσαμε προς τη Νίκαια. Στο δρόμο η Γαλλική Ριβιέρα άρχισε να γίνεται πιο ομαλή και το εκτυφλωτικό φως της Μεσογείου έλουζε τα πάντα. Η ομορφιά των τοπίων που αντικρίζαμε σε συνδυασμό με το ήπιο κλίμα που έχει η περιοχή πιστεύω δικαίως έχουν τοποθετήσει τη Γαλλική Ριβιέρα, ως τα δημοφιλέστερα παραθεριστικά κέντρα του κόσμου.
Info: Η Νίκαια ήταν ένας χειμερινός προορισμός ήδη από τον 19ο αιώνα, όταν η Βασίλισσα Βικτωρία της Αγγλίας λόγω του ήπιου κλίματος που έχει η περιοχή, περνούσε τους χειμώνες της στην όμορφη αυτή πόλη της νότιας Γαλλίας. Αργότερα αριστοκράτες και εύποροι Άγγλοι, αποφάσισαν να κατοικήσουν μόνιμα στην πόλη, μιμούμενοι τη βασίλισσα, αναζητώντας και αυτοί καλύτερο κλίμα από τις βόρειες περιοχές που έμεναν,Τους ακολούθησαν καλλιτέχνες και ζωγράφοι που μετοίκησαν στην πόλη και εμπνεύστηκαν από την ομορφιά της.
Μπορεί σήμερα η Νίκαια να μην είναι η πόλη της παλιάς εκείνης εποχής, αλλά της έχουν μείνει τα πανέμορφα κτίρια που θυμίζουν εκείνες τις ημέρες της belle époque. Παλάτια, ξενοδοχεία, κτίρια και βίλες την κάνουν ξεχωριστή και μολονότι σήμερα είναι μια μεγαλούπολη, εξακολουθεί να διατηρεί εκείνη την μπαρόκ ομορφιά της.
Ημερήσιες εκδρομές από Νίκαια: Eze, Monaco, and Monte-Carlo (+ξεναγό)
Η τεράστια παραλιακή λεωφόρος με τους φοίνικες, μήκους 7 χιλιομέτρων, η περίφημη Promenade des Anglais, κατασκευάστηκε από τη βρετανική κοινότητα της πόλης το 1822 και σήμερα είναι γεμάτη με μεγαλοπρεπή ιστορικά ξενοδοχεία του 19ου αι. Κάναμε τη βόλτα μας αυτή τη φορά με το μηχανάκι μας, γιατί η λεωφόρος είναι πολύ μεγάλη. Όπως βλέπετε και στη φωτογραφία έχει πεζόδρομο, ποδηλατόδρομο και λωρίδες αυτοκινήτων με ενδιάμεση λωρίδα όπου βρίσκονται σε όλο το μήκος της φοίνικες.
Χαζέψαμε και θαυμάσαμε με όλο μας το είναι, αυτό το ζωντανό κομμάτι της πόλης, απολαμβάνοντας το μεσογειακό ήλιο και τα γαλάζια νερά του κόλπου των Αγγέλων. Παραλία απέραντη με πολλούς να κολυμπούν στη θάλασσα και άλλους να περπατούν βολτάροντας. Όλη η Γαλλική Ριβιέρα με τα χωριουδάκια και τις μικρές και μεγάλες πόλεις της απλωνόταν μπροστά στα μάτια μας. Και μπορεί ο ήλιος του καλοκαιριού να θάμπωνε λίγο τον ορίζοντα, όμωςο ενθουσιασμός ήταν τόσο μεγάλος που μας φαινόταν πως βλέπαμε την ομορφότερη εικόνα…
Στην επιστροφή μας ανηφορίσαμε για την παλιά πόλη και το ιστορικό κέντρο. Η πανέμορφη παλιά πόλη της Νίκαιας, έχει ελικοειδή δρομάκια και καταπληκτικά κτίρια βαμμένα στο χρώμα της ώχρας και τυρκουάζ παντζούρια. Τα στενά της είναι γεμάτα με μπιστρό, γκαλερί και τουριστικά μαγαζάκια και μας θύμισε δικαίως πολύ την Ιταλία, αφού ανήκε σε αυτήν πριν ενσωματωθεί στη Γαλλία στα τέλη του 19ου αι.
Όμως και τα εστιατόρια με τις νοστιμιές της Κυανής ακτής είναι μια άλλη ιστορία. Σε όποια πόλη και να βρισκόμασταν τα εστιατόρια ήταν πάντα γεμάτα από κόσμο. Η κουζίνα τους είναι τόσο εξαιρετική που αξίζει ένα ταξιδάκι μόνο και μόνο για να ζήσετε στον γαστρονομικό παράδεισο της Γαλλικής Ριβιέρας, κυνηγώντας το όνειρο της γλυκιάς ζωής.
Διαβάστε στο Ανθομέλι : Παρίσι με τα παιδιά: Η λίστα επιθυμιών της Μελίτας
Η βόλτα μας στην παλιά πόλη ήταν φανταστική. Μαγευτήκαμε από την ατμόσφαιρα που επικρατούσε και μας ξεκούρασε απομακρύνοντάς μας από τη βοή της σύγχρονης πόλης. Η αγορά των λουλουδιών βρίσκονταν πολύ κοντά μας και φθάνοντας ανακατευτήκαμε με το πλήθος των ανθρώπων, γιατί αυτό το μέρος σφύζει πάντα από ζωή. Είναι σημείο συνάντησης, σημείο χαρακτηριστικό της Νίκαιας και πολύ επισκέψιμο από όλους, ντόπιους και τουρίστες.
Και επειδή σε όλα αυτά τα μέρη είχαμε ως μέσο κίνησης το μηχανάκι μας όπως σας είπα, ανηφορίσαμε αργότερα και για τον λόφο, όπου θα είχαμε την ευχέρεια να αποτυπώσουμε με τη φωτογραφική μας μηχανή την ωραιότερη θέα της πόλης. Η βόλτα μας όμως δεν σταμάτησε εδώ, είχε και συνέχεια.
Τώρα το πρόγραμμά μας είχε επίσκεψη σε μουσεία, γιατί η Νίκαια φημίζεται και για τα μουσεία της. Κατευθυνθήκαμε στο μουσείο μοντέρνας και σύγχρονης τέχνης, MAMAC, το οποίο βρίσκεται στο κέντρο της πόλης. Είναι ένα πρωτοποριακό κτίριο από γυαλί και μάρμαρο, που εγκαινιάστηκε το 1990. Φιλοξενεί έργα μοντέρνα του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα. Μας έκανε κατ’ αρχήν εντύπωση ο περιβάλλων χώρος του Μουσείου.
Ένα μεγάλο πάρκο ενώνει το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης με το Εθνικό θέατρο της πόλης, το οποίο στεγάζεται σε ένα νεοκλασικό κτίριο. Ένα θαυμάσιο πάρκο με πολύ πράσινο, γεμάτο με εξωτερικά καλλιτεχνήματα. Αλλά και η έκθεση που είδαμε ήταν άκρως εντυπωσιακή, πολύ ιδιαίτερη και με μοντέρνα εκθέματα
Info: Εκτός από το MAMAC πολύ ενδιαφέρον έχει και το διεθνές Μουσείο Ναϊφ τέχνης που βρίσκεται προς το τέλος της λεωφόρου των Αγγέλων, αλλά και το Μουσείο Matisse (Ματίς) που βρίσκεται στο προάστιο Σιμιέ.
Αποφασίσαμε ως δεύτερο μουσείο να επισκεφθούμε το Μουσείο Ματίς και έτσι αφού βάλαμε στο GPS τις συντεταγμένες του ξεκινήσαμε. Με ακρίβεια και πολύ εύκολα, αυτό το υπέροχο μηχάνημα, το πολύ απαραίτητο στα ταξίδια μας, μας έφερε έξω από το Μουσείο, που στεγάζεται σε ένα κτίριο του 17ου αι. Είδαμε πίνακες ζωγραφικής, πολλά σχέδια του καλλιτέχνη, γκραβούρες, γλυπτά, φωτογραφίες και αντικείμενα του ιδίου. Τα εκθέματα του Μουσείου εξαιρετικά, όμως δεν μας μεταδίδει το όραμα του ζωγράφου. Για το μέγεθος του καλλιτέχνη Henri Matisse και το έργο του, το κτίριο είναι κατώτερο των περιστάσεων και λίγο απογοητευτικό. Έχει σχεδόν αφεθεί στο χρόνο ενώ θα μπορούσε να έχει ανακαινισθεί και να είναι ένα κόσμημα της πόλης. Βέβαια αυτή η εντύπωσή μου είναι κάποια χρόνια πίσω, ίσως τώρα και το εύχομαι, να έχουν αλλάξει τα πράγματα.
Φύγαμε από τη Νίκαια, ευχαριστημένοι μεν αλλά και αισθανόμενοι πως δεν διαθέσαμε πολύ χρόνο για να γνωρίσουμε καλύτερα αυτή την πόλη, γιατί έχει πραγματικά πολλά να δώσει στον επισκέπτη της και να τον κρατήσει για πολλές- πολλές μέρες βόλτας, ξεκούρασης και διακοπών. Στο δρόμο μας στα προάστια της Νίκαιας οι μοντέρνες πολυκατοικίες μας τράβηξαν την προσοχή, καθώς και το μεγάλο μποτιλιάρισμα του δρόμου.
Αντίμπ (Antibes)
Την Αντίμπ της γαλλικής Ριβιέρας δεν την επισκεφθήκαμε, γιατί από τη Νίκαια πήγαμε στην Grasse, στην πόλη των αρωμάτων και της λεβάντας και μετά κατεβήκαμε κατευθείαν στις Κάννες. Όμως επειδή η ανάρτησή μου είναι για τις πόλεις της γαλλικής Ριβιέρας, δεν μπορώ να την παραλείψω. Γι αυτό σας δίνω μόνο γενικές πληροφορίες για αυτή την όμορφη πόλη που θα συναντήσετε στο οδοιπορικό σας στη Γαλλική Ριβιέρα.
Διαβάστε στο Ανθομέλι: Τι να δείτε και τι να κάνετε στο Παρίσι με τα παιδιά
Η Αντίμπ ήταν παλιά ελληνικός οικισμός με το όνομα Αντίπολις και επάνω στις απόκρημνες ακτές της στέκει το φρούριο του 17ου αι.
Ακόμα και σήμερα η παλιά πόλη περιβάλλεται με τείχη που είναι χτισμένα στην άκρη της θάλασσας. Τα δαιδαλώδη δρομάκια της είναι στενά και τα παραθυρόφυλλα γεμάτα από λουλούδια. Αυτά οδηγούν στο κάστρο των Γκριμάλντι του 16ου αι.
Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου πολέμου η πόλη είχε παραχωρήσει ένα στούντιο στον Πικάσο που είχε καταφύγει σε αυτήν και αυτός ως αντάλλαγμα τους δώρισε πίνακές του, σχέδια και κεραμικά. Το κάστρο σήμερα έχει μετατραπεί σε Μουσείο Πικάσο και φιλοξενεί τα έργα του μεγάλου ζωγράφου.
Κάννες (Cannes)
Καθώς φτάναμε στις Κάννες, από το αυτοκίνητο η θέα των περιχώρων της μας έδινε μια αίσθηση της απλωσιάς σχετικά με τα βουνά, αφού πλέον οι Άλπεις είχαν τελειώσει και οι μικροί λόφοι άφηναν το μάτι μας να πλανάται έως και μακριά με τα σπίτια να είναι σκορπισμένα μέσα στο πράσινο των λόφων. Από την άλλη πλευρά η θάλασσα της γαλλικής ριβιέρας μας συντρόφευε δίνοντάς μας και αυτή εικόνες απείρου κάλλους.
Το GPS με ασφάλεια μας οδήγησε στο κάμπινγκ που θα διανυκτερεύαμε. Ήταν σχεδόν μέσα στην πόλη, σε ένα κοντινό προάστιο, και ενώ ήταν απογευματάκι και σε λίγο θα βράδιαζε, αφού τακτοποιηθήκαμε, είπαμε να κάνουμε τη βόλτα μας και να γνωρίσουμε την νυχτερινή ζωή της πόλης.
Info for Campers: Camping les Cigales, Avenue de la Her 505, Mandelieu-Siagne, 06210, Frankreich, A8 E80, Έξοδος 40
Κλείστε μια ημερήσια εκδρομή από τη Νίκαια και γνωρίστε τα καλύτερα της Γαλλικής Ριβιέρας.
Υπέροχη ταξιδιωτική εμπειρία να βρισκόμαστε στις Κάννες και να περπατάμε επάνω στο διάσημο παραλιακό δρόμο της, τον Boulevard de la Croisette (Κρουαζέτ) με τους φοίνικες και τα πεντάστερα ξενοδοχεία. Άλλη μια κοσμική πόλη, στη Γαλλική Ριβιέρα. Μια πόλη των πλουσίων με τα κλασικά γιοτ αραγμένα στις μαρίνες – άραγε πότε τα κινούν;- και με το χρήμα να ρέει άφθονο.
Η παραλία που βλέπαμε ήταν τεράστια και αμμουδερή. Η όμορφη βόλτα, μας έβαλε στον πειρασμό να κάνουμε και όμορφα όνειρα, καθώς βλέπαμε τα πάμπολλα σκάφη που ήταν αραγμένα στη μαρίνα. Δωρεάν βόλτα κάναμε, δωρεάν κάναμε και όνειρα. Πειράζει; Είναι από αυτά τα όνειρα που τα λέμε όνειρα θερινής νύχτας. Να είχαμε λέει, παίξει στο καζίνο του Μόντε Κάρλο στη Γαλλική Ριβιέρα, να είχαμε κερδίσει και τώρα να βρισκόμασταν στο δικό μας σκάφος αραγμένοι στο παλιό λιμάνι των Καννών…
Καθώς περπατούσαμε στον δρόμο με τους φοίνικες, στη λεωφόρο La Croisette μας έκανε εντύπωση το πλήθος των ανθρώπων που ήταν συγκεντρωμένο. Οικογένειες με τα παιδιά τους, μεγάλες παρέες με τις κιθάρες τους να κάθονται στην παραλία, τα παιδιά να τρέχουν, πολλοί να κολυμπούν, ενώ άλλοι να έχουν βγάλει τα φαγητά τους και να τρώνε επάνω στο απλωμένο τραπεζομάντηλο. Μα τι ήθελαν όλοι αυτοί οι άνθρωποι τέτοια ώρα στην παραλία των Καννών; Αυτή είναι η κοσμοπολίτικη πόλη της Κυανής ακτής, η χλιδάτη Γαλλική Ριβιέρα; Αναρωτιόμασταν…
Προσπαθούσαμε να καταλάβουμε τι συμβαίνει καθώς το πλήθος μας παρέσυρε στο κεντρικό λιμάνι της πόλης. Αφού μπορέσαμε να συνεννοηθούμε, διαπιστώσαμε πως το βράδυ, που ήταν η αυγουστιάτικη πανσέληνος, η πόλη θα γιόρταζε και είχαν εκδηλώσεις. Σκεφτήκαμε και αστειευόμασταν μεταξύ μας, λέγοντας πως… αφού δεν βρεθήκαμε στις Κάννες το Μάιο (9-20 Μαΐου) που διοργανώνεται το διάσημο φεστιβάλ κινηματογράφου των Καννών και φυσικά στη γνωστή πασαρέλα των stars, βρεθήκαμε τουλάχιστον… στις γιορτές της πόλης για την πανσέληνο του Αυγούστου!!! Μπορεί βέβαια να φαίνεται και σε εσάς αστείο, αλλά μπορώ να πω πως σταθήκαμε τυχεροί, να βρεθούμε συμπτωματικά αυτές τις μέρες στις Κάννες, να είναι Αύγουστος και να έχει πανσέληνο!
Η πανσέληνος σε όλο της το μεγαλείο είχε ήδη ανέβει ψηλά και λαμπύριζαν τα νερά του λιμανιού με το φως της. Ο κόσμος συνωστίζονταν για μια θέση στην προκυμαία και όλοι περίμεναν να αρχίσει η εκδήλωση. Σε λίγο όλα τα φώτα της πόλης έσβησαν και τότε έλαμψε στο απόλυτο σκοτάδι η εξέδρα που είχαν στήσει στο βάθος της θάλασσας. Τότε ακούστηκαν υπέροχοι ήχοι κλασικής μουσικής από τα μεγάλα ηχεία που βρίσκονταν επάνω στην εξέδρα και συγχρόνως από τις βάσεις που ήταν διάσπαρτες μέσα στη θάλασσα εκτοξεύονταν πυροτεχνήματα που κάνανε τη νύχτα μέρα.
Πυροτεχνήματα σε θαυμάσιους συνδυασμούς και χρώματα, σε απόλυτο συνταίριασμα με τον ήχο… στον παλμό της μουσικής! Θαρρείς πως σε κάθε ήχο ξεπετάγονταν και το ανάλογο πυροτέχνημα. Ένα θέαμα καταπληκτικό, ανεπανάληπτο, εξαίσιο! Μια πανδαισία ήχου και φωτός! Μια εμπειρία μοναδική. Σε όλη την ατμόσφαιρα το “ααααα!!!” του θαυμασμού ήταν το μόνο που μπορούσε να βγει από το στόμα των ανθρώπων, ακούγοντας τα υπέροχες μουσικές νότες να χοροπηδούν μαζί με τις εκρήξεις των πυροτεχνημάτων. Δεν θέλαμε να τελειώσει το θέαμα, αλλά όπως όλα τα ωραία πράγματα τελείωσε και αυτό.
Κλείστε μια ημερήσια εκδρομή από τις Κάννες
Το μόνο για το οποίο λυπάμαι είναι πως δεν έχω τις κατάλληλες φωτογραφίες για να σας δείξω τις ανεπανάληπτες στιγμές του θεάματος με τα πυροτεχνήματα, γιατί η φωτογραφική μας δεν μπορούσε να εστιάσει καλά στις επανωτές αλλαγές φωτός και σκιάς. Δεν μας έφτανε όμως μόνο αυτό, αλλά δεν έχω και φωτογραφίες μέσα από την βόλτα μας στη νυχτερινή πόλη, γιατί ήταν τόσο μεγάλος ο ενθουσιασμός μας που μας έκανε να αμελήσουμε να τραβήξουμε φωτογραφίες.
Έχω όμως φωτογραφίες από την επόμενη μέρα που νομίζω μας αντάμειψαν για τις ατελείωτες βόλτες μας στην πόλη.
Το Cine Cannes. Το σπίτι των αστέρων. Κοιτάξτε προσεκτικά και θα δείτε τους Leonardo Di Caprio και Kate Winslet, Fred Astaire και Ginger Rogers, Charlie Chaplin, Batman, Superman, Jean-Paul Belmondo, Gérard Depardieu, Laurel and Hardy και άλλους. Ο παραπάνω πίνακας γιορτάζει τα 100 χρόνια κινηματογράφου, με φώτα, κάμερα και δράση
Ξεχυθήκαμε στους δρόμους ξεκινώντας από τη σκεπαστή αγορά απ’ όπου ξεκινούν οι μικροί δρόμοι της παλιάς πόλης και περπατήσαμε έως αργά τα βραδάκι. Τα φώτα στις γωνιές των σοκακιών έδιναν μια άλλη εικόνα της πόλης που αναρωτιόμασταν αν βρισκόμασταν στις Κάννες, τη χλιδάτη πόλη της Κυανής ακτής, ή κάπου αλλού. Ήταν τόσο όμορφα!!
Info: Από τις Κάννες μπορείτε να κάνετε μια μίνι κρουαζιέρα στα Isles de Lerins, που φαίνονται μέσα στον κόλπο, ειδικά στο καταπράσινο νησάκι Σεντ Μαργκερίτ που φυλακίστηκε τον 17ο αι. ο άνθρωπος με το σιδηρούν προσωπείο.
Σαιν Τροπέζ (Saint Tropez)
Τελευταίος προορισμός μας στη Γαλλική Ριβιέρα, ήταν το Saint-Tropez. Και εδώ μας υποδέχτηκε το ίδιο σκηνικό. Δρόμοι με φοίνικες μαρίνες με μικρά και μεγάλα γιοτ, θαλαμηγοί διασημοτήτων, τουριστικά μαγαζιά και πάμπολλα εστιατόρια. Δηλαδή μια άκρως τουριστική πόλη.
Σήμερα βέβαια, τίποτε δεν θυμίζει το μικρό και γαλήνιο ψαροχώρι που ήταν το 1956, όταν ο σκηνοθέτης Ροζέ Βαντίμ το είχε επιλέξει να γυρίσει τη ταινία του με την Μπριζίτ Μ