Την ιδέα για το πώς θα ξεκινήσω αυτή την ανάρτηση, ομολογώ ότι μου την έδωσε χωρίς να το ξέρει η Kids Cloud (καλέ η Μαμά Μαμαδοπούλου), η οποία πρόσφατα έγραψε μια ανάρτηση με τίτλο “Δυο μαμάδες άγνωστες φίλες” Πόσες φορές σας έχει τύχει να γνωριστείτε με κάποιες μητέρες στην παιδική χαρά, στο σχολείο του παιδιού ή σε οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα, να βλέπεστε περισσότερες από μία φορές την εβδομάδα και παρόλαυτα να μην έχει τύχει να βρεθείτε εκτός δραστηριότητας, να μην έχετε ανταλλάξει ούτε επίθετο, ούτε τηλέφωνο! Πολλές φορές φαντάζομαι ή έστω και μία. Γιατί όμως δεν μας είναι εύκολο να κάνουμε ένα κάλεσμα για καφέ; 

Εντάξει, μην περιμένετε να σας δώσω εγώ την απάντηση, άλλωστε νομίζω ότι μέσα μας ξέρουμε καλά ο καθένας τον λόγο. Αν με ρωτάτε όμως εμένα προσωπικά θα σας πω ότι αυτό που χαίρομαι ιδιαίτερα  είναι ότι κατά καιρούς είχα το θάρρος να αρπάξω κάποιες από τις ευκαιρίες για νέους φίλους που μου ήρθαν στη ζωή μου και ομολογώ ότι σε καμία περίπτωση δεν βγήκα χαμένη. Θέλετε που είμαι τυχερή, θέλετε που είμαι ανοιχτή και εξωστρεφής, κάθε λίγα χρόνια λες και η ζωή κλείνει έναν κύκλο και μου ανοίγει έναν άλλον, τσουπ, μου εμφανίζονται άνθρωποι που έστω κι αν δεν γινόμαστε κολλητοί μου χαρίζουν όμορφες στιγμές και πολλά χαμόγελα. 

New friends on the block και καλεσμα για καφέ

Το καλοκαίρι και τον χειμώνα του 2013 ήταν η χρονιά που είχαμε τρελαθεί να πηγαίνουμε στην παιδική χαρά της γειτονιάς μας με την Μελίτα. Το πρωί εγώ, το απόγευμα η Κώστας και πολλές φορές και οι 3 μαζί. Αναπόφευκτα, λοιπόν, γνωρίσαμε και πολλές μαμάδες που συμπτωματικά και αυτές έκαναν παρέα μεταξύ τους. Έχοντας, λοιπόν, παιδιά στην ίδια ηλικία τα θέματα συζήτησης ήταν πολλά. 

Τότε ήταν που έπεσε η πρώτη πρόταση. “Η μαμά της Η. κάνει μαθήματα μουσικοκινητικής, θέλεις να φέρεις κι εσύ την Μελίτα; Εμείς πάμε όλες μαζί.” Και εκεί άρχισαν οι πρώτες σκέψεις. Ποιος πάει τώρα; Και πώς αφού εγώ έχω μαθήματα. Και πώς θα κάνω παρέα με αυτές τις μαμάδες; Αυτές γνωρίζονται καιρό τώρα. Πώς θα ενσωματωθώ; Ξέρετε όλες αυτές τις σκέψεις που κάνεις και πάντα αναβάλλεις μια συνάντηση. Τα κορίτσια όμως ήταν γραφτό να μπούνε στη ζωή μου γιατί όταν μετά από μερικούς μήνες γραφτήκαμε στο κολυμβητήριο, συνάντησα την περιβόητη δασκάλα χορού, που μου έκανε αμέσως το κλικ και εκεί έβαλα πίσω όλους τους δισταγμούς μου. Στην τελική δεν θα με τρώγανε κιόλας. 

Και κάπως έτσι μπήκαν “τα κορίτσια του μπαλέτου” λίγο περισσότερο στη ζωή μου. Και εντάξει μην φαντάζεστε ότι τις βλέπω και τόσο συχνά αλλά αυτό εμένα δεν με ενοχλεί. Έχω μάθει να παίρνω από τους ανθρώπους αυτό που μπορούν να μου δώσουν και θέλω να συμβαίνει και το ανάποδο. Πάρτυ, συγκεντρώσεις, ανοιχτά μαθήματα, καφέ στο σπίτι, καφέ έξω με τους άντρες μας…οτιδήποτε βολεύει και όχι πάντα όλες μαζί αλλά και μεμονωμένα! 

Το κακό είναι ότι επειδή εγώ εργάζομαι τα απογεύματα δεν μπορώ να απολαύσω την παρέα τους όταν αυτές περιμένουν τις μικρές έξω από την αίθουσα χορού. Και αν καμιά φορά έχω καμιά ακύρωση, τρέχω σαν παιδί να προλάβω να πω μια καλησπέρα και ίσως να προλάβω και λίγο γυναικείο κους κους. 

Ωστόσο ευκαιρία για συγκέντρωση βρίσκουμε πάντα κάθε φορά που η δασκάλα μας οργανώνει ανοιχτό μάθημα μπαλέτου ώστε να καμαρώσουμε τα βλαστάρια μας. Εκεί του δίνω και καταλαβαίνει αφού πάντα προσπαθώ να τα βολέψω με τα μαθήματα για να είμαι εκεί. Εκτός, όμως, από τα ανοιχτά μαθήματα πάντα υπάρχει και χώρος για πάρτυ, όπως το αποκριάτικο που κάναμε φέτος και συμμετείχαν όλοι, μικροί και μεγάλοι.  

Και φυσικά μετά πάντα επιβάλλεται ένα φαγοπότι, έτσι για το καλό βρε παιδί μου, στο οποίο επειδή είμαστε και πολλά άτομα συμβάλλουμε όλοι και φαντάζεστε τι γίνεται από γεύσεις και όμορφα εδέσματα.  

Κάλεσμα για καφέ ή αλλιώς play-date

Μέσα στον χειμώνα, όμως, αποφάσισα να περιποιηθώ κι εγώ τα κορίτσια μου (αν και όχι όλα γιατί ο χώρος δεν μου επέτρεπε) και τελικά μαζευτήκαμε 6 γυναίκες και 7 παιδιά (περισσότεροι θα ήμασταν αλλά και είχαμε και παράπλευρες απώλειες λόγω ασθένειας).  

Όπως καταλαβαίνετε ήθελα να τις ευχαριστήσω και πόσο μάλλον γιατί την ημέρα που βρεθήκαμε ήταν και η γιορτή της γυναίκας. Εντάξει με 7 παιδιά στο σπίτι μην φαντάζεστε ότι ήταν και ήρεμα αλλά το καφεδάκι μας και αργότερα το κρασάκι το προλάβαμε και το ευχαριστηθούμε.  

Όπως βλέπετε στις φωτογραφίες έβαλα αρκετά τα δυνατά μου. Έστρωσα το άσπρο τραπεζομάντηλο και τις υποδέχτηκα (λόγω και της ημέρας) με ένα  λουλούδι στο πιάτο τους. Τα πρώτα εδέσματα ήταν ήδη στο τραπέζι όπως τα cupcakes φράουλα, για να δώσουμε και λίγο χρώμα, (δες και το Baby Shower για τη νονά μας ) και τα μπισκότα σοκολάτας.    

Πριν όμως καθίσουμε έφερα και τα τελευταία γλυκά και αλμυρά. Είχα ετοιμάσει λίγα και καλά και φυσικά ήταν ό,τι έπρεπε για ένα απογευματινό κάλεσμα. Αλμυρό κέικ, τάρτα σπανάκι, μηλόπιτα και κρουασανάκια με κίτρινο τυρί, μαγιονέζα και αγγούρι (ιδέα της φίλης μου Βέρας) που ήταν πεντανόστιμα και δροσερά. Φυσικά υπήρχε καφές, τσάι και χυμός για να καλύψουμε και όλα τα γούστα. 

Η ιδές να ετοιμάσω ξεχωριστό τραπέζι για τα παιδιά ώστε να μην μπλέκονται στα πόδια και στις αγκαλιές μας ήταν καταπληκτική. Δοκιμάστε το αν έχετε κι εσείς τον χώρο και φυσικά μικρά παιδιά στην παρέα.

Για τα παιδιά τα πράγματα ήταν πιο απλά και ευτυχώς δηλαδή γιατί πόσο να φάνε τα άμοιρα. Το μυαλό τους άλλωστε είναι συνέχεια στο παιχνίδι. Έτσι είχα ετοιμάσει κρέπες με μερέντα, τοστάκια κρύα με τυρί και ζαμπόν, τα cupcakes φράουλα αλλά χωρίς φράουλα από πάνω για να μην τους πέσει και φυσικά τα μπισκότα σοκολάτας που έγιναν ανάρπαστα. Εννοείται ότι μπορούσαν να φάνε και από τα δικά μας, όπως και έγινε. Οι μικρές κυρίες και ο ένας και μονάκριβος κύριος, ευχαριστήθηκαν τον χυμό τους σε ρυθμούς frozen. Χαχα, εδώ πρέπει να σας πω ότι όπως όλα τα κοριτσάκια η Μελίτα μέσα στον χειμώνα έπαθε και αυτή την ψύχωσή της. Ως φυσικό ακόλουθο, λοιπόν, μου ζητούσε συνέχεια πάρτυ frozen. Ξέροντας όμως ότι εμείς λόγω καλοκαιριού που είναι τα γενέθλιά της δεν υπήρχε περίπτωση να κάνουμε τέτοιο πάρτυ, την “έπεισα” ότι αυτό θα ήταν το δικό της πάρτυ frozen και πρέπει να σας πω ότι το κατευχαριστήθηκε έστω και μόνο με πιατάκια, ποτηράκια και χαρτοπετσέτες. Το έλεγε μάλιστα και στις φίλες της με πολλή περηφάνια. 

Κάπου ανάμεσα στο παιχνίδι, έκαναν ένα διάλειμμα για φαγητό και μετά τους είχα ετοιμάσει το δεύτερο δωμάτιο για να ζωγραφίσουν και να ακούσουν μουσική από το youtube… με συνοδευτικό από κουβάδες με πατατάκια και ποπ κορν! 

Η απόλυτη, ωστόσο, επιτυχία ήταν όταν μετά απ’ όλα αυτά έβγαλαν τις στολές της Μελίτας και άρχισαν να ντύνονται, να παίζουν παιχνίδια ρόλων και ο μικρός Κ. να κάνει τον Λύκο με μία μάσκα μας και να τις κυνηγάει! Βγήκαν νοκ άουτ όπως καταλαβαίνετε!

 

---

Διαβάστε περισσότερα:

Πάρτυ-playdate με θέμα Ιππότες και Δράκοι

Δεκατιανό (Brunch) με φίλες στο σπίτι

Πρόσκληση για Brunch στο σπίτι: ιδέες για νόστιμες συνταγές

Πρωινόμεσημεριανό κάλεσμα

Χριστουγεννιάτικη πρόσκληση για καφέ και το Ξωτικό της Πρωτοχρονιάς

---

Και κάπως έτσι τελείωσε εκείνο το βράδυ. Ωστόσο ήρθε μετά κι άλλο κάλεσμα για καφέ και άλλες συναντήσεις μεμονωμένες ή όχι. Γι’αυτό σας λέω, μην καθυστερείτε, μην το αναβάλλετε. Kάπου εκεί έξω μπορεί να υπάρχει κάποιος για εσάς, μια λέξη, μια φιλία, ένας καφές που θα σας χαλαρώσει, θα σας κάνει να γελάσετε ή απλά να αλλάξετε παραστάσεις.   

Σας φιλώ!

Κάλη