ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

    Τέλος εποχής! – Volume II

    Τελικά δίκαιο έχει η μαμά μου που μου με “μαλώνει” κάθε φορά που αγχώνομαι μπροστά από κάθε τι καινούργιο! Ε, μα κι εγώ δεν υποφέρομαι! Αφού το ξέρω ότι τελικά θα πετάξω την σκούφια μου, τι τους πρήζω όλους!!!
     
    Έσκασα από το κακό μου για την μετακόμιση! Το έφερνα βαρέως! Εδώ που μπήκα νύφη, έφερα την Μελίτα μωρό, πέρασα τόσο ωραίες στιγμές… πώς θα έφευγα! Είναι δυνατόν να φύγουμε πριν η Μελίτα είναι σε θέση να έχει αναμνήσεις από αυτό το σπίτι; Είμαι και συναισθηματική παναθεμά με! 
     
    Αλλά είχα δώσει και σημεία βλακείας εδώ και πολλά χρόνια! Δύο μέρες πριν την πενταήμερη… κόλωσα! Πώς θα έφευγα? Τελικά μετά δεν ήθελα να γυρίσω! Το ίδιο και σε άλλες περιπτώσεις… κυρίως επαγγελματικές! Ετσι κάνω πάντα! Θέλω την αλλαγή, την επιδιώκω, γουστάρω το διαφορετικό, βαριέμαι την επανάληψη… και τελικά όταν όλα μου έρχονται… νααα μου πάει! 
     
    Ωστόσο, μετά από ένα ταξίδι της Μαμάς Μαρίας για να με βοηθήσει στο πακετάρισμα (thank God there’s mom!), περίπου 60 κούτες πράγματα (συν ό,τι θα μεταφερθεί με τα χέρια ή σε πάνινες σακούλες), άπειρη προετοιμασία, κούραση, συμμαζέματα, και αρκετή γκρίνια (ε, δεν λείπει ποτέ!)… σε λίγες ημέρες επιτέλους φεύγουμε από το παλιό μας σπίτι για το καινούργιο!
     Τέλος εποχής! - Volume II 1

    Και ναι είμαι ακόμα κι εκεί ανώμαλη! Οταν το είδα το σπίτι (ήταν συμπτωματικά το πρώτο που είχαμε δει) όλα μου ξίνισαν. Οχι η κουζίνα μικρή, όχι τα μπαλκόνια μικρά… το ότι ήταν νεότερη η πολυκατοικία, μεγαλύτερα τα δωμάτια, καλύτερη η γειτονιά και όλα τα συν… δεν μου αρκούσαν καθόλου! Ξινή, ξινή, ξινή!

     
    Βέβαια να μου δώσω και λίγη άφεση αμαρτιών καθώς (εντελώς μεταξύ μας) πίσω από την μετακόμιση κρύβεται ένα τεράστιο παρασκήνιο (με τους ιδιοκτήτες) που μας προκάλεσε και μας προκαλεί τεράστια υπερένταση! Χωρίς να μπω σε λεπτομέρειες… να πω ότι τελικά μάλλον όλο αυτό ήταν που μου προκαλούσε αυτή την αρνητική διάθεση! Τι κι αν μου λέγατε εσείς να το δω όλο αυτό σαν ανανέωση… είχα κατεβάσει ρολλά! Το μόνο που ήξερα είναι ότι επί τρεις τώρα μήνες… μένω σε ένα σπίτι που ενώ αγάπησα τρελά…μίσησα όσο δεν πάει άλλο….με αυτά που υπήρχαν στο παρασκήνιο! 
     
    Αλλά όλα αυτά σε λίγες ημέρες τελειώνουν και ίσως να μην χρειάζεται να τα ανασκαλεύω! Τελειώνει φυσικά και η αναστάτωση της Μελίτας, η οποία ζει σε ένα τρελοκομείο. Εδώ και τρεις εβδομάδες το σπίτι ήταν σε εμπόλεμη κατάσταση, το παιδί έχασε την βολή του και φυσικά υπήρχαν μέρες που υπήρχε άπειρη γκρίνια (ευτυχώς όχι πολλές). Και αφού σχεδίασε (και μπήκε) σε όλες τις κούτες… ξεκίνησε μαζί μας την μετακόμιση! Γιατί μπορεί να έχουμε κλείσει φορτηγό για την βαριά μετακόμιση… αλλά όπως καταλαβαίνετε μετακόμιση χωρίς να κουνήσεις το δαχτυλάκι σου λίγο δύσκολο να κάνεις (ίσως αν έχει πολλά λεφτά!). Και επειδή η πεθερά μου έχει να φροντίσει τον πεθερό μου που μόλις βγήκε από το νοσοκομείο (είχαμε και αυτό αυτές τις ημέρες – καταλαβαίνετε τρέλα! Ευτυχώς όλα καλά!) η Μελίτα είναι σχεδόν καθ’ όλη την διάρκεια μαζί μας. Μπαίνει, βγαίνει στο αυτοκίνητο, κρατάει κούτες, παίζει με τα παιχνίδια που μεταφέραμε στο σπίτι… και εκεί που κλαίει που δεν θέλει να φύγει από το παλιό σπίτι… μετά από λίγη ώρα κλαίει γιατί δεν θέλει να φύγει από το καινούργιο! Μια ομορφιά! 
     Τέλος εποχής! - Volume II 3
     
    Και πάλι καλά να λέτε! Σε γενικές γραμμές είναι κυρία και περιμένει πως και πως το “καινούγιο πίτι” και το “λολ” (βλ. ροζ) δωμάτιό της! Και εμείς όμως περιμένουμε πως και πως… να αρχίσει το καλοκαίρι μας! Γιατί μέχρι στιγμής δεν ζούσαμε καλοκαίρι. Και καλά θα μου πείτε δεν θα συμμαζευτούν όλα διά μαγείας! Εγώ ας μπω και ας μαζευτούν σιγά σιγά. Και όπως έλεγε ο Βουτσάς, “το θέμα είναι να τρουπώσω! Αμα τρουπώσω, τρούπωσα!” Ετσι κι εγώ, να τρουπώσω θέλω και μετά δεν με νοιάζει! Να φύγω από αυτό το κακό και αρνητικό κλίμα που ζούμε τον τελευταίο καιρό και να αρχίσω να αφιερώνομαι πάλι στην Μελίτα μου που τελευταία ένιωθα ότι την είχα λίγο παραμελήσει! 
     
    Δεν θέλω άλλο πρόγραμμα,… θέλω καλοκαίρι! 
     
    Καλοκαίρι σου ‘ρχομαστε!!!
    Κάλη

    Ακολουθήστε το Ανθομέλι στο Facebook, στο Instagram και γίνετε μέλη της ταξιδιωτικής μας ομάδας Ταξίδια με το Ανθομέλι στο Facebook.

    Callie
    Callie
    Γεια σας! Είμαι η Κάλη και αγαπώ να γεμίζω τη ζωή μου με μικρές όμορφες στιγμές! Και είμαι εδώ για να εμπνεύσω κι εσάς, ως δασκάλα, μαμά, σύζυγος, αδερφή, κόρη και φίλη. Η ζωή είναι πολύ μικρή για να γκρινιάζουμε οπότε και της χαρίζουμε απλόχερα το χαμόγελό μας. Will you follow me?

    13 ΣΧΟΛΙΑ

    1. Ουφ…διαβάζοντάς το…ένιωσα την στεναχώρια σου, την αγωνία σου, καθώς και την προσμονή σου για το καινούριο σου σπίτι…
      έχω κάνει και εγώ αρκετές μετακομίσεις, αλλα θεωρώ πως η χειρότερη ήταν η πρώτη σαν "παιδί", το σπίτι όπου μεγάλωσα ήταν με ενοίκιο και μετά από 19 χρονια!!!!οι γονείς μου αγοράζουν δικό τους….τι κι αν ντύθηκα νύφη στο καινούριο, τι και αν είναι το καινούριο το σπίτι το δικό τους….εγώ πάντα στην μνήμη μου κρατάω το ΠΑΤΡΙΚΟ μου…γι'αυτό να χαίρεσαι που η Μελίτα είναι μικρή και δεν έχει προλάβει να δεθεί….
      Εύχομαι σε αυτό το σπίτι να ζήσετε περισσότερες χαρές και να μείνετε εκεί για πολλά μα πολλά ακόμη χρόνια!!!!

    2. Ένα καιρνούριο ταξίδι ξεκινάει..απολαύστε το και ζήστε το!! καινούριες εμπειρίες καινούριες αναμνήσεις με σεβασμό στις προηγούμενες!!!

    3. Επιτελoυς ερχεται αυριo η πoλυπoθητη μερα της τελικης φασης της μετακoμισης και oλα θα τελειωσoυν .Τελευταια μερα στo παλιo σπιτι και αυριo υπνo στo καινoυργιo.Υπoμoνη αυριo ξημερωνει μια νεα μερα.Παιδια μoυ σας σκεφτoμαι πoλυ και σας στελνω την θετικη μoυ σκεψη ως βoηθεια γιατι απo εδω μακρια δεν μπoρω να κανω τιπoτε αλλo.Καλη μετακoμιση

    4. Καλίτσα μου, θέλω να σου πω ότι, παρ' όλο που συζητήσαμε κάποιες φορές για όλα αυτά που σε άγχωναν/στενοχωρούσαν σχετικά τη μετακόμιση, δεν έβγαλες ποτέ αυτή την ένταση που τώρα διαβάζοντάς σε, νιώθω ότι κουβαλούσες. Είσαι απίθανη ρε κορίτσι! Καταφέρνεις περισσότερα ίσως, από όσα νομίζεις ότι μπορείς. Η ατάκα από Βουτσά όλα τα λεφτά! 😀 Αφού τρουπώνεις, όλα καλά! Να ζήσετε υπέροχα στο νέο σπιτικό σας. Σμουυυυυτς
      Υ.Γ. Η Μελίτα μου φαίνεται ήθελε 2 σπίτια το κορίτσι. Γι'αυτό έκλαιγε κάθε φορά που έφευγε από το ένα χιχιχιχιχιχι

    5. Καλιτσα στα ειπα κ προσωπικα και συμφωνω με τη Σοφια. Δεν το εδειξες καθολου ολο αυτο τον καιρο πως το ειχες παρει τοσο βαρια. Καλα σε λεω χειμαρρε και απιθανο τυπακι!!!
      Τελικα ολα πηγαν καλα και χρειαζοσουν αυτη την αλλαγη, τον εξορκισμο να το πω απο την αρνητικη διαθεση.
      Με το καλο να τακτοποιηθειτε πληρως και να απολαυσετε την καινουρια σας Ανθομελενια φωλιτσα με το Μελιτακι αρχηγο:)

    ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

    εισάγετε το σχόλιό σας!
    παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

    Διαβάστε Επίσης