Το ταξίδι μου στη Βαρκελώνη

Η Βαρκελώνη (Barcelona) είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Ισπανίας, μετά τη Μαδρίτη, βρίσκεται στον βορρά της Ισπανίας, στην αυτόνομη περιοχή της Καταλονίας και είναι η πρωτεύουσα της. Μπορώ να πω πως είναι η πιο τουριστική πόλη της Ισπανίας, μια πόλη που βρίσκεται ανάμεσα στο βουνό και στη θάλασσα, μια πόλη που μπορείτε να τη γνωρίσετε περπατώντας. Όλη η ιστορία της είναι αποτυπωμένη στους δρόμους της και σε όσα θα δείτε γύρω σας και δεν θα σας αφήσει να βαρεθείτε ούτε για μια στιγμή! Είναι σίγουρο πως θα σας τυλίξει με μια παραμυθένια αύρα αφήνοντάς σας να θαυμάσετε τα δημιουργήματα του Αντόνιο  Γκαουντί (Antonio Gaudi), όπως την Σαγκράδα Φαμίλια, την Κάζα Μιλά, την Κάζα Μπατλό, το Πάρκο Γκουέλ, αλλά και θα σας παρασύρει με μια απίστευτη ζωντάνια  σε μέρη όπου κυριαρχεί και ο μοντέρνος χαρακτήρας της. Πολλοί διάσημοι αρχιτέκτονες έχουν αφήσει το στίγμα τους επάνω της, από τον Γκαουντί μέχρι τον Καλατράβα και έχουν αλλάξει το πρόσωπό της κατά τη διάρκεια των χρόνων. Η γοτθική συνοικία της παλιάς πόλης με τα πολυάριθμα σοκάκια της, ο λόφος Μόνζουικ με τα μνημειώδη κτίρια του, αλλά και η συνοικία Εσάμπλε με τις μεγάλες λεωφόρους της και τη μοντέρνα αρχιτεκτονική των κτιρίων της, θα σας γοητεύσουν και θα σας κάνουν να μείνει το ταξίδι σας στη Βαρκελώνη αξέχαστο.

Επέλεξα στην ανάρτηση μου να σας ταξιδέψω έως τη Βαρκελώνη, γιατί είναι μια πόλη, που όποιος την επισκεφθεί θα θέλει να ξαναπάει, αλλά και όποιος σκέφτεται να κάνει ένα ταξίδι, είναι από τις πόλεις που είναι στις πρώτες του επιλογές. Θα μου πείτε πως με αυτές τις οικονομικές δυσκολίες να σκεφτούμε ταξίδια; Έχετε δίκιο! Γι αυτό κι εγώ τα ανασκαλεύω από τη μνήμη μου, ώστε όσοι ταξιδέψανε στη Βαρκελώνη να τα ξαναθυμηθούν και όσοι δεν κάνανε αυτό το ταξίδι, να τη γνωρίσουν μέσα από την ξενάγησή μου και να νοιώσουν έστω και για λίγο, τη μαγεία ενός ταξιδιού.  

Ο απόλυτος οδηγός για ταξίδι στη Βαρκελώνη 

Μια μέρα του καλοκαιριού μαζί με τον άνδρα μου, βρεθήκαμε στη Βαρκελώνη, εν μέσω ενός τουριστικού ταξιδιού στην Ευρώπη με το αυτοκινούμενό μας. Με την πρώτη ματιά,  η πόλη μας ενθουσίασε και φυσικά μας επιφύλασσε συνεχόμενες εκπλήξεις καθ’ όλη τη διάρκεια της διαμονής μας εκεί. Η Βαρκελώνη είναι μια πολύχρωμη πόλη που λάμπει τόσο τη μέρα κάτω από τον μεσογειακό ήλιο, όσο και τη νύχτα, μια πόλη με πλούσια πολιτιστική ζωή, ευχάριστο κλίμα και πολύ καλές ευκαιρίες διασκέδασης και ψυχαγωγίας. Είναι μια πόλη με πολύ καλή ρυμοτομία και πολλά μα πάρα πολλά αξιοθέατα.

-Στον χάρτη θα βρείτε όλα τα μουσεία και αξιοθέατα για τα οποία θα αναφερθώ παρακάτω. πατήστε επάνω στα σημάδια για να δείτε τι είναι το καθένα ή στις ονομασίες τους, μεγεθύνετε ή σμικρύνετε.

Πλατεία Καταλονίας (Placa de Catalunya)

Λα Ράμπλα (La Rabla)

Στη Λα Ράμπλα, η οποία δεν έχει ωράρια, μπορείτε να βρείτε καφέ, εστιατόρια, tapas bars, μουσικές σκηνές, μπορείτε να παρακολουθήσετε στον πεζόδρομο παντομίμα, συναυλίες, ζογκλέρ, ζωγράφους, να αγοράσετε αναμνηστικά και να ζήσετε όμορφες στιγμές ξεγνοιασιάς, γιατί η La Rambla δεν κοιμάται ποτέ! Σ’ αυτό το θέατρο δρόμου μην παραλείψετε να φωτογραφηθείτε στις ακίνητες φιγούρες των ανθρώπων, που θα σας καταπλήξουν με την ιδιαιτερότητα και την εκκεντρικότητά τους.

Είναι ένα συνεχόμενο θέαμα δρόμου που  δεν χαλαρώνει ποτέ. Για να πάρετε μια γεύση από τη ζωή της Βαρκελώνης, απλώς περπατήστε κατά μήκος του δρόμου, χαζεύοντας στα μαγαζιά, πίνοντας το ποτό σας στα πολλά στέκια που έχει και ίσως να αγοράσετε και κάποιο ενθύμιο της πόλης από τους πολλούς πλανόδιους πωλητές που υπάρχουν εκεί ή από τα τουριστικά καταστήματα στο πλάι του δρόμου.

Η κλειστή αγορά στον πεζόδρομο της La Rambla (Mercat de la Boqueria)

Στο μέσον περίπου της λεωφόρου Λα Ράμπλα βρίσκεται η στεγασμένη  αγορά τροφίμων η υπέροχη και πολύχρωμη Boqueria με όλα τα καλά του κόσμου και μια επίσκεψη σε αυτήν θεωρείται must! Εδώ ανακαλύψαμε την πιο ζωντανή λαϊκή αγορά της πόλης, ένα τουριστικό αξιοθέατο για εμάς  τους τουρίστες, αλλά και μια αγορά για τους κατοίκους της με όλα τα καλά του κόσμου. Αν για κάτι υπερηφανεύονται οι κάτοικοι της Βαρκελώνης, εκτός από τη γλώσσα τους είναι και η ξεχωριστή κουζίνα τους που αναμειγνύει πολλές γεύσεις και μαρτυρά την ιστορία του τόπου. Και σε αυτή την αγορά θα βρείτε τα πάντα, εξάλλου είναι αυτή που προμηθεύει τα πιο μικρά εστιατόρια της πόλης έως και τα πιο ακριβά. Όλες οι πραμάτειες των εμπόρων ήταν επιμελώς τοποθετημένες τόσο καλά, που έδιναν την εντύπωση πως δεν πρέπει να τις πειράξει κανείς, για να μη χαλάσουν την όμορφη εικόνα τους και πως δεν ήταν προς πώληση αλλά  ήταν απλώς βιτρίνα!

Απλά και εσείς μπείτε μέσα και χαθείτε στις φωνές, στις μυρωδιές, στον κόσμο και φάτε και από εκείνα τα όμορφα μεζεδάκια, τα τάπας για να πάρετε και μια πρώτη γευστική ιδέα από τη Βαρκελώνη. Ξεχαστήκαμε και εμείς μέσα στα στενά δρομάκια της αγοράς, ανακατευθήκαμε ανάμεσα στον κόσμο, απολαμβάνοντας χρώματα, μυρωδιές, φωνές και… σπρωξίματα και πέρασε τόσο γρήγορα η ώρα! Έπρεπε να βγούμε έξω για να συνεχίσουμε τη βόλτα μας. Όμως δεν παραλείψαμε  φεύγοντας να δροσιστούμε κιόλας, αγοράζοντας από μια φρουτοσαλάτα με εξωτικά φρούτα! 

Info: Στη Λα Ράμπλα μη παραλείψετε να δείτε την Όπερα της Βαρκελώνης (θέατρο Λισέου) και την Βασιλική Ακαδημία Επιστημών και Τεχνών που σήμερα λειτουργεί ως θέατρο και φιλοξενεί το πρώτο επίσημο δημόσιο ρολόι της Βαρκελώνης.

Ελ Ραβάλ (El Raval)

Σας προτείνω να επισκεφθείτε και τη συνοικία Ελ Ραβάλ που βρίσκεται δυτικά της Λα Ράμπλα και παλιά ήταν μια κακόφημη περιοχή. Αυτή η συνοικία είναι γεμάτη σήμερα από μπαράκια και διάφορα στέκια νεολαίας. Συγχρόνως θα δείτε και το Παλάτι Γκουέλ (Palau Guel), το νεογοτθικό αυτό ανάκτορο που έγινε το 1889 και θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα έργα του Γκαουντί. 

Μπορώ να πω πως και ένα από τα πιο επισκέψιμα μουσεία της Βαρκελώνης στην περιοχή Ελ Ραβάλ, είναι και το Μουσείο μοντέρνας τέχνης (MACBA) που άνοιξε στα τέλη του 1995. Περιλαμβάνει το κυριότερα ισπανικά ζωγραφικά έργα, γλυπτά και κατασκευές από την δεκαετία του 1950 ως σήμερα. Εκτός από τα εκθέματα θα σας εντυπωσιάσει και ως κτίριο λόγω της αρχιτεκτονικής του κατασκευής ένα μοντέρνο κτίριο με καθαρές γραμμές και με τη χαρακτηριστική γυάλινη πρόσοψη.

Γοτθική Συνοικία  (Barrio Gothic)

Αυτό που έχει όμως μεγαλύτερο ενδιαφέρον και πρέπει να επισκεφθείτε όταν ακόμα βρίσκεστε στην Λα Ράμπλα, είναι η γοτθική γειτονιά και τα αξιοθέατά της. Η μεσαιωνική αυτή γειτονιά, που βρίσκεται κατεβαίνοντας τη Λα Ράμπλα στην αριστερή της πλευρά, είναι αυτή που οι Ρωμαίοι είχαν επιλέξει να ιδρύσουν εκεί μια νέα πόλη, το 27 π. Χ. – 14 μ. Χ.  Εδώ σήμερα βρίσκονται τα διοικητικά κτίρια της πόλης, η βουλή της Καταλονίας, το Δημαρχείο κ.α. 

Tα στενά δαιδαλώδη δρομάκια, οι πλατείες και τα ψηλά κτίρια χρονολογούνται από το 14ο  αι. μ. Χ. και σήμερα είναι η καρδιά της Βαρκελώνης. Στον λαβύρινθο των στενών δρόμων μας βρήκε το μεσημεράκι να περιπλανιόμαστε και ανάμεσα στα ψηλά κτίρια που μας έκρυβαν τον ήλιο, χαθήκαμε στα μικρά μαγαζάκια με τους κρυμμένους θησαυρούς τους, και στις μεσαιωνικές πλατείες.

Το ανάκτορο του Φερδινάδρου και της Ισαβέλλας βρίσκεται και αυτό στη γοτθική συνοικία. Στο παλάτι αυτό το 1493 υποδέχτηκαν τον Χριστόφορο Κολόμβο όταν επέστρεψε από το ταξίδι του στον Νέο Κόσμο και είχε ανακαλύψει την Αμερική. Στο ανάκτορο αυτό συνεδρίαζε και η Ιερά Εξέταση τα μέλη της οποίας πίστευαν ότι αν στην αίθουσα ακούγονταν ψέματα οι τοίχοι θα μετακινούνταν! Τώρα το ανάκτορο είναι Μουσείο ιστορίας της πόλης και ένα από τα πιο ενδιαφέροντα μουσεία, γιατί κατεβαίνοντας με το ασανσέρ θα δείτε τα πιο εκτεταμένα ρωμαϊκά ερείπια του κόσμου από ολόκληρες οδούς, πλατείες και μονοπάτια της παλιάς πόλης. 

Μετά, τα βήματά μας μας έφεραν στην πολυσύχναστη πλατεία Ρεζάλ (Placa Rezal) με τα όμορφα καφέ της και το συντριβάνι στο κέντρο της. Χτίστηκε το 1850 και είναι γεμάτη με φοίνικες. Τα υπέρκομψα σφυρηλατημένα νεοκλασικά φανάρια που τη στολίζουν σχεδιάστηκαν από τον Αντόνιο Γκαουντί, του οποίου έργα θα συναντήσετε σε πολλά σημεία της πόλης. 

 Ο Καθεδρικός Ναός της Βαρκελώνης

Στη γοτθική συνοικία βρίσκεται και ο γοτθικός καθεδρικός ναός της Βαρκελώνης, ένα κόσμημα της πόλης, που άρχισε να χτίζεται από το 1298  και ολοκληρώθηκε μόλις… στις αρχές του 20^ου αι., όταν χτίστηκε και το κεντρικό καμπαναριό του. Είκοσι οκτώ παρεκκλήσια με υπέροχα μπαρόκ τέμπλα περιβάλλουν το κεντρικό κλίτος. Είναι αφιερωμένος στην Αγία Ευλαλία και  πίσω από το ιερό βρίσκεται η αλαβάστρινη σαρκοφάγος της Αγίας που μαρτύρησε για την πίστη της το 1339. Στον ναό αυτό υπάρχει και η κολυμπήθρα που είχαν βαπτιστεί και οι έξι ιθαγενείς από την Καραϊβική που είχε φέρει μαζί του ο Χριστόφορος Κολόμβος το 1493 όταν είχε επιστρέψει από το ταξίδι των ανακαλύψεών του.  

Εντύπωση μας έκανε η εικόνα που αντικρίσαμε στο περιστύλιο του ναού. Μια οικογένεια με χήνες παίρνανε το μπανάκι τους σε μια λιμνούλα ανάμεσα στους φοίνικες και μας κοίταζαν περίεργα, όπως κάναμε άλλωστε και εμείς. Διαβάζοντας έμαθα πως σήμερα οι χήνες  είναι κομμάτι του ναού και είναι παράδοση αιώνων η φύλαξη λευκών χηνών στο περιστύλιο του καθεδρικού ναού.

Info: Στην περιοχή αυτή βρίσκεται το Μουσείο Πικάσο και το Μουσείο Σοκολάτας, όπως επίσης και το Παλάτι Μουσικής της Καταλονίας, που αν την περπατήσετε σίγουρα θα τα συναντήσετε στον δρόμο σας.

Μουσείο Πικάσο (Museu Picasso) 

Από τη γοτθική συνοικία περπατώντας και χαζεύοντας φτάσαμε και στο Μουσείο Πικάσο που στεγάζεται σε πέντε μεσαιωνικά παλάτια. Είναι ένα μουσείο που αξίζει κανείς να επισκεφθεί και να θαυμάσει πολλά έργα από τη θαυμάσια συλλογή  ενός φίλου του Πικάσο που τα δώρισε στην πόλη. Είναι τα πρώιμα έργα του Πικάσο, όταν νέος 13 ετών είχε εγκατασταθεί μαζί με την οικογένειά του στη Βαρκελώνη και είχε γίνει δεκτός στην ανώτερη σχολή χάριν στο ταλέντο του, όταν οι άλλοι μαθητές ήταν τουλάχιστον 20 χρονών. 

Η είσοδος σε αυτό είναι δωρεάν κάθε Κυριακή απόγευμα και με την Barcelona Card (οχι την Express)

Μουσείο Σοκολάτας (Museu Xocolata)

Η Ισπανία είναι στην πραγματικότητα η χώρα που εισήγαγε τη σοκολάτα στην Ευρώπη. Πρωτοέφτασε το 1528 και η πρώτη βιομηχανία σοκολάτας κυκλοφόρησε το 1777 στη Βαρκελώνη. Οι Ισπανοί θεωρούν τη σοκολάτα κάτι σαν εθνικό τους προϊόν και γι αυτό το μουσείο ιδρύθηκε από την ένωση κατασκευαστών σοκολάτας και γλυκισμάτων. Θα ταξιδέψετε σε μια γλυκιά διαδρομή στον κόσμο από την ανακάλυψη του κακάο στη Ν. Αμερική μέχρι την εφεύρεση της σοκολατομηχανής στη Βαρκελώνη. 

Παλάτι Μουσικής της Καταλονίας (Palau de la Musica Catalana)

Περισσότερο ενδιαφέρον σίγουρα έχει το Παλάτι Μουσικής. Ανάμεσα στα στενά δρομάκια της γειτονιάς ξεχωρίζει το κτίριο με τις πλούσιες νεομπαρόκ διακοσμήσεις στην πρόσοψή του. Εσωτερικά όμως είναι ακόμα πιο πλούσιο. Οι κολόνες της  αίθουσας των συναυλιών είναι στολισμένες με πολύχρωμα κεραμικά και οι εξώστες του είναι στολισμένοι με κρύσταλλα. Το πιο εκπληκτικό ακόμα είναι ο τεράστιος ανεστραμμένος γυάλινος θόλος από πολύχρωμα βιτρό με λουλουδιαστά μοτίβα. Το εσωτερικό του θεάτρου είναι κομμάτι της Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Unesco.

Πατήστε εδώ για να προμηθευτείτε skip the line εισιτήρια. 

Έκθεση Σαλβαντόρ Νταλί

Η Βαρκελώνη αγαπάει όλους τους καλλιτέχνες που την τίμησαν με την παρουσία τους και με τα έργα τους ανά τα χρόνια. Από τον Gaudi μέχρι τον Dali και από τον  Picasso μέχρι τον Miro έχει ο κάθε επισκέπτης να δει και να θαυμάσει τα έργα τους που βρίσκονται διάσπαρτα μέσα στην πόλη. Εκείνες τις μέρες στην περιοχή αυτή, υπήρχε έκθεση του Σαλβαντόρ Νταλί και με χαρά αποφασίσαμε να την επισκεφθούμε. Μας έκανε μεγάλη εντύπωση η έκθεση, γιατί δεν είχαμε ξαναδεί έκθεση του Νταλί, αυτού του εκκεντρικού καλλιτέχνη, και θέλω εδώ να σας δείξω μερικά από τα θεματικά έργα της έκθεσης.  

Ξενάγηση με ένα hop on hop off στην Βαρκελώνη.

             Η μετακίνησή μας στα αξιοθέατα της Βαρκελώνης γινόταν με το 50ράκι μας.

 Ενυδρείο

Μπορεί στο ενυδρείο και στον ζωολογικό κήπο να μην πήγαμε, αλλά φυσικά η περιήγησή μας σε αυτή την περιοχή της Βαρκελώνης, τη λεγόμενη παλιά πόλη, θα ήταν μισή, εάν δεν επισκεπτόμασταν το πάρκο Ντε λα Σιουταντέλα. Παλαιότερα στην περιοχή αυτή βρισκόταν ένα μεγάλο κάστρο που μετατράπηκε σε διαβόητη φυλακή τον καιρό του Ναπολέοντα. Όμως όταν το 1878 παραχωρήθηκε στον Δήμο το κάστρο κατεδαφίστηκε και δημιουργήθηκε το πάρκο που το 1888 φιλοξένησε τη Διεθνή Έκθεση, με πολλά σύμβολα του μοντερνισμού. Η κεντρική πύλη της Έκθεσης είναι μια τεράστια αψίδα από τούβλα με ιδιαίτερη τεχνοτροπία και ανάγλυφα για τις τέχνες, τη βιομηχανία και τις επιχειρήσεις. Η ζωφόρος απεικονίζει τη Βαρκελώνη να καλωσορίζει τους επισκέπτες. 

Είναι ένα από τα πιο δημοφιλή πάρκα της Βαρκελώνης,   με μια μεγάλη λίμνη που μπορείτε να κάνετε ρομαντική βαρκάδα και εάν είναι Κυριακή όταν βρεθείτε εκεί, να είστε σίγουροι, πως θα βρεθείτε ανάμεσα σε χορούς και πανηγύρια. Ο κόσμος ήταν τόσος πολύς, που χαθήκαμε ανάμεσά τους. Βέβαια αυτό συμβαίνει όπου και να πήγαμε  στη Βαρκελώνη,  αλλά εδώ ήταν το αδιαχώρητο και προσπαθούσαμε να βρούμε μια σκιά κάτω από τις πορτοκαλιές και τα φοινικόδεντρα, που ήταν γεμάτα με παπαγαλάκια, για να δροσιστούμε.

Το πάρκο το γεμάτο με αγάλματα, παρόλο τον κόσμο, μας προσέφερε μια ηρεμία και μια ανεμελιά. Απαραίτητη ήταν και η φωτογραφία μπροστά στο μνημείο με τον καταρράκτη, αφού πρώτα έπρεπε να βρούμε και λίγο χώρο, ώστε να πάρουμε λίγη γεύση από τις κατασκευές του Αντόνιο Γκαουντί, χωρίς να ξέρουμε βέβαια τι θα βλέπανε τα ματάκια μας από αυτόν τον υπέροχο καλλιτέχνη, στην συνέχεια της περιήγησής μας. 

Ήδη είχε αρχίσει να σουρουπώνει και τα φώτα να ανάβουν στους δρόμους και στις πλατείες. Η  μέρα είχε περάσει τόσο γρήγορα με όλα αυτά που ζήσαμε  χωρίς να το καταλάβουμε. Θέλαμε και άλλο!  Να ζήσουμε τη νύχτα την πόλη. Όμως η κούραση ήδη είχε αρχίσει να μας καταβάλει και γι αυτό αποφασίσαμε να πάμε για ξεκούραση. Εξάλλου το κάμπινγκ όπου θα διανυκτερεύαμε ήταν έξω από την πόλη της Βαρκελώνης και δεν θέλαμε να μας πιάσει η νύχτα  και να οδηγούμε στους άγνωστους δρόμους με το μηχανάκι μας που ήταν το μέσον μετακίνησής μας.  Η επόμενη μέρα μας, είχε στο πρόγραμμα πολλά πολλά ακόμη να δούμε  και έπρεπε να ξεκουραστούμε.

Εθνικό Μουσείο Τέχνης της Καταλονίας (MNAC)

Ίδρυμα Χουάν Μιρό

Εμείς εμείς εκ των προτέρων είχαμε επιλέξει, όταν ανεβήκαμε  στον λόφο Μόνζουικ, να επισκεφθούμε το ίδρυμα Χουάν Μιρό. Ως καλλιτεχνική φύση, ο άντρας μου, δεν ήταν δυνατόν να μη δει τη μόνιμη συλλογή των έργων του Μιρό. Οι σουρεαλιστικοί πίνακες, οι ταπισερί, και τα γλυπτά του Μιρό μας ταξίδεψαν μέσα στα χρώματα και τους συμβολισμούς τους. Πραγματικά εντυπωσιαστήκαμε με τα έργα του.

Ισπανικό χωριό

Στο ισπανικό χωριό θα βρεθείτε να περπατάτε σε μικρά στενά δρομάκια ανάμεσα σε αντίγραφα κτισμάτων από διάφορες περιοχές της Ισπανίας. Θα ξεχαστείτε και θα νομίσετε πως βρίσκεστε αλλού σε άλλη εποχή και σε άλλο μέρος, μακριά από το σήμερα και από τη Βαρκελώνη. Στα 116 σπίτια που έχει το χωριό υπάρχουν αρχιτεκτονικά στυλ από όλη την Ισπανία.  Σχεδιάστηκε και αυτό για την Διεθνή έκθεση του 1929, αλλά είναι μέχρι σήμερα πολύ δημοφιλές και πόλος έλξης τουριστών αλλά και κατοίκων της πόλης.

Περιοχή Εσάμπλε

Μετά το μεσημέρι είπαμε να πάμε για ξενάγηση στην περιοχή Εσάμπλε. Δεν υπάρχει περίπτωση να κάνετε ταξίδι στη Βαρκελώνη, χωρίς να επισκεφθείτε αυτή την περιοχή. Τα 100 οικοδομικά τετράγωνα είναι γνωστά ως “Χρυσή Πλατεία”, γιατί εδώ είναι τα καλύτερα κτίσματα των μοντερνιστών. Η περιοχή αυτή είναι η επέκταση της πόλης (εσάμπλε) και χτίστηκε μετά το 1854 με αυστηρό ρυμοτομικό σχέδιο και ένωσε τότε την πόλη με το χωριό Gracia, που σήμερα ανήκει στη Βαρκελώνη. Όλη η περιοχή έχει μια ξεχωριστή αρχιτεκτονική, με άνετους και φαρδείς δρόμους, που χαίρεσαι να τους περπατάς και μεγάλα οικοδομικά τετράγωνα, που στην ουσία είναι “οκτάγωνα”, αφού δεν καταλήγουν σε ορθές γωνίες. Εξ άλλου αυτός ήταν και ο ιδιαίτερος σχεδιασμός των κτιρίων πως στις διασταυρώσεις δεν θα υπήρχαν ορθές γωνίες. Οι πλούσιοι έμποροι της Βαρκελώνης έδωσαν το ελεύθερο στους νεωτεριστές αρχιτέκτονες της εποχής να σχεδιάσουν τα σπίτια τους και τα δημόσια κτίρια, όπως εκείνοι προτιμούσαν. Οι μοντερνιστές ανάπλασαν την περιοχή αυτή της Βαρκελώνης, όμως εμπνεύστηκαν και από το γοτθικό παρελθόν της και γι αυτό πολλά από τα κτίρια διατηρούν στοιχεία από την παλιά αρχιτεκτονική. Πολλοί είναι οι αρχιτέκτονες που σχεδίασαν και έχτισαν τα σπίτια των πλούσιων κατοίκων, όμως ένας κατόρθωσε η φήμη του να ξεπεράσει τα εθνικά σύνορα. Αυτός ήταν ο πιο γνωστός στην αρχιτεκτονική του μοντερνισμού. ο Αντόνιο Γκαουντί, που λένε πως άλλαξε την όψη της πόλης.

Γιατί όμως ήρθαμε στην περιοχή Εσάμπλε; Τι είχαμε να δούμε; Μα για να δούμε, εκτός των άλλων, να θαυμάσουμε και τα αρχιτεκτονικά έργα του Αντόνιο Γκαουντί, που είναι η Κάζα Μπατλό και η Κάζα Μιλά, κτίρια τα οποία έχουν μετατραπεί σε μουσεία, και βρίσκονται στην οδό Passeig de Gracia, με αποκορύφωμα το σπουδαίο δημιούργημά του, την  εκκλησία  Σαγράδα Φαμίλια. Ώρες περιμένουν στην σειρά στον δρόμο να επισκεφθούν τα δύο αυτά σπίτια!  Εκτός φυσικά εάν έχουν  skip the line εισιτήριο!

Κάζα Μπατλό (Kaza Batllo)

Αντικρίζοντας από τον απέναντι πεζοδρόμιο την Κάζα Μπατλό, σκεφτήκαμε πόση απίστευτη φαντασία είχε αυτός ο ταλαντούχος άνθρωπος. Ένα μακρόστενο ψηλό σπίτι ανάμεσα στα άλλα και όμως τόσο ξεχωριστό. Μπατλό, ήταν το όνομα του ιδιοκτήτη που θέλησε να μετατρέψει ένα κτίριο που προϋπήρχε.

Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό στην κατασκευή από τον Γκαουντί στην Κάζα Μπατλό είναι οι καμινάδες, που συνήθως μένουν αθέατα στοιχεία μιας οικοδομής, αλλά εδώ αποτελούν έργα τέχνης, δοσμένα από τον Γκαουντί, σε μια άλλη διάσταση.  Άλλο στοιχείο της κάζα Μπατλό είναι η εξαιρετική πολύχρωμη στέγη της με κεραμίδια, η ράχη ενός πολύχρωμου αστραφτερού  δράκου, όπως λέγεται, γιατί μοιάζει με σπονδυλική στήλη ερπετού, αλλά και τα σιδερένια μπαλκόνια που μοιάζουν με μάσκες καρναβαλικές.

Κάζα Μιλά (Kaza Mila)

Φεύγοντας από την Κάζα Μπατλό και περπατώντας στην Passeig de Gracia (Πάσε ντε Γκράτσια) που είναι και η κεντρική λεωφόρος του Εσάμπλε, θαυμάσαμε τα εξαιρετικά κτίρια και τα καταστήματα της. Σε μια μεγάλη διασταύρωση μας εμφανίστηκε μεγαλειώδης και εντυπωσιακή η Κάζα Μιλά ή αλλιώς Pedrera (σημαίνει λατομείο), που είναι το καλύτερο αρχιτεκτονικό έργο του Γκαουντί και το τελευταίο έργο του πριν αφοσιωθεί στη Σαγράδα Φαμίλια. Την έχτισε το 1906-10 και ήταν τόσο μοντέρνος ο σχεδιασμός της, ξεφεύγοντας από τις καθιερωμένες αρχές δόμησης της εποχής, που στην αρχή χλευάστηκε από τους διανοούμενους της Βαρκελώνης και ξεσήκωσε έναν τεράστιο πόλεμο εναντίον του. Σε αυτό το διάσημο σπίτι φαίνεται απολύτως το μοντέρνο πνεύμα του Γκαουντί. Είναι μια οκταόροφη γωνιακή πολυκατοικία, χωρίς γωνίες και με περίτεχνες ιδιαίτερες σιδεριές στα μπαλκόνια σε στιλ φερ φορζέ. Άξια θαυμασμού η Κάζα Μιλά  μας άφησε άφωνους με την εξαιρετική κυματιστή πρόσοψή της, αλλά και με τους αεραγωγούς στην στέγη που μοιάζουν με γλυπτά αφηρημένης τέχνης. Λένε πως οι αεραγωγοί και οι καμινάδες έχουν τόσο απειλητική όψη που τις παρομοιάζουν με “ξόρκια μαγισσών”. Μπορείτε να περπατήσετε ανάμεσα από αυτές τις τεράστιες καμινάδες και αγωγούς εξαερισμού που μοιάζουν με φιγούρες μοναχικών πολεμιστών.

Skip the line εισιτήρια για την Casa Mila και την Casa Batllo θα βρείτε εδώ. 

Σαγκράδα Φαμίλια (Sagrada Familia)

Πρόσοψη της Γέννησης 

Στην πρόσοψη αυτή απεικονίζεται η γέννηση του Χριστού που την ολοκλήρωσε ο Γκαουντί και έχει σκηνές από την Γέννηση και την παιδική ηλικία του Χριστού. Είναι το πιο πλήρες τμήμα της εκκλησίας του Γκαουντί και ολοκληρώθηκε το 1904. Οι πόρτες συμβολίζουν την Πίστη, την Ελπίδα και την Φιλανθρωπία. 

Πρόσοψη των Παθών 

 

Πάρκο Γκουέλ (Park Guell)

Την επόμενη ημέρα ξεκινήσαμε αρκετά νωρίς για την περιήγησή μας στο Πάρκο Γκουέλ, που βρίσκεται στα περίχωρα της Βαρκελώνης, στην περιοχή La Salut. Θέλαμε να προλάβουμε τις μεγάλες ορδές των τουριστών, αλλά δυστυχώς αυτοί είχαν ξυπνήσει νωρίτερα από εμάς και ήδη απ΄έξω η ουρά για την είσοδο ήταν μεγάλη σε σημείο προς το παρόν να απογοητευτούμε. Και μου έλεγε η Κατερίνα “βγάλε μαμά εισιτήρια skip the line” και εγώ δεν την άκουσα!  Όμως με λίγη υπομονή, καρτερικότητα και αρκετό χάσιμο χρόνου, πήραμε επιτέλους το εισιτήριό μας και μπήκαμε στο πάρκο. Στο πάρκο, σε πιο πάρκο! Εμείς βλέπαμε μόνο κεφάλια ανθρώπων, τόσος ήταν ο κόσμος. και σχεδόν υπήρχε το αδιαχώρητο. 

Στην είσοδο του πάρκου τα δύο παραμυθένια πέτρινα κτίρια μας εντυπωσίασαν με τις περίπλοκες ψηφιδωτές σκεπές τους και τα ιδιαίτερα πλακάκια στα παράθυρα. Πραγματικά τα σπίτια αυτά είναι σαν να έχουν βγει από κάποιο παιδικό παραμύθι με τα φουγάρα τους σε σχήμα μανιταριού και τον πύργο σε άσπρα και μπλε πλακάκια. Αυτή η διαφορετική τεχνοτροπία του Γκαουντί με την αλληλουχία των χρωμάτων που βασίζεται στην τεχνική του ψηφιδωτού, είναι που μας ενθουσίασε από την πρώτη στιγμή.

---

Η ιστορία του Πάρκου Γκουέλ

Το 1910 ο μεγαλοβιομήχανος Γιουζέμπιο Γκουέλ (Eusebi Guell) ανέθεσε στον Αντόνιο Γκαουντί να του χτίσει ένα σπίτι σε μια άγονη περιοχή στην πλαγιά ενός λόφου της Βαρκελώνης που είχε αγοράσει την προηγούμενη χρονιά. Το σχέδιο του Γκαουντί προέβλεπε να δημιουργηθεί μια μικρή πόλη με κήπους, διακοσμητικές κατασκευές και χώρους αναψυχής. Ο Γκαουντί που ήταν γνωστός για την ξεχωριστή αρχιτεκτονική του ξεκίνησε το έργο αλλά τελικά δεν μπόρεσε να το αποτελειώσει και το έργο εγκαταλείφθηκε το 1914. Τελικά, το 1922 το έργο δόθηκε από τον Δήμο στον κόσμο, ως πάρκο. Σήμερα το Πάρκο Γκουέλ είναι Mνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO

---

 

Η εντυπωσιακή σκάλα που υψωνόταν μπροστά μας ήταν γεμάτη από κόσμο που ανεβοκατέβαινε και προσπαθούσε να βγάλει φωτογραφίες στο πιο πολυφωτογραφημένο σημείο του πάρκου. Στο μέσον της διπλής σκάλας η ψηφιδωτή πολύχρωμη σαύρα που από το στόμα της κυλάει το νερό, τραβούσε τα βλέμματα και τον θαυμασμό όλων. Στο τέλος της σκάλας οι δωρικές κολόνες κρατούσαν ένα τεράστιο πλάτωμα, όπου πλήθος κόσμου απολάμβαναν την πανοραμική θέα της πόλης. Ο χώρος αυτός είχε σχεδιαστεί για να γίνει η είσοδος της αγοράς της μικρής πόλης.

 

Αφού πλέον βγάλαμε όσο περισσότερες φωτογραφίες μπορέσαμε στο σημείο αυτό, αρχίσαμε να ανεβαίνουμε τις σκάλες για εξερεύνηση του πρωτότυπου αυτού πάρκου. Αρχικά μπήκαμε σε έναν μεγάλο χώρο με 86 κολόνες δωρικού ρυθμού, με χαρακτηριστικά αρχιτεκτονικά σχέδια στην οροφή του φτιαγμένα από “σπασμένα πλακάκια”, με αυτή την ιδιαίτερη  και ασυνήθιστη τεχνοτροπία του Γκαουντί. Αυτός ο χώρος υποστηρίζει το βάρος της αυλής που βρίσκεται από πάνω. Στο ταβάνι οι τέσσερις αναπαραστάσεις του ήλιου σε ψηφιδωτά, μας μάγεψαν με τους έντονους χρωματισμούς τους και την ιδιαίτερη κατασκευή τους.

Επάνω  ακριβώς, από τον χώρο αυτό, υπάρχει μια χωμάτινη πλατεία, ένα τεράστιο πλάτωμα, όπου περιμετρικά έχει ένα εντυπωσιακό σπειροειδές ψηφιδωτό παγκάκι μήκους 152 μ. που μοιάζει με ερπετό. Αυτό είναι και το μεγαλύτερο παγκάκι του κόσμου καλυμμένο όλο με ψηφίδες, κεραμικά θραύσματα  και αυτό είναι που το κάνει ακόμα πιο εντυπωσιακό. Εντυπωσιακή όμως είναι και η θέα που σου δίνεται απλόχερα από τη μοναδική αυτή βεράντα προς τη Βαρκελώνη.  

Barchelona Card

Διαμονή

Booking.com