Πω πω, έφτασε και η εβδομάδα των Χριστουγέννων! Σε λιγότερο από επτά μερούλες θα αγκαλιαζόμαστε όλο αγάπη και θα προσφέρουμε απλόχερα τις  πιο γλυκές ευχές για υγεία, ευτυχία και ευημερία. Θα βγουν όμως για όλους μας αληθινές; 

Η εβδομάδα μας καλωσόρισε με κρύο και βροχούλα. Εγώ από παιδί πάντα λάτρευα το χειμώνα (γεννήθηκα Γενάρη βλέπετε) και ένιωθα πολύ χαρούμενη όταν οι πρώτες στάλες της βροχής έβρεχαν το μπαλκόνι μας και ο βοριάς ανακάτευε, την κατά τ’ άλλα, περιποιημένη κόμη μου. Από τότε όμως που γνώρισα τον άντρα μου, ο καιρός αυτός έχει πάρει και μια άλλη διάσταση για μένα. Κάθε φορά που με ακούει να πανηγυρίζω επειδή βρέχει, με προσγειώνει λέγοντάς μου ότι  κανονικά δεν θα πρέπει να είμαι χαρούμενη όταν ο καιρός μας τα χαλάει γιατί υπάρχουν άνθρωποι που ούτε στέγη έχουν, ούτε θέρμανση για να ζεσταθούν αλλά ούτε ακόμα και τα πιο απαραίτητα όπως ένα μπουφάν και γάντια. Ομολογώ ότι μέχρι να τον γνωρίσω δεν το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι. Δυστυχώς όμως, όσο κι αν στη ζωή μου θέλω να βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο, το πρόβλημα αυτό δεν παύει να υπάρχει και μάλιστα εν όψη Χριστουγέννων να διογκώνεται ακόμα περισσότερο.

Η ευχή μου, λοιπόν, για το 2012 είναι, όχι να εξαλειφθεί αυτό το πρόβλημα γιατί είναι σίγουρα ότι η ευχή μου θα πάει στράφι, καθώς είναι ουτοπικό να πιστεύουμε ότι ξαφνικά όλα θα φτιάξουν, αλλά να μάθουμε όλοι μας να εκτιμάμε αυτό που έχουμε και να μην παίρνουμε τίποτα ως δεδομένο. Το σπίτι μας, η ζέστη μας, τα ρούχα μας και η θαλπωρή που μας προσφέρει η οικογένειά μας, δεν είναι δεδομένη. Άς μάθουμε να ευχαριστούμε το Θεό (ή το Σύμπαν, όπως θέλετε πείτε το) για αυτά που έχουμε και να είμαστε ευγνώμονες που για ακόμα μια χρονιά η ευτυχία θα μας χτυπήσει την πόρτα. Καλοδεχτείτε την με χαμόγελο!

Καλές γιορτές

Callie