Φέτος όπως και κάθε χρόνο στις 15 Νοεμβρίου γιορτάζαμε την γέννηση της κόρης μου. Ετοιμάζαμε ένα πάρτι με φίλους και συμμαθητές από το νηπιαγωγείο και μια φανταστική animater όμως δυστυχώς η μικρή μας αρρώστησε 3 μέρες πριν και αναγκαστήκαμε να το ακυρώσουμε!
Όμως λόγω υποχρεώσεων τα επόμενα Σαββατοκύριακα δεν υπήρχε μέρα που να βολεύει να κάνουμε το παρτάκι της. Πως να εξηγήσω σ’ ένα πεντάχρονο ότι θα γίνει 5 ακόμα κι αν δεν κάνει πάρτυ; Της είπα κι εγώ ότι θα πάμε μια τούρτα για να σβήσει τα κεράκια στο σχολείο κι ότι θα κάνουμε κι ένα τραπέζι σε παππού και γιαγιάδες και θα σβήσουμε πάλι κεράκια! Κι εκείνη μετά από λίγο λέει στον μικρότερο αδερφό της: “Ξέρεις εγώ δεν θα κάνω πάρτυ με παιδιά αλλά πάρτυ με παππούδες”!!!!!!!!!!!!!!!!!! Τι με θες εμένα! Να ανοίξει η γη να με καταπιεί! Της εξήγησα ότι το πάρτυ θα το κάνουμε στο σχολείο μαζί με όλους τους φίλους της και την δασκάλα της.
Έτσι αν και καθυστερημένα σήμερα το κοριτσάκι μου έσβησε τα κεράκια και έγινε και “επίσημα” πέντε χρονών!
Η επιλογή της τούρτας έγινε από την ίδια και ήταν σε σχήμα πασχαλίτσας (αν και καθόλου επίκαιρο για την εποχή ήταν πολύ χαριτωμένη). Εξάλλου αυτή της άρεσε! Και οι φίλοι της ενθουσιάστηκαν!
Την προηγούμενη μέρα είχα φτιάξει ατομικά κεκάκια που τα στόλισα με την βοήθεια της εορτάζουσας με κόκκινη και άσπρη ζαχαρόπαστα και τα τύλιξα με σελοφάν να κρατηθούν φρέσκα και να τα πάρουν τα παιδάκια σπίτι τους σε περίπτωση που δεν θέλανε να το φάνε εκεί.
Ακόμα τους έφτιαξα “λουκανοπιτάκια-σκουλικάκια” με σφολιάτα (έτσι τα ονόμασε!). Την ιδέα την πήρα από την νέα μου blogoφίλη στο My home (ήθελα αρκετό καιρό να βρω την ευκαιρία να τα φτιάξω!)
Το “μενού” συμπλήρωσε ο χυμός.
Πήραμε κι όμορφα χάρτινα πιατάκια, ποτηράκια και χαρτοπετσέτες κι έτοιμοι για το πάρτυ!
Τελικά περάσαμε πολύ όμορφα! Όλα τα παιδάκια ευχαριστήθηκαν με αυτά που ετοίμασα και τους πήγα. Στην αρχή φορέσανε καπελάκια/κορωνίτσες και σβήσανε τα κεράκι μαζί με την Μαρία και μετά βοήθησαν να στρώσουμε τα τραπεζάκια για να φάνε.
Ακολούθησε χορός-παιχνίδι. Τα παιδιά χορεύανε στον ρυθμό της μουσικής και όταν αυτή σταματούσε κάνανε αυτό που τους έλεγε η δασκάλα τους. Για παράδειγμα ” είστε μαιμουδάκια που προσπαθούν να σκαρφαλώσουν στο πιο ψηλό κλαδί του δέντρου” ή “τώρα κολυμπάτε σε λίμνη με κροκόδειλους και προσπαθείτε να ξεφύγετε”.
Στο τέλος όλοι μαζί κάνανε μια μεγάλη αγκαλιά τη Μαρία μέχρι που την σκάσανε!
Θα ήθελα να ευχαριστήσω την νηπιαγωγό της που με όλη της την διάθεση δέχτηκε να γιορτάσουμε φέτος στην τάξη της. Εύχομαι στην κοράκλα μου να είναι υγιής, καλότυχη και πάντα ευτυχισμένη! Την λατρεύω!
Και του χρόνου!
Kathy
