Γιορτές γεμάτες αγκαλίτσα

Καλημέρα και καλή χρονιά! Πάνω από δέκα ημέρες έχουμε να γράψουμε στο blog αλλά νομίζω ότι μετά την πληθώρα αναρτήσεων κατά τη διάρκεια των δύο μηνών πριν την αλλαγή του χρόνου, το είχαμε όλοι ανάγκη. Και εμείς για να ξεκουραστούμε και να αποτοξινωθούμε από τα social media αλλά και εσείς για να σας λείψουμε λιγάκι, χεχε! Η αλήθεια είναι βέβαια ότι δεν είχα και πολλές ιδέες για να γράψω ανάρτηση αυτές τις μέρες. Άλλωστε αυτός δεν είναι και το νόημα όταν κάνεις αποτοξίνωση από τα μέσα; Να σκεφτείς και άλλα πράγματα εκτός από το blog και τις αναρτήσεις. Κι εγώ σκεφτόμουν όλα τα άλλα εκτός από το ανάρτηση θα γράψω. Έτσι, οι γιορτές μας πέρασαν χωρίς να αποσπαστεί η προσοχή μας ιδιαίτερα από τα τεχνολογικά μέσα και βάλαμε προτεραιότητα την οικογένεια και την δική μας ξεκούραση. Ωστόσο μην νομίζετε ότι αυτό έγινε εξ αρχής ως μία βαρύγδουπη οικογενειακή απόφαση αλλά όταν ξεκινάς τις διακοπές με μια ίωση, το μόνο που δεν σκέφτεσαι είναι τι ανάρτηση θα γράψεις. Οπότε καθώς μου αρέσει να βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο, να πω ότι αυτή η ίωση μας έκανε περισσότερο καλό παρά κακό και σε αντίθεση με τις περσινές μας διακοπές που ήταν γεμάτες δραστηριότητες και θεάματα, την πρωτοχρονιά που ήρθαν οι αδερφή μου και δεν βάλαμε ποπό κάτω αλλά και τις προ-χριστουγεννιάτικες στιγμές μας, οι φετινές γιορτές ήταν γεμάτες σπίτι, χουχούλιασμα και την λέξη που κυριάρχησε φέτος, την “αγκαλίτσα“. 

Οι φετινές γιορτές μας 

Φέτος που λέτε, ότι κι αν προτείναμε στην Μελίτα να κάνουμε, αυτή έλεγε, “αγκαλίτσα;”. Νομίζω ότι το παιδί είχε τερματίσει σε κούραση και δραστηριότητες από τον Σεπτέμβρη (παρόλο που ουσιαστικά δεν κάνει και πολλές απλά είναι  καθημερινές) που οποιαδήποτε πρόταση για έξοδο, ντύσιμο και λοιπή κούραση δεν της έκανε κέφι. Έτσι, κι εμείς εκμεταλλευτήκαμε αυτό γεγονός και όντως οι αγκαλίτσες που κάναμε ήταν αμέτρητες. Ήταν δε την Πρωτοχρονιά ήρθαν και ο παππούς και η γιαγιά από την Θεσσαλονίκη αυτές διπλασιάστηκαν και η Μελίτα ήταν τρισευτυχισμένη. Οπότε όπως καταλαβαίνετε οι δραστηριότητές μας για φέτος περιορίστηκαν μέσα στο σπίτι ξεκινώντας από το αγαπημένο μπισκοτόσπιτο της Μελίτας το οποίο αρνήθηκε να φάμε μέσα στις γιορτές και προτίμησε να το έχουμε ως διακοσμητικό πάνω στην τραπεζαρία.

Όπως λοιπόν σας είπα παραπάνω, οι γιορτές μας από την πρώτη κιόλας ώρα που γύρισε η Μελίτα από το σχολείο την τελευταία μέρα του σχολείου ξεκίνησαν με μια ίωση, ένα εξάνθημα πάνω από τα χειλάκια της και ένα κομματάκι μάσκαρα που μπήκε στο μάτι μου. Όνειρο, ε; Ευτυχώς εκείνες τις πρώτες μέρες είχαμε τον μπαμπά μας στις επάλξεις που βοήθησε πολύ για στις εξωτερικές δουλειές… βασικά τις έκανε σχεδόν όλες μόνος του. Ωστόσο μετά από δύο μέρες η μαμά έπρεπε να συνέλθει ήθελε δεν ήθελε γιατί η γιορτές ήταν προ των πυλών. Το ίδιο όμως και το Μελίτάκι που δεν  υπήρχε περίπτωση να μην πάει για κάλαντα. Ευτυχώς δηλαδή γιατί η “μπάζα” φέτος ήταν καλή, χεχε!

 Έτσι με το Μελιτάκι να νιώθει λίγο καλύτερα κι εγώ να προσπαθώ να κάνω τη ζωή όλων λίγο πιο μαγική δεν υπήρχε περίπτωση να ακυρώσω κανένα σχέδιο κι έτσι και την Παραμονή των Χριστουγέννων περάσαμε οικογενειακά τα τρία μας με φαγητάκι και παιδική ταινία στην τηλεόραση αλλά και ανήμερα Χριστούγεννα, το σπίτι μας γέμισε με κόσμο και παιδιά. Να είναι καλά όμως η φίλη μου η Πένυ που δεν αρνήθηκε να βοηθήσει και αυτή πολύ για την ετοιμασία του μεσημεριανού εορταστικού φαγητού και έτσι φάγαμε ευτυχώς όλοι αφήνοντας φυσικά πολλά περισσεύματα και για τις επόμενες ημέρες. Το φαγοπότι συνεχίστηκε και με άλλους φίλους έως τις δέκα η ώρα το βράδυ και δόξα τον Θεό να λέμε που για ακόμη μία χρονιά το σπίτι μας ήταν ζεστό, πρόσφερε αγάπη και φυσικά ήταν γεμάτο με ανθρώπους που αγαπάμε και μας αγαπάνε. Α και κάτι ακόμα… σημαντικό ότι ανέχτηκαν και εμένα που εκείνη την ημέρα μάλωνα από το πρωί με την Μελίτα. Ε, να τα λέμα και αυτά γιατί η ζωή των ανθρώπων δεν είναι ιδανική κι όσο κι αν προσπαθώ εγώ να την κάνω, δεν τα καταφέρνω πάντα. Ετσι, κι αυτά τα Χριστούγεννα! Δεν πειράζει όμως γιατί αυτές οι στιγμές γίνονται μαθήματα για μικρούς και μεγάλους ώστε την επόμενη χρονιά να μην επαναληφθούν… ελπίζω δηλαδή! 

Φυσικά ανήμερα Χριστούγεννα δεν έλειψαν και τα δωράκια με την μαμά και τον μπαμπά να κάνουμε δώρο στην Μελίτα το Cluedo, ένα επιτραπέζιο που αγαπήσαμε και εγώ ειδικά ήθελα να παίζω συνέχεια (κανείς όμως δεν με ένιωθε,χαχα). 

Κάτι ακόμα που ήταν σε αφθονία αυτές τις γιορτές, εκτός από το φαγητό, ήταν ο καναπές σε πακετάκι με την τηλεόραση καθώς και οι αγκαλίτσες, όπως σας είπα. Εντάξει, το πόσες ταινίες είδαμε δεν λέγεται. Λίγο η ίωση, λίγο ο κρύος καιρός, λίγο ότι η Μελίτα άρχισε να βλέπει και ξένες ταινίες με υπότιτλους, μας έκανε το βραδάκι να είμαστε όλοι μαζί αγκαλιά στον καναπέ και να απολαμβάνουμε. Νομίζω τόση τηλεόραση είχα να δω από παιδί. Δεν πειράζει όμως γιατί πάλι τώρα ξεκίνησαν οι δουλειές και θα ξαναδούμε τόση τηλεόραση … δεν ξέρω κι εγώ πότε. Φωτογραφίες φυσικά από αυτή μας την “δραστηριότητα” δεν έχω να σας δείξω γιατί εκτός από αποτοξίνωση από τα μέσα κάναμε και από τις φωτογραφίες! Όλα στο μυαλό και στην καρδιά μας! 

Και οι μέρες πέρασαν και σιγά σιγά άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για την Πρωτοχρονιά με εμάς να ξεμυτίζουμε λίγο από το σπίτι μας για ψώνια και δωράκια αλλά και σινεμά μιας και είδαμε οικογενειακώς την Mary Poppins, με τον Κώστα να κοιμάται στη μέση της ταινίας, χαχα, και την Μελίτα να εντυπωσιάζεται μεν αλλά συγχρόνως να απορεί γιατί ήταν και τόσο αυστηρή και λίγο αγέλαστη! Εγώ πάλι λίγο απογοητεύτηκα από την ταινία των παιδικών μου χρόνων για διάφορους λόγους αλλά δεν παύω να την αγαπώ και να αναφωνώ supercalifratzilisticexpiallidocious κάθε φορά που χρειάζομαι λίγη μαγεία στη ζωή μου!

Την προπαραμονή της Πρωτοχρονιάς υποδεχτήκαμε με πολλή χαρά τον παππού και την γιαγιάς από την Θεσσαλονίκη που έμειναν μαζί  μας 10 ολόκληρες μέρες με την μαμά να έχει βάλει σκοπό να με κάνει καλά… ταίζοντάς με… και τον μπαμπά να απολαμβάνει το σπιτάκι με ξεκούραση και χαλάρωση. Μαζί τους αλλά και μαζί με τα αγαπημένα μου πεθερικά περάσαμε μια πολύ όμορφη παραμονή πρωτοχρονιάς με τον Κώστα να μας ντύνει λες και θα πάμε στην δεξίωση και φυσικά χωρίς να λείπει η κλασσική a la Δυναστεία φωτογραφία που βγάζουμε κάθε χρόνο! Εντάξει αυτή την φορά ήταν λίγο πιο τρελή με εμένα να δίνω σε όλους photoprops και αξεσουάρ. 

Κάτι ακόμα όμως που έκανε την μέρα μας ακόμα πιο μαγική ήταν τα δώρα που είχε πάρει η Μελίτα για όλους μας και μας τα έδωσε λίγο πριν την αλλαγή του χρόνου (γιατί δεν άντεχε να περιμένει άλλο). Μα η άτιμη πόσο μεγάλωσε και τι όμορφη σκέψη να δώσει λίγα από τα λεφτά της για κάθε έναν από εμάς και να κάνει και τόσο όμορφες επιλογές. Φυσικά παππουδογιαγιάδες δεν την ξέχασαν και της χάρισαν και αυτοί τα δικά τους δώρα. Όσο για την βασιλόπιτα, φέτος ο τυχερός ήταν ο παππούς ο Χρήστος και εκτός από το φλουρί πήρε και τις ευχές όλων μας για μια υγιή και χαρούμενη χρονιά. 

Και να που ήρθε η ώρα για τον Άγιο Βασίλη… ένα ολόκληρο κεφάλαιο από μόνος του καθώς φέτος ήρθε μετά δόξης και τιμής με διπλό δώρο παρακαλώ. Ακούστε να σας πω πως το μικρό μου Μελιτάκι με έκανε να κλαίω…. πάλι! Όπως σας είχα γράψει εδώ, το γράμμα της το έγραψε αρχές Δεκεμβρίου και ήξερε πολύ καλά τι θα ζητούσε καθώς είναι πλέον άξιο παιδί momblogger. Η ίδια ζήτησε για τον εαυτό της μια φωτογραφική μηχανή σε φούξια χρώμα και επειδή ευτυχώς είχε μπει στην λίστα των καλών παιδιών, ο Άγιος Βασίλης της έκανε το χατήρι. Ομως, ταράν, ταράν, δεν ζήτησε μόνο δώρο για την ίδια φέτος. Η γλυκιά μου η Μελίτα ξέροντας πόσο πολύ ήθελα ένα κινητό, καθώς το παλιό μου (πλέον) είχε γίνει χίλια κομμάτια η οθόνη του και δεν χωρούσε ούτε μία φωτογραφία να βγάλω επιπλέον, ζήτησε από τον Άγιο Βασίλη και ένα κινητό (συγκεκριμένης μάρκας κιόλας, μην μπερδευτεί!) για την μαμά. Φυσικά όλα αυτά τα έκανε κρυφά, απαγορεύοντας ρητά σε εμένα και στον μπαμπά της να ανοίξουμε το γράμμα προς τον Άγιο. Όμως ως μικρό παιδί κάποια στιγμή που δεν το φρουρούσε πολύ καλά, η μαμά (ως βοηθός του Άγιου Βασίλη) άνοιξε το γράμμα και το διάβασε. Και ξέρετε κάτι. Ο Άγιος Βασίλης δεν την “τιμώρησε” για την αδιακρισία της. Αντιθέτως την επιβράβευσε και αυτήν που έχει ένα τόσο καλό παιδί που σκέφτετε και τους άλλους εκτός από τον εαυτό της και της έφερε το πολυπόθητο κινητό! Μα δεν είναι μαγικό! Το κλάμα φυσικά που έριξα εκείνη την ημέρα της 1ης Ιανουαρίου δεν λέγεται! Για την Μελίτα καλέ όχι για το κινητό. Γιατί είναι ψυχάρα και την αγαπώ! 

Οι μέρες μας συνεχίστηκαν οικογενειακά και όμορφα χωρίς πολλές πολλές βόλτες αυτή την φορά μιας το κρύο μας κράτησε στο σπίτι. Ωστόσο, πήγαμε στο Santa Claus Kingdom όπου η Μελιτα πέρασε φανταστικά με δύο φίλους της αλλά και στην φιλεναδίτσα μου την Εύη που μας περιποιήθηκε άκρως εορταστικά… κι έτσι έκλεισε  και η δεύτερη εβδομάδα των διακοπών μας που φέτος ήταν η πρώτη φορά που είπα ότι όχι απλά μου έφτασαν αλλά νόμιζα ότι καθόμουν κανένα μήνα. 

https://www.instagram.com/p/BsRQOxsg6lI/

Την τελευταία μέρα του χιονιού και λίγο πριν αρχίσουν τα σχολεία αποχαιρετήσαμε και τον παππού και την γιαγιά με υπόσχεση να βρεθούμε πολύ σύντομα και πάλι. 

Αυτά ήταν τα highlights των δικών μας γιορτών φέτος. Κι όσο κι αν γκρίνιαξα στον εαυτό μου ή έστω κι αν η φαντασία μου για ονειρεμένες διακοπές με πρόδωσε, τελικά δεν τις αλλάζω με τίποτα. Με δίδαξαν, με έφεραν πιο κοντά στους δικούς μου ανθρώπους, με έκαναν πιο δυνατή και φυσικά ο νέος χρόνος με βρήκε υγιή και αγαπημένη με τις οικογένειές μας. Aλωστε με τόση αγκαλίτσα δεν επιτρέπεται να γκρινιάζει κανείς! Το μόνο που δεν έκαναν ήταν να με πείσουν να μαγειρέψω εγώ όσο ήταν η μαμά μου στο σπίτι μας. Μαμά, αυτό δεν βλέπω ούτε ο Άγιος Βασίλης να καταφέρνει να με πείσει να το κάνω, χαχα!

Καλή χρονιά να έχουμε αγαπημένα Ανθομελάκια και περιμένω με χαρά τα σχόλιά σας και φυσικά και τις δικές σας καλύτερες στιγμές από τις γιορτές του 2018-19. 

Κάλη