πόσο όμορφες αναμνήσεις! Πόσο όμορφο που είναι να έχεις αναμνήσεις από ότι αγαπάς!

Έτσι είναι συνήθως στην αρχή, δεν έχεις σχόλια, ειδικά αν δεν έχεις φίλους μπλόγγερς από πριν.. ξέρεις πόσες αναρτήσεις δίχως ένα σχολιάκι έχω.. ουυυυ!!
Έκανα τη βολτούλα μου πάντως τώρα που έχω χρόνο, ήταν πολλά που δεν είχα δει πράγματι! Φιλάκια κορίτσια!

Δεν το ήξερα ότι ήμουν η πρώτη που άφησα σχόλιο! Ελπίζω να ήταν γούρικο 🙂
Χάρηκα πολύ που το διάβασα!

Καλή συνέχεια κορίτσια, με πολλές-πολλές επιτυχίες. Τα καλύτερα τώρα αρχίζουν!

Από το λίγο που π΄ρολαβα να κοιτάξω είστε φοβερές καλη συνέχεια ευχομαι !!!!!!!

Χρόνια πολλά και πάντα να παραμείνετε έτσι γεμάτες ενέργεια κι ενθουσιασμό, γεμάτες χαμόγελα και μέλια!

Κάπως έτσι αισθανόμουν και εγώ στην αρχή όταν στις πρώτες μου αναρτήσεις δε λάμβανα κανένα σχόλιο.

Τότε εμφανίστηκε από το πουθενά η ΜΑΜΑ ΚΟΥΚΟΥΒΑΓΙΑ ΒΕΡΑ(θυμάμαι ήταν η 2η blogger που γράφτηκε στη λίστα αναγνωστών μου) και μου λέει "Eνεργοποίησε τα σχόλια για να μπορούμε να σχολιάζουμε αυτά που γράφεις". Φανταστείτε δηλαδή πόσο άσχετη νέα blogger ήμουν…Ανέμενα σχόλια χωρίς να έχω ενεργοποιήσει τη φόρμα σχολίων. Χαχαχα 🙂

Μετά ήρθε η ΒΑΣΩ (η ίδια Βάσω που αναφέρετε και εσείς) και κάπου εκεί στους πρώτους 10 αναγνώστες μου εμφανιστήκατε και εσείς ΑΝΘΟΜΕΛΑΚΙΑ μου κάνοντάς μου ένα σχόλιο σε e-mail ότι είναι πολύ όμορφο το blog μου και να συνεχίσω αυτό που κάνω 🙂
(δε θυμάμαι ποια από τις δύο σας μου το είχε στείλει)

Και μετά, κάποια στιγμή, όταν ανακάλυψα τη σελίδα των στατιστικών, είδα ότι είχα κίνηση από ένα "Μαμά…δες, Μπαμπά…δες". Λέω, τι είναι τούτο πάλι; Μπήκα και είδα ότι το http://www.mamadesmpampades.gr είχε παρουσιάσει το My Lovable Baby στην ενότητα των Blogs μαμάδων και μπαμπάδων.

Και κάπου εκεί άρχισε να ζει το My Lovable Baby τα πρώτα λεπτά "δημοσιότητάς του" 🙂
Και μετά ακολούθησαν αναδημοσιεύσεις άρθρων μου από το http://www.mikroimegaloi.gr με αρκετά να εμφανίζονται στις Επιλογές της ημέρας. Και εγώ να αισθάνομαι κάθε φορά που γινόταν αυτό, μία μεγάλη χαρά που ακόμη ένα άρθρο μου άρεσε πολύ.

Και μετά, κάποια στιγμή παρακολουθώντας και αναλύοντας τα στατιστικά του My Lovable Baby συνειδητοποίησα ότι ο αριθμός των σχολίων που σου αφήνουν δεν έχει σχέση με το αν σε διαβάζουν ή όχι. Μπορεί ένα άρθρο σου να το έχουν επισκεφτεί δεκάδες και εκατοντάδες αλλά τελικά να σου έχουν αφήσει μόνο ελάχιστοι από αυτούς σχόλιο (αυτό το γράφω για όσους νέους bloggers απογοητεύονται κρίνοντας από τα σχόλια που λαμβάνουν αν έχουν αναγνώστες ή όχι).

Και στο κάτω-κάτω, συνειδητοποίησα με τον καιρό και κάτι άλλο πολύ σημαντικό. Που τουλάχιστον ισχύει για εμένα. Ότι γράφω πάνω από όλα για εμένα. Γιατί έχω ανάγκη να εκφραστώ, να θυμηθώ, να μοιραστώ. Και αν κάποιο/α άρθρο/α μου μπορεί να μην διαβαστεί/ούν ποτέ από κανέναν, δε με ενοχλεί. Μπορεί στο κάτω-κάτω να είναι τελείως αδιάφορα για τον κόσμο.

Ανθομελάκια, σήμερα μου δώσατε την αφορμή να σας ευχαριστήσω και εσάς για αυτό το ενθαρρυντικό πρώτο σχόλιο που μου κάνατε και το οποίο έχει συνεισφέει στο να συνεχίσω το blog μου, αλλά και την ομάδα των Μαμά…δες, Μπαμπά…δες/ Μικροί-Μεγάλοι που βοήθησαν το My Lovable Baby να γίνει ευρύτερα γνωστό.

Σας φιλώ xxx
Σορρυ αν σας κούρασα – ίσως θα έπρεπε να κάνω ανάρτηση αντί να γράψω σχόλιο 🙂

Είναι τόσο αλήθεια όλα αυτά! Κι εγώ ακριβώς έτσι αισθανόμουν στις αρχές, μη σας πω ούτε κι οι φίλοι μου δεν με διαβάζανε.. τα'χουμε πει αυτά για τους φίλους, καλύτερα η δική μας παρέα, χεχε 😉
Να'στε καλά να συνεχίσετε να γράφετε με όρεξη κι εμείς θα διαβάσουμε και θα σχολιάζουμε, αμέεε!

άψογες σας βρίσκω και τι όμορφο ξεδίπλωμα ψυχής είσαστε σκέτο περιβόλι κορίτσια σας φιλώ καλή δύναμη χαίρομαι τόσο πολύ που σας βρήκα

Ω, θα ξανάρθω με περισσότερο χρόνο να σας ευχαριστηθώ!!
Καλό βράδυ!

Μα τι όμορφη εξιστόρηση και πόσο μας εκφράζει όλους τους bloggers απόλυτα! Οι πρώτες αναρτήσεις χωρίς σχόλια, που κοιμάσαι και το έχεις άγχος να ξυπνήσεις να δεις αν σου άφησε κανένας, τα στατιστικά, κλπ (λες και είμαστε δημοσιογράφοι και περιμένουμε τΗν AGB).
Όσο για τους ανθρώπους που σας στήριξαν εσάς αλλά και όλους μας όταν ξεκινούσαμε, είναι οι ίδιοι άνθρωποι που με ανιδιοτέλεια και αλτρουισμό αφήνουν ένα σχόλιο, να μας δώσουν κουράγιο στην δύσκολη αρχή. Οι άνθρωποι αυτοί είναι πάνω κάτω οι ίδιοι και σε μένα. Οι υπέροχοι αυτοί bloggers με τη μεγάλη καρδιά :).
Σε μένα πρώτη η Eri του Captain Cook, άφησε σχόλιο (μετά φυσικά τους δικούς μου φίλους, χα χα χα). Μην ξεχάσω φυσικά την φίλη μου που ξεκινήσαμε μαζί, την Blogolicious Ediotoriolista και κυριότερα τα κορίτσια του SoFan, την Σοφία και την Φανή, που έγιαν η αιτία να με γνωρίσετε και από τις πρώτες να με επισκεφθείτε εσείς οι υπέροχες, οι αδελφούλες του Ανθομέλι, η Αναστασία του Έξυπνες ιδέες, η Ασπασία του My Lovable Baby, η Demi του The Beauty and the Mist, η Evonita του Beloved Ideas, που σε κάθε ανάρτηση θα δώσουν το παρόν και θα στηρίξουν η μία το blog της άλλης, όχι επειδή πρέπει, αλλά επειδή πιστεύω ότι το αισθάνονται.
Μετά ακολούθησε η αναφορά του blog μου, στο "Μαμά…δες, Μπαμπά…δες" στην κατηγορία με τα blogs μαμάδων και μπαμπάδων (με την πρωτοβουλία φυσικά της μονδαδικής Άσπας) και η συνέχεια γνωστή.
Φλυάρησα και εγώ όπως η Ασπασία αλλά γίνεται να μην τα πούμε αυτά τα πράγματα? Να είστε καλά που μας δώσατε το κίνητρο. Στα γενέθλια και του δικού μου, στον χρόνο, θα ετοιμάσω ανάλογη:) xe xe xe
Είστε πραγματικά γνήσιες, χαρούμενες και φρέσκιες και θα είμαστε πάντα εδώ να σας διαβάζουμε!!!!

νομίζω τελικά πως όλες τις ίδιες σκέψεις κάνουμε στο ξεκίνημά μας! χι χι.. 🙂 τώρα όμως κοριτσάκια είμαστε πολλές και αυτό είναι υπέροχο!!! θα μπω σίγουρα να διαβάσω περισσότερες "πρώτες" αναρτήσεις!!! μπήκα ήδη στα κάστανα, με κολάσατε!! 🙂 φιλάκια πολλά!!