Μοσχομυριστή Κυριακή και σπιτικό κέρασμα!

Αχ, ωραία μέρα σήμερα! Κυριακή, και βρήκαμε την ευκαιρία για ξεκούραση. Χθες όλη μέρα ήμασταν έξω για δουλειές της βάπτισης και το απόγευμα παιδικό πάρτι. Οπότε, όπως καταλαβαίνετε, σήμερα μιας και το απόγευμα πάλι έχουμε ένα ωραίο κάλεσμα, είπαμε να χαλαρώσουμε και να μας δει και λίγο το σπίτι μας. Πόσο μάλλον που σήμερα έχει και φόρμουλα και ο Κώστας είναι φανατικός οπαδός. Έτσι μιας και η Μελίτα είναι πλέον πολύ συνεργάσιμη (ε, καλά κοιμήθηκε και ένα δύωρο) είπα να ασχοληθώ και λίγο με την μαγειρική και να φτιάξω κι ένα σπιτικό κέρασμα για φίλους.

Ξεκίνησα με τα εύκολα… προετοιμασία για μαρμελάδα φράουλα. Οι φράουλες στην λαϊκή χθες ήταν τόσο κόκκινες και μοσχομυριστές που παρόλο που δεν τρελαίνομαι για μαρμελάδα ήθελα να “φυλακίσω” αυτό το άρωμα μέσα σε ένα βαζάκι. Φυσικά και θα κάνω διπλή ποσότητα γιατί το ένα βαζάκι θα πάει στη νονά μας. Της ετοιμάζω νόστιμο καλαθάκι γιατί μπήκαν σε καινούργιο σπίτι και θέλω να της το προσφέρω για να είναι πάντα γεμάτο με πολλά καλούδια. Όταν το ετοιμάσω θα σας το δείξω. (ελπίζω μέχρι να της το πάω να μην διαβάσει αυτή την ανάρτηση!) 

Συνέχεια με την λεμονάδα της αδερφούλας μου που και πάλι θα κάνω σε διπλή ποσότητα.. είπαμε γιατί! Δεν ξέρω βρε παιδί μου, η λεμονάδα μου αρέσει γιατί κρύβει μια νοσταλγία μέσα της, μια παιδικότητα, μια αγνότητα. Πίνεις και λες και ξυπνούν μέσα σου όλες οι παιδικές σου μνήμες… ίσως γιατί η γιαγιά μου φορούσε συνέχεια κολόνια λεμόνι… και έβαζε και σε μένα και κορδωνόμουνα ότι φοράω άρωμα! Την “Μυρτώ”! Την θυμάστε αυτή την κολόνια; Αχ γιαγιάκα μου καλή…όπου και να ‘σαι να ξέρεις ότι σε σκέφτομαι με νοσταλγία και αγάπη!

Σπιτικό κέρασμα

Και παρόλο που παραλίγο να βγω εκτός θέματος με τα συγκινητικά μου, να τελειώσω λεγοντάς σας ότι ο μαγειρικός μου οίστρος έκλεισε σήμερα με τα μπομπάτα πιτσάκια, τα οποία είχα δοκιμάσει σε νηστίσιμη βερσιόν το Πάσχα στην κουμπάρα μου την Λ. Φυσικά τα μισά θα ταξιδέψουν στο σπίτι της φίλης μου της Γ. που όπως σας είπα μας κάλεσε σήμερα για καφέ… που πάντα καταλήγει σε μεγάλο φαγοπότι γιατί είναι και η πρώτη χρυσοχέρα!

Όταν ψήθηκαν (και παρεμπιπτόντως μοσχομύρισε το σπίτι) άρχισα να σκέπτομαι που να τα βάλω… και επειδή δεν είχα κάποιο αξιοπρεπές σκεύος, σκέφτηκα το εξής:

Πήρα ένα πλαστικό ταψάκι που είχα από προφιτερόλ. Πήρα μία μεγάλη χρωματιστή χαρτοπετσέτα και το τύλιξα κολλώντας τις άκρες της με σελοτέιπ στο κάτω μέρος της πιατέλας. Κόλλησα επίσης και τις γωνίες που πετούσαν ή εσείς αν θέλετε μπορείτε να τις αφήσετε να “πετάνε”!

Προσέξτε όμως να μην κολλήσετε τις άκρες πολύ  σφιχτά. Αφήστε και λίγο λάσκα γιατί όταν μπουν τα κεράσματα θα “καθίσει” λιγάκι η χαρτοπετσέτα. Φυσικά στολίστε κατά βούληση! Το καραβάκι που βλέπετε μου το έκανε δώρο από την Κύπρο η Γ. οπότε δεν μπορούσε να μην πάρει μέρος στην φωτογράφιση!

Οπότε το χρωματιστό μου δισκάκι είναι έτοιμο να καταπλήξει τα πλήθη… (σιγά κοπελιά, πώς τα λες έτσι; )

Διαβάστε στο Ανθομέλι:

• Χαριτωμένο κέρασμα για τους συμμαθητές στο σχολείο ή χαρούμενο κολατσιό! (DIY)
• Αναμνήσεις σαν το γλυκό κεράσι (+συνταγή)
• Ιδέες για κέρασμα στο σχολείο για γιορτή ή γενέθλια και οικογενειακή βόλτα!
• 15 ιδέες για γλυκά κεράσματα γάμου
• Να σας κεράσουμε γλυκό του κουταλιού περγαμόντο;
• 5 τρόποι για να μυρίζει ωραία το σπίτι
• Οι μπομπονιέρες και τα κεράσματα της βάπτισης της Μαρίας και του Θάνου